Δεν υπάρχει σωτηρία

του Γεωργίου Στείρη

Parapolitika.gr
24 Απριλίου 2013

Τις τελευταίες λίγες εβδομάδες, ειδικά μετά τις εξελίξεις στην Κύπρο και τον αντίκτυπό τους στην ελλαδική κοινή γνώμη, διαχέεται στο δημόσιο λόγο και βίο η αίσθηση ότι στην Ελλάδα αχνοφαίνεται ή προοιωνίζεται η ανάκαμψη, η πολυπόθητη έξοδος από την κρίση. Ως απόδειξη του ισχυρισμού προβάλλονται διάφορα οικονομικά στοιχεία και αποτελέσματα ερευνών από το πεδίο της οικονομίας. Όσο περισσότερο όμως γενικευθεί και ενισχυθεί αυτή η αίσθηση, τόσο περισσότερο η σωτηρία αυτού του τόπου θα μοιάζει όλο και πιο μακρινή.

Πρώτιστο, και μοναδικό ίσως, μέλημα της πολιτικής τάξης, στο μεγαλύτερο εύρος του πολιτικού φάσματος, είναι η διευθέτηση του δημοσιονομικού προβλήματος. Παρότι η κρίση είναι πολυδιάστατη, όλη σχεδόν η μέριμνα και η ενεργητικότητα της πολιτείας εξαντλείται στη δημοσιονομική της πλευρά, καθιστώντας αποκλειστική μέριμνα της κυβέρνησης την εκπλήρωση των οικονομικών στόχων που θα επιτρέψουν την εκταμίευση των επόμενων δόσεων του προγράμματος δημοσιονομικής σωτηρίας.

Ο απώτερος στόχος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ένας: το να επανέλθει η κατάσταση στην προ της κρίσης εποχή. Η ισχυρότατη πλειοψηφία των Ελλήνων, πολιτών και πολιτικών, δεν επιθυμούν μια διαφορετική Ελλάδα. Ονειρεύονται και αδημονούν να διορθωθούν τα οικονομικά του κράτους, να αναθερμανθεί η δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα, ώστε να επανέλθουμε όλοι στον τρόπο ζωής που είχαμε συνηθίσει και ο οποίος νοσταλγείται σε κάθε ευκαιρία. Η προ της κρίσης Ελλάδα, η «ισχυρή Ελλάδα» της δεκαετίας του 2000, φαντάζει σαν τον Παράδεισο που έχασαν οι πρωτόπλαστοι και διακαώς επιθυμούν την επιστροφή τους σε αυτόν. Ελάχιστοι δέχονται ότι στη σημερινή κατάσταση οδήγησαν συνολικά ο τρόπος του βίου και οι αξίες της κοινωνίας ˙ όχι ορισμένες όψεις του δημόσιου βίου ή ορισμένες μερίδες πολιτών. Κοινή πεποίθηση είναι ότι ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί, μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο ο τρόπος ανάθεσης των δημοσίων έργων, ή συνδυασμοί αυτών. Ο τρόπος ζωής και δράσης των Ελλήνων, σε όλα τα επίπεδα, είναι άμοιρος ευθυνών. Οπότε, εάν και εφόσον θυσιαστούν τα ερίφια, οι αμνοί θα επανέλθουν στην ανενόχλητη βοσκή των εύφορων λιβαδιών και τη μακαριότητα.

Περισσότερα