Ποιος φοβάται τις εκλογές;

του Αριστείδη Ν. Χατζή

Τα Νέα
25 Απριλίου 2012

Θα γίνουν επιτέλους οι εκλογές. Αν και δεν έχουν ακόμη συμπληρωθεί τα τέσσερα χρόνια που το Σύνταγμα προβλέπει, οι πρόωρες εκλογές είναι επιβεβλημένες, διότι το πολιτικό σύστημα έχασε σε μεγάλο βαθμό τη νομιμοποίησή του, ενώ για πρώτη φορά ο ελληνικός λαός γνωρίζει αρκετά καλά τα πραγματικά δεδομένα.

Οι εκλογές αυτές όμως συνδέονται δυστυχώς με τη μεγαλύτερη αμφισβήτηση της δημοκρατικής αρχής μετά τη Μεταπολίτευση. Η αμφισβήτηση αυτή έχει δύο μορφές που προέρχονται από διαφορετικές πηγές, αλλά η ουσία του επιχειρήματός τους είναι η ίδια: «Οι έλληνες πολίτες δεν είναι ικανοί να επιλέξουν ορθά γιατί είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τα πραγματικά συμφέροντά τους».

Κατ' αρχήν πολλοί ισχυρίζονται ή υπονοούν ότι οι εκλογές αυτές είναι επικίνδυνες για τη χώρα, ότι μπορούν να έχουν ακόμη και καταστροφικά αποτελέσματα καθώς, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα αναδείξουν αυτοδύναμο νικητή αλλά θα μας οδηγήσουν σε ένα χάος ακυβερνησίας. Ο εφιάλτης όσων φοβούνται τα παραπάνω είναι η ακόμη χειρότερη (για αυτούς) περίπτωση να μην μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση από τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα καθώς αυτά θα έχουν αποδυναμωθεί σε μια Βουλή γεμάτη μικρά «ακραία» κόμματα της Αριστεράς και της Δεξιάς.

Προσωπικά αδυνατώ να αντιμετωπίσω ως εφιάλτη την αποδυνάμωση των δύο δεινοσαύρων που, ενώ είναι οι βασικοί υπεύθυνοι της σημερινής εξαθλίωσης της χώρας μας, συνεχίζουν να συγκρούονται μεταξύ τους με όρους της δεκαετίας του 1980. Αλλά αυτό δεν θα με πείραζε και τόσο, αν τα στελέχη τους δεν έκαναν ταυτόχρονα ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν κάθε δειλή προσπάθεια μεταρρύθμισης και να προστατεύσουν κάθε συντεχνιακό και επιχειρηματικό συμφέρον που ελπίζουν ότι θα βοηθήσει στον Αρμαγεδδώνα των επερχόμενων εκλογών.

Η ενδυνάμωση αντίθετα μικρών κομμάτων, που είναι αντιδραστικά, εχθρικά απέναντι σε κάθε είδος μεταρρύθμισης, αντιευρωπαϊκά και εθνικιστικά και στην καλύτερη περίπτωση απλώς λαϊκιστικά και καιροσκοπικά, παρουσιάζεται ως καταστροφή. Όμως αδυνατώ και πάλι να κατανοήσω γιατί η ελεύθερη έκφραση των προτιμήσεων του ελληνικού λαού μπορεί να είναι καταστροφική και ταυτόχρονα δεν μπορώ να καταλάβω ποιοι δημοκρατικοί τρόποι υπάρχουν για να αποφευχθεί αυτή η «καταστροφή». Αν ο ελληνικός λαός έχει πραγματικά διαμορφώσει αυτές τις προτιμήσεις, θα το δούμε όταν θα τις αποκαλύψει με την ψήφο του στην κάλπη.

Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του άρθρου


Εδώ θα βρείτε το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στα Νέα (PDF)