του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Καθημερινή
11 Νοεμβρίου 2010
Οι εκλογές για την αυτοδιοίκηση έδωσαν την ευκαιρία να επαναληφθεί η γνωστή συζήτηση για τα όρια της κομματικής δημοκρατίας. Μπροστά στις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, που απαιτεί η συνέχεια του έργου διάσωσης της χώρας, ποιος, πραγματικά, φοβάται να προχωρήσει; Το πιθανότερο είναι ότι οι πολιτικοί φοβούνται. Αβουλοι, με ελάχιστες γνώσεις, οι περισσότεροι, σε ό,τι αφορά τον τρόπο λειτουργίας ενός σύγχρονου κράτους, με δυσκολίες κατανόησης των περίπλοκων δεσμών που έχει εξυφάνει η χώρα μας με τη διεθνή οικονομία, πιστεύουν ότι αρκεί να «αρνηθούν» τα γεγονότα, ώστε εκείνα να σταματήσουν. Ζητούμε πολλά όταν περιμένουμε απ’ αυτούς να εξηγήσουν στους ίδιους ψηφοφόρους, που τους παραγέμιζαν τα μυαλά με ψεύτικες υποσχέσεις, πως τώρα η πατρίδα χρειάζεται αλλαγή σε βάθος.
Βεβαίως, τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα. Οχι όμως με την έννοια που χρησιμοποίησε ο Λένιν – την εντελώς πολιτική και υποκειμενική του αντίληψη για την ευκαιρία που είχε το κόμμα των μπολσεβίκων να αρπάξει την εξουσία, προκαλώντας την εξέγερση των εξαθλιωμένων μαζών. Θα ήταν προτιμότερο να ερμηνεύσουμε τις εξελίξεις ως «ξεροκέφαλες». Δεν μπορείς να νικήσεις το χρέος. Μπορείς να το αποπληρώσεις ή να σε καταπιεί. Το δεύτερο φαίνεται πιθανότερο κάθε φορά που οι πολιτικοί μας ολιγωρούν στο ελάχιστο καθήκον τους, που δεν είναι παρά η άμεση αντιμετώπιση της κατάστασης.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment