Ασυλία, ανομία και το δίκαιο της μπουλντόζας

του Παύλου Σούρλα

Το Βήμα
23 Ιανουαρίου 2011

Η σημερινή δύσκολη καμπή στην οποία βρίσκεται η χώρα μας οφείλεται, πέρα από δομές και ιστορικές συγκυρίες, σε πράξεις και συμπεριφορές συγκεκριμένων προσώπων: πολιτικών σε υπεύθυνες θέσεις που παρέβησαν το καθήκον τους και ενίοτε και τον νόμο, αλλά και αποσιώπησαν σοβαρά προβλήματα και παρέλειψαν να λάβουν εγκαίρως τα αναγκαία μέτρα· δημόσιων λειτουργών και προμηθευτών που μέσω πλαστών τιμολογίων κατάκλεβαν το Δημόσιο· επαγγελματιών που απέκρυπταν τα εισοδήματά τους και απέφευγαν προκλητικά να πληρώνουν φόρους· καταπατητών δημόσιας γης· εμπρηστών που κατέκαιαν δασικές εκτάσεις για να τις μετατρέψουν σε οικόπεδα-«φιλέτα»· σκοτεινών εγκληματικών στοιχείων που πυρπολούσαν κεντρικά σημεία των πόλεων και προκαλούσαν ανυπολόγιστες ζημιές στην οικονομία· αργόμισθων που, εκτός του ότι είχαν διοριστεί σε θέσεις κατά παράκαμψη κάθε νόμιμης και αξιοκρατικής διαδικασίας, πληρώνονταν από τον δημόσιο κορβανά χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό, και τόσων άλλων.

Η κοινή γνώμη δίκαια αγανακτεί για τις περιπτώσεις αυτές και απαιτεί την παραδειγματική τιμώρηση των ενόχων. Διάχυτη είναι η αίσθηση ότι οι διαφόρων ειδών ασυλίες πρέπει να σταματήσουν. Πρώτη απ΄ όλες, η επίσημη ασυλία υπουργών και βουλευτών, ρύθμιση-ντροπή που έχει μάλιστα περιβληθεί με την περιωπή συνταγματικής διάταξης, και για την οποία κοινό αίτημα είναι ότι πρέπει να βρεθεί τρόπος να παρακαμφθεί ώσπου να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα. Πέρα από έναν μικρό αριθμό διώξεων που γίνονται με αποκλειστικά πολιτικά κίνητρα και αφορούν πολιτικές ενέργειες ή και έκφραση γνώμης, η ασυλία αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ωμή ατιμωρησία που οι νομοθετούντες έχουν απλόχερα προσφέρει στον εαυτό τους.

Υπάρχουν όμως και ανεπίσημες ασυλίες, πολλές από τις οποίες συνεπάγονται επίσης ατιμωρησίες· και πολυάριθμοι είναι αυτοί που τις διεκδικούν για τον εαυτό τους ή πάντως τις ανέχονται για ορισμένες κατηγορίες προσώπων. Οι ασυλίες αυτές είναι πολλών ειδών. Ασυλία διεκδικεί, για παράδειγμα, το κόμμα που αρνείται τον νόμιμο έλεγχο των οικονομικών του, ενώ τον ζητεί επίμονα για όλα τα άλλα. Ασυλία, που συνοδεύεται και από ατιμωρησία, ανέχονται πολλοί από εμάς να υπάρχει υπέρ των πολιτικών που κατά παρέκκλιση κάθε νομότυπης διαδικασίας διόρισαν στο Δημόσιο «τα δικά μας παιδιά», ή που με σκανδαλώδεις νόμους ευνόησαν την ποδοσφαιρική ομάδα που υποστηρίζουμε· ή πάλι αισθανόμαστε ότι προσήκει επιείκεια υπέρ καταχραστών που δεν έβαλαν τα χρήματα στην τσέπη τους αλλά «μόνο» στα ταμεία της ομάδας.

Περισσότερα