Από την ευθύνη στη φυγή

του Γιώργου Παγουλάτου

Καθημερινή
23 Ιουνίου 2013

Το άρθρο αυτό γράφτηκε δυο φορές. Στην πρώτη εκδοχή έλεγα τα εξής:

«Το “μαύρο» στην ΕΡΤ θα ήταν μια τολμηρή μεταρρυθμιστική κίνηση, μια γενναία τομή στην πολυπράγμονα αδράνεια απέναντι στο ευρύτερο Δημόσιο, εάν είχε έτοιμο το επόμενο βήμα. Εάν προέτασσε όχι το κατέβασμα του διακόπτη αλλά ένα πλήρες σχέδιο εξυγίανσης, αναδιάρθρωσης και θεσμικής ανεξαρτησίας της ΕΡΤ. Εάν το επωμίζονταν και το ανακοίνωναν πρόσωπα ευρύτερου κύρους και όχι πρόσωπα που η πορεία τους ταυτίστηκε με την παθολογία της συγκεκριμένης ΕΡΤ. Εάν δεν απειλούσε να τινάξει στον αέρα το μεγαλύτερο επίτευγμα της κυβέρνησης Σαμαρά, την πολύτιμη σταθεροποίηση και τις πρώτες αμυδρές υποψίες ανάκαμψης των τελευταίων μηνών. Εάν επίσης δεν παρήγε ένα εκβιαστικό τετελεσμένο εις βάρος των δύο εταίρων της κυβέρνησης. Εάν είχε αυτές τις προϋποθέσεις, θα ήταν μια γενναία έφοδος προς τα εμπρός, σηματοδοτώντας τη δημιουργική ρήξη με ένα αμαρτωλό παρελθόν. Δεν τις είχε και γι’ αυτό δεν ήταν.

Κάποιοι διαφήμισαν την κίνηση Σαμαρά ως κίνηση ματ προς τους δύο κυβερνητικούς του εταίρους. Θερμά συγχαρητήρια. Ορισμένοι στη Ν.Δ. ζουν ακόμα στο ’80 και το ’90, όταν υπέρτατος στόχος ήταν να συντριβεί το ΠΑΣΟΚ. Και να προελάσει νικητής στις εκλογές ο Σαμαράς. Μέχρι εκεί φτάνει ο ορίζοντάς τους. Το πώς θα μπορούσε να κυβερνήσει ξανά αύριο ο Σαμαράς έχοντας προηγουμένως κανιβαλίσει τους δύο κυβερνητικούς του εταίρους, αυτό ξεπερνά τις διανοητικές δυνατότητές τους. Αλλοι πάλι έχουν γίνει ανυπόμονοι με τις διαρκείς ενστάσεις του κ. Κουβέλη και των υπουργών του. Εχουν δίκιο να είναι ανυπόμονοι, εάν πρόκειται για τις συντεχνιακές μάχες οπισθοφυλακής του κ. Ρουπακιώτη. Οχι όμως και για την εμμονή αρχής στο να συνεχίσει η δημόσια ραδιοτηλεόραση να εκπέμπει. Εκεί είχε δίκιο ο Κουβέλης. Ας διέκοπταν την ΕΡΤ οι φαύλοι συνδικαλιστές της, που απεργούσαν κάθε τόσο για ψύλλου πήδημα. Οχι μια υπεύθυνη κυβέρνηση, όχι με αυτό τον τρόπο.

Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορεί ο διάλογος κι η αναζήτηση συναίνεσης να είναι το πρόσχημα για επιτήδεια αδράνεια και διαρκή αναβολή των δυσάρεστων αποφάσεων. Με δήθεν συναίνεση και “ήπια προσαρμογή” καταλήξαμε στη χρεοκοπία. Εκεί ελέγχονται οι δύο μικρότεροι κυβερνητικοί εταίροι. Και θα φανεί πολύ σύντομα στην πράξη εάν η παρέμβασή τους ήταν για μια μεταρρυθμισμένη νέα δημόσια ραδιοτηλεόραση ή για τη διαιώνιση του βολικού status quo των βολεμένων».

Περισσότερα