Sunday, July 29, 2012

Ενα νέο πολιτικό παράδειγμα

του Ανδρέα Πανταζόπουλου

Το Βήμα

29 Ιουλίου 2012

Από κοινού με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, το βασικότερο χαρακτηριστικό της περιόδου που ακολούθησε τη Μεταπολίτευση του 1974 ήταν το έλλειμμα αυτονομίας της πολιτικής από την κοινωνία. Η κοινωνία καθοδήγησε την πολιτική και τους πολιτικούς, αυτή ήταν που υπαγόρευσε τους κανόνες του παιχνιδιού. Η λεγόμενη φιλολαϊκή πολιτική θεωρήθηκε κάτι εγγενώς καλό, αξία ανυπέρβλητη, έγινε κυρίαρχη ιδεολογία και κοινωνική πρακτική. Οι ελάχιστοι πολιτικοί που τόλμησαν να αντιπαρατεθούν σε αυτήν, από όποιο πολιτικό χώρο και αν προέρχονταν, εξαφανίστηκαν από τη δημοσιότητα, συχνά στιγματιζόμενοι ηθικά. Αυτό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της μεταπολιτευτικής συνθήκης που εγκαινίασε η πτώση της δικτατορίας. Αυτή η φιλολαϊκή πολιτική γιγάντωσε έναν μικροαστικό, εγωιστικό και αλαζονικό ατομικισμό, την αδιαφορία για το κοινό συμφέρον. Είναι παράδοξο, στα όρια του τραγικού: ενώ όλα αυτά τα χρόνια ο δημόσιος χώρος παλλόταν από ένα και μόνο σύνθημα, αυτό της υποχρέωσης της πολιτικής να είναι στην υπηρεσία του «λαού και του έθνους», αυτό που πραγματικά συνέβη ήταν ένας εξατομικευμένος λαός να στραφεί κατά του έθνους, δηλαδή κατά των κανόνων που ορίζουν και καθιστούν εφικτή την κοινή συμβίωση, το κοινό καλό.

Προφανώς, ευθύνονται οι ελίτ, ένα μεγάλο έστω μέρος τους. Αλλά η κοινωνική συνέργεια σε αυτήν τη διαδικασία της κοινωνικής αποσάθρωσης που σήμερα ζούμε δεν πρέπει να αποσιωπάται. Με τελευταία εμβληματική περίπτωση αυτήν της μίνι εξέγερσης στην Κερατέα, καθίσταται προφανές ότι μια νέα Μεταπολίτευση δεν μπορεί παρά να οικοδομηθεί πάνω στην τήρηση και υπεράσπιση του δημοκρατικά επεξεργασμένου νόμου.

Περισσότερα

No comments: