Καθημερινή
2 Οκτωβρίου 2011
Πριν από δύο μήνες, καταμεσής του Αυγούστου, το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε κάποια απογοητευτικά αποτελέσματα. Οι 34 μεγαλύτερες εφορίες, που εισπράττουν περίπου το 70% των συνολικών φορολογικών εσόδων, παρουσίασαν σχεδόν μηδενικό έργο. Συγκεκριμένα στις 28 από αυτές τις εφορίες κάθε υπάλληλος πραγματοποίησε κάτω από έναν έλεγχο τον περασμένο Ιούνιο. Στις υπόλοιπες έξι οι έλεγχοι φθάνουν μέχρι το 1,82 τον μήνα. Δώδεκα μεγάλες ΔΟΥ δεν έχουν ελέγξει ούτε καν μία υπόθεση.
Με δεδομένα αυτά τα στοιχεία υπάρχει μια απορία. Γιατί δεν ξεκινά η εργασιακή εφεδρεία από τις δώδεκα εφορίες, οι υπάλληλοι των οποίων δεν πραγματοποίησαν ούτε ένα έλεγχο; Σε τι χρειάζονται αυτές οι εφορίες, όταν δεν ελέγχουν; Και τι έγινε με τις υπόλοιπες 28 εφορίες, στις οποίες κάθε υπάλληλος έκανε έναν έλεγχο τον μήνα;
Η «επιχείρηση συρρίκνωση του κράτους» που επιχειρεί τώρα αναγκαστικά η κυβέρνηση, έχει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με την «επιχείρηση διόγκωση του κράτους» που συνετελέσθη απ’ όλες τις κυβερνήσεις τα περασμένα χρόνια: γίνεται με κοινωνικά κριτήρια αντί κριτήρια αποτελεσματικότητας του κράτους. Δεν υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός για το κράτος που πρέπει να έχει η Ελλάδα, απλώς ψάχνουμε ασαφή κριτήρια προσλήψεων ή απολύσεων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κράτος δεν διογκώθηκε, μόνο και μόνο για να γίνουν ρουσφέτια. Αυτά ήταν το υποπροϊόν μιας στρατηγικής επιλογής που ήθελε το κράτος να ελέγχει, να ρυθμίζει και να διευθετεί τα πάντα και φυσικά να λύσει το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, επιδοτώντας στην ουσία θέσεις αεργίας. Αυτό εξάλλου δεν ήταν και το σκεπτικό της εθνικοποίησης όλων των προβληματικών βιομηχανιών, ανεξαρτήτως οικονομικής προοπτικής τους; Ετσι οι φορολογούμενοι φορτώθηκαν κλωστοϋφαντουργίες σε μια εποχή που ο κλάδος έφθινε, ενώ διετηρείτο εν ζωή, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Οργανισμός Αποξήρανσης της Κωπαΐδας.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment