Καθημερινή
29 Mαϊου 2010
Υπάρχουν δύο προβλήματα με το συνταξιοδοτικό. Να περιοριστεί αμέσως το δημοσιονομικό του κόστος. Το άλλο, σημαντικό αλλά λιγότερο επείγον, είναι να αναδιοργανωθεί το «κατακερματισμένο» σύστημα, ακόμη και μετά τον νόμο Πετραλιά. Αν για το πρώτο επείγεται ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Απασχόλησης συνάδελφός του Ανδρέας Λοβέρδος θα μπορούσε να κάνει αυτό ακριβώς, να κόψει δαπάνες και τίποτε περισσότερο.
Αλλωστε, στον προγραμματισμό που συμφωνήθηκε με την Τριμερή, προβλέπεται με ικανοποιητική λεπτομέρεια πως μέσα στον Ιούνιο θα έχει διατυπωθεί το «νέο απλοποιημένο σύστημα», το οποίο πάντως θα υιοθετηθεί από το Κοινοβούλιο όχι αμέσως, αλλά τον Σεπτέμβριο. Μάλιστα, στην παράγραφο 19 της τεχνικής έκθεσης, που υποστηρίζει την απόφαση του ΔΝΤ για την παροχή βοήθειας, οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου σημειώνουν ότι υπάρχει ο «κίνδυνος να γίνει μερική εφαρμογή (δηλαδή, χαριστική για κάποιους) εφαρμογή των μέτρων – ορίζοντας πιο γενναιόδωρες παραμέτρους ή πιο μακρά περίοδο προσαρμογής». Με αυτό κατά νουν, οι άνθρωποι του Ταμείου «προτείνουν να γίνει μια αναλογιστική μελέτη από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή, που θα υπολογίσει τη μακροπρόθεσμη επίπτωση της μεταρρύθμισης και την αντοχή του ασφαλιστικού συστήματος, πριν ολοκληρωθεί το πέρασμα στο νέο σύστημα». Γιατί τότε επείγεται η κυβέρνηση να τελειώνει «εδώ και τώρα»; Ισως γιατί ο κ. Παπακωνσταντίνου πιστεύει ότι μια αναμόρφωση του ασφαλιστικού είναι «εντυπωσιακό νέο» για τις ακόρεστες αγορές. Ισως γιατί ο κ. Λοβέρδος είχε από τον Νοέμβριο ξεκινήσει το σχετικό έργο και θέλει να το τελειώσει πριν πιάσει το εκρηκτικό πακέτο της αλλαγής των κανονισμών στην αγορά εργασίας. Μήπως ο χρόνος χάθηκε επειδή η προετοιμασία, αλλά και το σχέδιο Λοβέρδου, οδηγούν το ασφαλιστικό σε κατεύθυνση που ούτε το δημοσιονομικό πρόβλημα αντιμετωπίζεται ούτε το συνταξιοδοτικό σύστημα ισχυροποιείται;
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment