Στο παρά πέντε

της Ελίζας Παπαδάκη

Τα Νέα
20 Σεπτεμβρίου 2012

Καθώς οριστικοποιούνται πια τα μέτρα για την εξάλειψη του δημόσιου ελλείμματος, που είχε δεσμευτεί η χώρα μας να εφαρμόσει τη διετία 2013-14 όταν προ εξαμήνου συνομολογούσε τη δεύτερη δανειακή σύμβαση με την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, ακούστηκαν και κάποιες ενθαρρυντικές δηλώσεις: από τη Λευκωσία, όπου συνήλθε το Eurogroup την περασμένη εβδομάδα, από την Ουάσιγκτον, έδρα του ΔΝΤ, από ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το Βερολίνο ιδίως, και σε επίπεδο ηγετών, στην ίδια την Αθήνα ευρωπαίοι αξιωματούχοι σαν τον Ράιχενμπαχ αναγνωρίζουν και στηρίζουν τις προσπάθειες που καταβάλλονται, εκδηλώνεται επίσης ξένο επιχειρηματικό ενδιαφέρον, όπως στο ελληνο-κινεζικό συνέδριο τις προάλλες. Το αρνητικό κλίμα φάνηκε να αλλάζει, τοποθετήσεις που προδίκαζαν αποτυχία της Ελλάδας και τελική έξοδο από το ευρώ βρίσκονται σε υποχώρηση στα σχόλια πολιτικών προσώπων και στην αρθρογραφία του ευρωπαϊκού Τύπου. Κλειδί ωστόσο για να εξασφαλιστεί η άμεσα αναγκαία χρηματοδότηση και να τερματιστεί η παραλυτική αβεβαιότητα, ώστε να αντιστραφεί η καθοδική πορεία της οικονομίας, είναι η έκθεση που θα συντάξει η τρόικα. Και εδώ επιβεβαιώνονται δυστυχώς οι εκτιμήσεις ότι τα περιθώρια της ελληνικής κυβέρνησης να διαπραγματευτεί με τους εντεταλμένους εκπροσώπους των δανειστών της χώρας θα ήταν στην παρούσα φάση μηδαμινά.

Τις δογματικές εμμονές - έως και κακοπιστία - της τρόικας δεν μέμφονται μόνο πολιτικοί ή μιντιακοί παράγοντες, εκτεθειμένοι στην κριτική ότι κατανοούν ελλιπώς οικονομικές συναρτήσεις και δυναμικές. Τις αντικρούουν και έμπειροι, ειδικευμένοι αναλυτές, για παράδειγμα οι της Διεύθυνσης Μελετών της Alpha Βank, τεκμηριώνοντας την καλύτερη από όσο αναγνωρίζεται πορεία και προοπτική των δημοσίων οικονομικών - θα απαιτούσε μικρότερης έκτασης μέτρα, διατείνονται - και παράλληλα πραγματικές δυνατότητες μεγέθυνσης της οικονομίας υπό τον όρο να μην καθηλώνονται με συνεχείς αναβολές στη χορήγηση συμφωνημένης ρευστότητας και με μαύρες προβλέψεις. Ούτε εντελώς ουδέτερες μπορούμε άλλωστε να θεωρούμε τις εκθέσεις της, ανεπηρέαστες από το πολυσύνθετο πλέγμα διαφόρων συμφερόντων στην Ευρώπη, και πέρα από αυτήν, που συνδέονται με την ελληνική περίπτωση. Ας θυμηθούμε την περυσινή αιφνιδιαστική επιδείνωση των προβλέψεων του ΔΝΤ για τη μεγέθυνση της οικονομίας ώς το 2020 (αυθαίρετη για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα με άγνωστο πλήθος παραγόντων) που έστρωσε τον δρόμο για το PSI και έγινε κατόπιν αυτοεκπληρούμενη. Αλλά η αποτίμηση των παρεμβάσεων της τρόικας δεν είναι της ώρας. Στις παρούσες συνθήκες η κατάληξη σε συμφωνία μαζί της για μέτρα που να κρίνονται επαρκή είναι από την πλευρά μας αναγκαστική.

Περισσότερα