Ποιος προσέχει;

του Ι.Κ. Πρετεντέρη

Τα Νέα
26 Απριλίου 2012

Ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος δήλωσε προχθές ότι «για να προχωρήσουν οι αλλαγές απαιτείται η μέγιστη δυνατή συναίνεση στην κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις». Θα συμφωνήσω απολύτως.

Η δήλωση έγινε με αφορμή την ετήσια έκθεση της Τραπέζης από την οποία προκύπτει ότι η μέση μείωση των μισθών στην Ελλάδα θα υπερβεί το 26% για το διάστημα 2010-2013 - 19% μόνο για τη διετία 2012-2013. [Σύμφωνα, μάλιστα, με άλλη χθεσινή έκθεση του ΟΟΣΑ, η μέση μείωση των εισοδημάτων συνολικά έφτασε στο 25,3% μόνο για το 2011!]

Ερώτηση κρίσεως: πώς είναι δυνατόν μια κοινωνία να συναινέσει ήσυχα και ωραία σε μια πολιτική που πετσοκόβει τα εισοδήματά της σε τέτοιον βαθμό; Ποιος λογικός άνθρωπος θεωρεί ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;

Δυστυχώς, απάντηση σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα δεν υπάρχει στην έκθεση. Και αναφέρομαι μόνο στα εισοδήματα - ούτε στην ανεργία, ούτε στα λουκέτα, ούτε στην ύφεση, ούτε στην κατάλυση των εργασιακών σχέσεων κ.λπ.

Συνεπώς, ο Διοικητής θα έπρεπε ίσως να συλλογιστεί ότι η κοινωνική συναίνεση δεν εξαγγέλλεται, ούτε επιβάλλεται. Αλλά οικοδομείται σε κάποια πραγματική βάση.
Οτι το μέγεθος της κοινωνικής συναίνεσης είναι ευθέως αντίστροφο του κοινωνικού κόστους που καταβάλλει η κοινωνία που καλείται να συναινέσει.

Και ότι οι οδηγίες συναίνεσης σε μια κοινωνία που δοκιμάζεται σε πρωτοφανή βαθμό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα θυμίζει την παλιά ανατριχιαστική συμβουλή πως όταν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό, προσπάθησε τουλάχιστον να τον ευχαριστηθείς.

Περισσότερα