Αυτοδιοικητικές εκλογές στη σκιά του Μνημονίου

του Διονύση Γουσέτη

Καθημερινή
3 Νοεμβρίου 2010

Έχουν απόλυτο δίκιο όσοι θεωρούν τεράστιο ολίσθημα τη μετατροπή του Μνημονίου σε διακύβευμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο πρωθυπουργός φέρει ευθύνη, με το δίλημμα που έθεσε στους ψηφοφόρους ή να στηρίξουν τις κυβερνητικές επιλογές (και τους κυβερνητικούς υποψηφίους) ή να οδηγηθούν σε βουλευτικές εκλογές. Δεν θα συμφωνήσω όμως ότι φέρει την αποκλειστική ευθύνη. Η μετατροπή είχε ήδη προκύψει από τις επίμονες λαϊκίστικες ψευδολογίες όσων υποβάλλουν την ιδέα ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε όπως πριν, τρώγοντας από δανεικά, αρκεί να απαλλαγούμε από το Μνημόνιο.

Ο μεν κ. Σαμαράς καλεί τους πολίτες να ψηφίσουν με κριτήριο όχι ποιος είναι ο καλύτερος τοπικός άρχοντας, αλλά ποιος τενεκές κραυγάζει κατά του Μνημονίου. Μας βαυκαλίζει ότι αυτός θα μηδένιζε το έλλειμμα σε 18 μήνες χωρίς Μνημόνιο και χωρίς επώδυνα μέτρα. Πώς; Φαντασιώνοντας ότι το έλλειμμα δεν είναι το 15% της Eurostat, αλλά 9,9%! Τα δε αριστερά κόμματα κατακεραυνώνουν τη Ν.Δ. ότι δεν κραυγάζει αρκετά κατά του Μνημονίου και, ως γνήσιοι μπολσεβίκοι, ζητούν φέσωμα των δανειστών μας. Δεν είναι αφελείς. Γνωρίζουν ότι χωρίς το Μνημόνιο κόβεται το δάνειο της τρόικας. Και τότε, ακόμα και χωρίς να δώσουμε δεκάρα για το χρέος, το πρωτογενές έλλειμμα θα εμποδίσει το Δημόσιο να πληρώσει την πρώτη του μηνός τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Θα χρειαστούν εισπρακτικά μέτρα χειρότερα από αυτά που απαιτεί το Μνημόνιο. Αλλά πώς αλλιώς θα δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους και το κρατικό χρήμα που νέμονται;

Περισσότερα