Τα Νέα
8 Ιανουαρίου 2011
Είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος; Κοινότατη ερώτηση σε μέρες κρίσης και πρωτοχρονιάς. Αν απαντάς απαισιόδοξος, καθαρίζεις αμέσως. Κανείς δεν εκπλήσσεται ούτε ζητά περαιτέρω εξηγήσεις. Το πρόβλημα προκύπτει αν απαντήσεις ότι υπάρχουν χαραμάδες αισιοδοξίας, ότι μπορεί να τα καταφέρουμε. Γιατί αμέσως ακολουθεί το ερώτημα «να καταφέρουμε τι;». Εδώ οι απαντήσεις υποχρεωτικά κλιμακώνονται ως προς το περιεχόμενο και τον χρόνο. Κατ΄ αρχάς, να καταφέρουμε να αποφύγουμε τα χειρότερα: τη χρεοκοπία και την κατάρρευση, όχι την απλή μείωση των εισοδημάτων και του εθνικού πλούτου. Δεύτερο, να βελτιώσουμε την πολιτική μας φερεγγυότητα και αξιοπιστία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ώστε να εκμεταλλευτούμε ενδεχόμενες γενικότερες εξελίξεις που θα επιτρέψουν τη βελτίωση των όρων δανεισμού μας. Τρίτο, να μπορέσουμε να ανακόψουμε την ύφεση και από το 2012 να μπούμε σε φορά ισχνής έστω ανάπτυξης. Τέταρτο, να μπορούμε να καλύπτουμε τις δανειακές μας ανάγκες μετά το 2012 με ανεκτούς όρους, είτε απευθείας από τις διεθνείς αγορές, είτε από τους μηχανισμούς στήριξης (αύριο ίσως «αλληλεγγύης») που δημιουργεί βαθμιαία η ευρωζώνη. Πέμπτο, να πραγματοποιήσουμε τις αναγκαίες δομικές αλλαγές ώστε να διαμορφώσουμε σε βάθος δεκαετίας μια κοινωνία που θα παράγει περισσότερα από όσα δαπανά και ένα κράτος που θα κυβερνά και θα εξυπηρετεί αντί να σπαταλά και να ταλαιπωρεί.
Το μόνο σενάριο που αποκλείεται είναι ότι ζούμε έναν πρόσκαιρο εφιάλτη και ύστερα από 2-3 χρόνια θα ξαναγυρίσουμε στα προ της παγκόσμιας κρίσης του 2008 «κεκτημένα». Ατυχώς, οι επιπτώσεις αυτής της κρίσης θα διαρκέσουν περισσότερο κι εμείς που βρεθήκαμε στο επίκεντρό της πρέπει να καταφέρουμε μια ειρηνική επανάσταση ανάλογης σημασίας με τη μεταπολίτευση για να αντεπεξέλθουμε. Είναι δυνατόν;
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment