Καθημερινή
14 Φεβρουαρίου 2013
Το 2008 το ελληνικό κράτος είχε πρωτογενές έλλειμμα 4,5% του ΑΕΠ. Δηλαδή το κράτος, πέρα από τόκους και εξυπηρέτηση χρέους, ξόδεψε περί τα 10 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Η ελληνική οικονομία είχε ύφεση 0,8%. Το 2009, το κράτος ξόδεψε πολύ περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε: το πρωτογενές έλλειμμα έφτασε το 10,1% του ΑΕΠ, ήτοι τα 24 δισ. ευρώ. Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας έφτασε το 3,2%. Υπάρχει κανείς από τους κεϊνσιανούς να μετρήσει τι σόι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές υπήρχαν τότε; Διότι, αν ισχύει η θεωρία ότι μόνο οι περικοπές ευθύνονται για τη σημερινή ύφεση, το 2009 που διπλασιάσαμε το πρωτογενές έλλειμμα (κι έπεσαν σε μισθούς και επιδοτήσεις ή έμειναν διά των χαμηλών φορολογικών εσόδων 24 δισ. δανεικά λεφτά στην αγορά) θα έπρεπε να είχαμε ρυθμούς ανάπτυξης μεγαλύτερους από την Κίνα. Και όμως είχαμε ύφεση 3,2%.
Δυστυχώς, οι αγορές δεν μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε το πείραμα του αέναου διπλασιασμού του πρωτογενούς ελλείμματος. Δεν ξέρουμε, δηλαδή, πού θα έφτανε η ύφεση αν το 2010 δανειζόμασταν επιπλέον 48 δισεκατομμύρια για να τα ξοδέψουμε σε προσλήψεις. Συνεχίζοντας γραμμικά τα προηγούμενα στοιχεία, μάλλον θα έπρεπε να είχαμε διπλασιασμό της ύφεσης, δηλαδή 6,4%. Σύμφωνοι: αυτό είναι αυθαίρετο· η οικονομία δεν λειτουργεί με γραμμικά και είναι αδύνατον να βγάλει κάποιος συμπεράσματα από δύο μόνο χρονιές. Αλλά σάμπως δεν είναι αυθαίρετη η καθολική συσχέτιση των περικοπών με την ύφεση;
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment