Καθημερινή
31 Ιουλίου 2011
Με αφορμή την ευρωπαϊκή σύνοδο της 21ης Ιουλίου, προτείνω επτά γενικά συμπέρασματα-μαθήματα που ίσως φανούν χρήσιμα για την περαιτέρω αντιμετώπιση της κρίσης.
Πρώτο μάθημα, για όσους βιάστηκαν να ξεγράψουν την Ευρώπη. Συνεχίζει μεν να βρίσκεται ένα-δυο βήματα πίσω από τις εξελίξεις στις περιβόητες αγορές, αλλά μπορεί ακόμη να παίρνει αποφάσεις που θεωρούνταν αδιανόητες μέχρι πρόσφατα. Η Νομισματική Ενωση αλλάζει ουσιαστικά, χωρίς στρατηγικό σχέδιο, αλλά κυρίως με σειρά μέτρων πυροσβεστικού χαρακτήρα. Το πολιτικό σύστημα της Ε.Ε. δυσκολεύεται, αγκομαχάει. Να δεχθούμε τουλάχιστον ότι η πρόκληση που αντιμετωπίζει είναι χωρίς προηγούμενο.
Δεύτερο, παραμένουν πολλές ασάφειες και ερωτήματα στα συμπεράσματα του Συμβουλίου, κυρίως όσον αφορά τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Αυτό ήταν και το πιο αμφιλεγόμενο κομμάτι του πακέτου. Η ασάφεια δεν είναι τυχαία, αν και η υλοποίηση των αποφάσεων θα είναι από μόνη της εξαιρετικά περίπλοκη.
Τρίτο, οι αποφάσεις του Συμβουλίου είναι εξαιρετικά σημαντικές για την Ελλάδα, πολύ λιγότερο για την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Το επιχείρημα (ευχή;) ότι η Ελλάδα είναι μια πολύ ειδική και μεμονωμένη περίπτωση θα αποδειχθεί πιθανότατα στην πράξη αβάσιμο (ίσως πιο σύντομα από όσο αντέχει η Ευρώπη). Η μάχη πολιτικής και αγορών μπαίνει σε νέα, ακόμη πιο επικίνδυνη, φάση.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment