Έχουμε καιρό, τι είναι 4 χρόνια μπροστά στην ιστορία ενός έθνους;

του Φώτη Γεωργελέ

Athens Voice
3 Απριλίου 2013

Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης είναι ελαφρώς έκπληκτα με την Κύπρο. Δεν βλέπουν σκηνές πανικού, δεν υπάρχουν επεισόδια βίας, δεν κάνουν ούτε καν ουρές στις τράπεζες. Έκαναν δυο διαδηλώσεις για να ξεσπάσουν και μετά, σιωπηλά, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Μιλάω με φίλους, με τους δικούς μου ανθρώπους στο νησί. Για σας προσωπικά η ζημιά είναι μεγάλη; Ναι. Και τι θα κάνετε; Είναι μόνο λεφτά, θα δουλέψουμε, θα το ξεπεράσουμε. Έχουμε περάσει και χειρότερα. Η λιτότητα των απαντήσεων με καθησυχάζει, δεν υπάρχουν κραυγές, μόνο αποφασιστικότητα. Κι όμως, και αυτοί έχουν μετατρέψει τη θυματοποίηση σε πολιτική, και αυτοί έχουν αναπτύξει τη λατρεία του ηρωισμού της ήττας για να εξωραΐζουν τις λανθασμένες επιλογές. Όμως είναι ρεαλιστές, έχουν ως κοινωνία ακόμα δυναμισμό, ξέρουν να οικοδομούν από το τίποτα. Το ’χουν ξανακάνει.

Από τη δεύτερη μέρα ανακοινώνουν μέτρα για να κάνουν ακόμα πιο εύκολη την ίδρυση επιχειρήσεων, ετοιμάζουν σχέδια για την ίδρυση καζίνο. Γελάνε με τους διάφορους Κρούγκμαν που από την ασφάλεια του Άπερ Ιστ Σάιντ προτείνουν έξοδο της Κύπρου από το ευρώ και επιστροφή στη γεωργία. Στις μέρες μας, η δήθεν προοδευτική αντιμετώπιση της κρίσης περιλαμβάνει σχεδόν πάντα μια τρομαγμένη φυγή από την παγκοσμιοποίηση του 21ου αιώνα, μια επιστροφή στο 1950, δραχμούλες, κυπριακές λίρες και πορτοκάλια. Ίσως είναι ελπίδα μου μόνο, αλλά έχω την εντύπωση ότι η Κύπρος, αθόρυβα, σε λίγα χρόνια, μπορεί να έχει μετατραπεί από Νησιά Κέιμαν της Μεσογείου σε Μόντε Κάρλο της Ανατολικής Μεσογείου.

Περισσότερα