Protagon.gr
19 Ιουνίου 2013
Εδώ και μια εβδομάδα η Ελλάδα ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει την ΕΡΤ και τη σημαντική κυβερνητική κρίση που αυτή προκάλεσε. Η απόφαση αυτή, με τον τρόπο που λήφθηκε και πραγματοποιήθηκε, δημιούργησε αίσθηση στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Οι μαύρες οθόνες των κρατικών τηλεοπτικών καναλιών σόκαραν και έδωσαν αφορμή για τη συγγραφή αμέτρητων αναλύσεων και τοποθετήσεων. Οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιήθηκαν για να την περιγράψουν ήταν πολλοί και διαφορετικοί: αδιανόητη, ανήκουστη, πρωτοφανής, αλλά και τολμηρή, αποφασιστική και ρηξικέλευθη, ανάλογα με τη στάση του κάθε σχολιαστή απέναντί της.
Όπως είναι φανερό, παρά τις διαφοροποιήσεις τους, οι περισσότεροι αναλυτές φαίνεται να συμφωνούν ότι πρόκειται για μια πρωτόγνωρη απόφαση στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης ενός δημόσιου οργανισμού, η οποία δεν έχει προηγούμενο στα ελληνικά πολιτικά χρονικά.
Πράγματι, η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν απρόσμενη και πρωτόγνωρη και δημιούργησε μείζον πολιτικό θέμα. Το πρόβλημα ωστόσο με την εξαντλητική συζήτηση περί μαύρων οθονών, είναι ότι στέκεται αποκλειστικά στον «πρωτόγνωρο» χαρακτήρα της απόφασης, η οποία αφορά τη διαδικασία με την οποία επιλέχθηκε να ξεκινήσει αυτή η «μεταρρύθμιση», και η οποία μάλιστα δεν αφορά καν την ίδια την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ. Με τον τρόπο αυτό ξεχνιέται μια βαθύτερη διάσταση της μεταρρύθμισης αυτής που έχει να κάνει με τη λογική με την οποία αυτή σχεδιάστηκε και αποφασίστηκε, και η οποία κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment