του Αρίστου Δοξιάδη
Protagon.gr
30 Απριλίου 2012
Το τέταρτο και τελευταίο άρθρο της σειράς του Αρίστου Δοξιάδη για τις μεταρρυθμίσεις. Τα προηγούμενα είναι εδώ, εδώ και εδώ. Σήμερα, οι προτάσεις για την κάλπη.
«Μα καλά, έγραψες τρία κείμενα για μεταρρυθμίσεις, δέκα μέρες πριν τις εκλογές; Ποιός ενδιαφέρεται για μεταρρυθμίσεις τώρα; Αυτό νομίζεις ότι παίζει την Κυριακή; Εδώ δεν ξέρουμε αν θα έχουμε κυβέρνηση, αν θα φαλιρίσουν τράπεζες, αν θα υπάρχουν φάρμακα, αν θα μείνουμε στο ευρώ, αν θα καεί η Αθήνα, και εσύ γράφεις για το ταμείο των δημοσιογράφων; Κανένας δεν ψηφίζει πρόγραμμα σε αυτές τις εκλογές» είπε μια φίλη.
Έχει, σχεδόν, δίκιο. Οι περισσότεροι δεν ψηφίζουν πρόγραμμα. Ίσως ούτε καν κυβέρνηση. Πρώτη φορά θα ψηφίσουν για άλλους λόγους – οργή, απόρριψη, μεταφυσική ελπίδα, και άλλα. Κι όμως, οι μεταρρυθμίσεις θα έχουν καίρια σημασία, ήδη από τις 7 Μαΐου.
Αν βγει μια σχετικά σταθερή συγκυβέρνηση, θα πρέπει να ξεκινήσει γρήγορα και αποφασιστικά κάποιες μεταρρυθμίσεις. Τις χρειαζόμαστε, με ή χωρίς τρόικα, γιατί χωρίς αυτές η οικονομία δεν θα ορθοποδήσει. Αλλά και πρέπει να τις προχωρήσουμε γρήγορα, γιατί μόνο έτσι διατηρούμε την αξιοπιστία μας με τους εταίρους για να συνεχίσουν να καλύπτουν τα ελλείμματά μας. Αλλιώς, άτακτη χρεωκοπία, με όλους τους κινδύνους.
Αν δεν βγει κυβέρνηση, θα ξαναμπούμε σε φάση εκλογών (και όχι εκτροπών, ελπίζω). Η μόνη ελπίδα τότε για τη δημοκρατία και την ανόρθωση θα είναι να αφήσουν οι πολίτες στην άκρη την οργή, και να ψηφίσουν θετικά: δηλαδή, να απαντήσουν στο ερώτημα, τι θέλουμε να κάνει η (τότε) επόμενη κυβέρνηση. Οπότε, οι μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμιστές θα πρέπει να είναι στο κέντρο του διαλόγου. Δεν πρέπει να έχουν εξαφανιστεί μέσα στο κύμα του θυμού.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment