Χαμένοι στη μετάφραση

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
28 Mαϊου 2010

Επιτέλους! Σ’ αυτούς τους δύσκολους για τη χώρα καιρούς, ο πνευματικός κόσμος μίλησε. Και τι είπε; Να μην κλείσει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). Μεσούσης, λοιπόν, της μεγαλύτερης κρίσης που ζει η χώρα μετά το 1974, η πρώτη συλλογική παρέμβαση του πνευματικού κόσμου -με τετρακόσιες πενήντα βαριές υπογραφές- είχε μια διαπίστωση και ένα αίτημα. Πρώτα η διαπίστωση: «Σε μια πολυπολιτισμική εποχή όπως αυτή που ζούμε και σε μια ενωμένη Ευρώπη στην οποία ανήκουμε, η μετάφραση αποτελεί βασικό εργαλείο ανταλλαγής ιδεών και διαλόγου. Γιατί, «καμιά γλώσσα, κανένας πολιτισμός δεν είναι αυτάρκης. Οι εθνικές λογοτεχνίες αναγεννώνται από τη μετάφραση» (Εζρα Πάουντ)». Κατόπιν το αίτημα: «Θέλουμε να ελπίζουμε ότι το υπουργείο Πολιτισμού θα βρει έναν τρόπο για να μπορέσει το ΕΚΕΜΕΛ να συνεχίσει το πλούσιο και απαραίτητο στους καιρούς μας έργο του».

Για το «πλούσιο» έργο του ΕΚΕΜΕΛ υπάρχουν πολλά ερωτήματα. Για το «απαραίτητο» γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια. Οσοι ακριβώς είναι αυτοί που πλήττονται από τα μέτρα. Διότι όταν σε κάποιον κόβουν τον μισθό ή τη σύνταξη, το τελευταίο που περιμένει είναι να του ’ρθει και ο λογαριασμός του ΕΚΕΜΕΛ ή των χιλιάδων ΕΚΕΜΕΛ του δημόσιου τομέα που όλα έχουν «πλούσιο και απαραίτητο έργο».

Περισσότερα