Για να βγεις έξω από τα σύνορα, πληρώνεις λύτρα

του Γρηγόρη Φαρμάκη

gregoryfarmakis.posterous.com
23 Φεβρουαρίου 2013

Ζητάμε «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου»· εξωστρέφεια και «εθνικό στρατηγικό σχέδιο για τις εξαγωγές»· συντονισμένες δράσεις για την επικοινωνιακή αποκατάσταση του «brand name» και της «εικόνας» της Ελλάδας. Προτάσεις ΕΣΠΑ γράφονται από συμβούλους, ημερίδες και συνέδρια οργανώνονται από φορείς (συνήθως κι αυτές με λεφτά του ΕΣΠΑ). Παράγοντες της αγοράς, των μέσων και της πολιτικής διερωτώνται: «Μα τι κάνει το κράτος;» Είναι απλό. Παρακρατεί εκβιαστικά από τις εξαγωγικές επιχειρήσεις πολύ και δυσεύρετο χρήμα, για μεγάλα χρονικά διαστήματα και με επαχθείς γι'αυτές όρους. Δεν πρόκειται απλά για άλλο ένα από τα πολλά αντικίνητρα. Πρόκειται για τιμωρία. Και μάλιστα τόσο πιο βαρειά, όσο πιο εξωστρεφής είναι ο ένοχος.

Ο φόρος προστιθέμενης αξίας βασίζεται σε μια πολύ απλή ιδέα, ώστε κάθε επιχείρηση να αποδίδει φόρο μόνο για την δική της συνεισφορά στην προστιθέμενη αξία του προϊόντος, σε κάθε κρίκο της αλυσίδας της παραγωγής του, από τις πρώτες ύλες μέχρι και το τελικό προϊόν: πληρώνει ΦΠΑ στους προμηθευτές της, εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες της, και αποδίδει σε τακτική βάση την διαφορά. Κάθως προσθέτει αξία στο προϊόν και η αξία που εισπράττει από τους πελάτες της είναι μεγαλύτερη από αυτήν που πληρώνει στους προμηθευτές της, το ίδιο συμβαίνει και με τον φόρο, και η διαφορά του φόρου που αποδίδει στο κράτος αντιστοιχεί στην αξία που αυτή προσέθεσε στο προϊόν. Θεωρητικά.

Πέρα από το παράλογο γεγονός των διαφορετικών συντελεστών ΦΠΑ που περιπλέκουν την διαδικασία, το όλο σύστημα σταματά απότομα στα σύνορα: μια επιχείρηση που εξάγει το προϊόν της (ή τις υπηρεσίες της, καθώς προς μεγάλη απορία των γραφειοκρατών, ναι, εξάγονται κι αυτές) δεν εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες της. Η διαφορά είναι πιο σημαντική απ' όσο φαίνεται: έχει πληρώσει φόρο, που πλησιάζει το ένα τέταρτο του κόστους αυτών που προμηθεύεται, ενώ δεν εισπράττει τίποτα για να συμψηφίσει τον φόρο αυτό, όπως κάνει μια μη εξαγωγική επιχείρηση. Πρέπει να περιμένει την επιστροφή της διαφοράς από το κράτος, και ήδη βρίσκεται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους πιο εσωστρεφείς - και πιο σοφούς - ανταγωνιστές της.

Περισσότερα