Καθημερινή
26 Ιανουαρίου 2011
Είχα πρόσφατα την ευκαιρία να συζητήσω με έναν κορυφαίο Ευρωπαίο παράγοντα τις επικείμενες εξελίξεις στην Ευρώπη. Η συζήτηση ήταν ανοιχτή και απελπιστικά ειλικρινής... Το κεντρικό συμπέρασμα; Το σκληρό ευρωπαϊκό κατεστημένο δεν αντέχει τη γερμανική επιμονή και σκληρότητα, αλλά παραδέχεται ότι εν τέλει η υπόλοιπη Ευρώπη είτε θα ακολουθήσει τον δρόμο της Γερμανίας είτε η Γηραιά Ηπειρος δεν θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τις μεγάλες αναδυόμενες δυνάμεις (Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, ακόμη και Τουρκία...) από πλευράς ανταγωνιστικότητας. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως η Γερμανία θέλει ένα Μνημόνιο με τις χώρες της Ευρωζώνης που θα επιβάλει απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, διαρθρωτικές αλλαγές που θα τονώνουν την επιχειρηματικότητα και, βεβαίως, αυστηρότατη κεντρική δημοσιονομική πολιτική με σκληρό έλεγχο.
Για να διαλύσει τις ψευδαισθήσεις ο Ευρωπαίος παράγων διευκρίνισε τα εξής: (α) οι Γάλλοι είναι ένα μπλοκ με τους Γερμανούς, (β) όποιος μείνει έξω από αυτόν τον σκληρό πυρήνα, θα βρίσκεται στο έλεος της Γουόλ Στριτ και των αγορών, (γ) όποιος δεν αντέχει ή δεν μπορεί να συμμορφωθεί με το σχέδιο του Βερολίνου, θα... μείνει πίσω και (δ) πρώτα θα ξεκαθαρίσει το νέο αυστηρό μοντέλο και μετά θα έλθει το όποιο ευρωομόλογο. Η ειλικρίνεια ήταν ωμή παρά, επαναλαμβάνω, το γεγονός ότι δεν εκφράσθηκε με τον πιο τρυφερό τρόπο και την κ. Μέρκελ, η οποία όταν μπαίνουν θέματα στο τραπέζι για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού ταμείου κατά της φτώχειας απαντάει με χαρακτηριστικό τρόπο «ο καθένας βοηθάει τους δικούς του φτωχούς».
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment