της Μιράντας Ξαφά
Καθημερινή
9 Ιανουαρίου 2011
Η περασμένη δεκαετία θα μείνει στην ιστορία σαν τη «χαμένη δεκαετία» της Ελλάδας. Οι χρυσές ευκαιρίες για μόνιμη ανάπτυξη που δημιούργησαν η είσοδος στην Ευρωζώνη, η εισροή ιδιωτικών κεφαλαίων, ο πακτωλός χρημάτων από την Ε. Ε. και τα φθηνά εργατικά χέρια που προσέφεραν οι χιλιάδες μετανάστες από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες αφέθηκαν να πάνε χαμένες. Από την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη το 2001 μέχρι την παγκόσμια κρίση που ξέσπασε στα τέλη του 2007, ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας ξεπερνούσε τον μέσο όρο της Ε. Ε., ενώ το επιτόκιο δανεισμού μειώθηκε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Δυστυχώς, η μοναδική αυτή ευκαιρία δεν χρησιμοποιήθηκε για να μειωθεί το δημόσιο χρέος, αλλά για να αυξηθούν τα ελλείμματα, τόσο πριν όσο και μετά τη δημοσιονομική «απογραφή» του 2004. Το δημόσιο χρέος παρέμεινε πάνω από το 100% του ΑΕΠ, ενώ το ύψος του συγκαλύφθηκε με δημιουργική λογιστική. Οπως επανειλημμένως είχε προειδοποιήσει το ΔΝΤ, η νομισματική ένωση κατέστησε επείγουσα την ανάγκη μείωσης του χρέους και ανοίγματος των αγορών στον ανταγωνισμό για να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Ομως, τα κόμματα εξουσίας δεν μπόρεσαν να απεμπολήσουν το πολιτικό κόστος και να δώσουν προτεραιότητα στο συμφέρον της χώρας. Η δημοσιονομική κατάσταση χειροτέρευσε δραματικά με την παγκόσμια κρίση το 2008, ενώ η κυβέρνηση της Ν. Δ. συνέχιζε να διαβεβαιώνει, με χαρακτηριστική ελληνική ανεδαφικότητα, ότι η κρίση δεν θα αγγίξει την Ελλάδα.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment