Η διακυβέρνηση θέλει επισκευή

του Πάνου Καζάκου

Τα Νέα
23 Απριλίου 2012

Καθώς τελειώνει το δεύτερο έτος στον αστερισμό των Μνημονίων, γίνεται ολοένα και πιο συνειδητό ότι το σύστημα διακυβέρνησης ήταν και παραμένει αναποτελεσματικό και βρίσκεται σε κρίση νομιμοποίησης, παρά μερικές θεσμικές αλλαγές που προωθούνται υπό εξωτερική πίεση.

Στους θεσμούς διακυβέρνησης εντοπίζονται σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε ανεπτυγμένες και λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Η υπόθεση που κάνουμε, σε συμφωνία με σχετικές θεωρητικές οπτικές, είναι ότι επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα του κράτους και τις οικονομικές επιδόσεις μιας χώρας («οι θεσμοί μετρούν»). Είναι πηγή ανάπτυξης ή υστέρησης και αστάθειας. Αυτό ισχύει ακόμα και με τη στενή έννοια που χρησιμοποιούμε τον όρο εδώ, δηλαδή ως ένα σύνολο οργανωτικών δομών και τυπικών διαδικαστικών κανόνων.

Οι τυπικοί θεσμοί διακυβέρνησης έχουν, πιθανόν, μεγαλύτερη σημασία από τις ίδιες τις οικονομικές πολιτικές: Οπως έγραφε ο Ντάνι Ρόντρικ (εδώ σε ελεύθερη απόδοση), καλές πολιτικές πρέπει να υποστηρίζονται από καλούς θεσμούς, ενώ κακοί θεσμοί υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα καλών πολιτικών! Στην ιδιαίτερη περίπτωσή μας, από αυτούς θα εξαρτηθεί η συνέχεια των μεταρρυθμίσεων και μια δημοσιονομική εξυγίανση που δεν θα αποδειχθεί εφήμερη.

Βέβαια η Ελλάδα τοποθετείται στην ομάδα των ανεπτυγμένων χωρών του ΟΟΣΑ ως προς πολλούς τυπικούς θεσμούς διακυβέρνησης. Εν τούτοις, σε μερικά κρίσιμα χαρακτηριστικά το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας εμφανίζει, σε σχέση με τα περισσότερα άλλα μέλη του ΟΟΣΑ, ιδιαίτερα προβλήματα.

Περισσότερα