Καθημερινή
23 Ιανουαρίου 2011
Θα πω ωμά και μεγαλόφωνα αυτό που πολλοί πλέον λένε πιο στρογγυλεμένα και χαμηλόφωνα: το ελληνικό πανεπιστήμιο νοσεί, τόσο που δεν μπορεί να αλλάξει. Παρότι καλοπροαίρετη, η τελευταία απόπειρα μεταρρύθμισης θα έχει την τύχη όλων των προηγουμένων: ή δεν θα περάσει ή δεν θα εφαρμοστεί, ή (υποθέτοντας πως έχει σχεδιαστεί σωστά) θα εφαρμοστεί αναποτελεσματικά και θα αποτύχει.
Η παρακμή του ελληνικού πανεπιστημίου συνάγεται απ’ όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις, αλλά μπορεί να διαπιστωθεί και εντελώς διαισθητικά με μιαν απλή βόλτα σε ένα από αυτά. Για να παραφράσω ένα σύνθημα που είχα δει παλιότερα: «Βρώμικα πανεπιστήμια, βρώμικα μυαλά».
Το πρόβλημα δεν είναι πως τα πανεπιστήμια της χώρας αδυνατούν να παράγουν το επιθυμητό επίπεδο παιδείας. Είναι πολύ βαθύτερο: δεν έχουν σχεδιαστεί για να παράγουν αξιόλογη παιδεία. Αντίθετα, υπάρχουν για να εξυπηρετούν τους στόχους των ομάδων που τα νέμονται. Αυτή άλλωστε ήταν και η επιδίωξη των αρχιτεκτόνων τους, που με τον Νόμο - Πλαίσιο του 1982 έθεσαν τα θεμέλια της σημερινής απαξίωσης. Ετσι, τα κόμματα χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο ως εργαλείο εξυπηρέτησης πελατειών και στρατολόγησης στελεχών.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment