του Πέτρου Στάγκου
Τα Νέα
19 Φεβρουαρίου 2013
Ο λόγος για τον οποίο προωθείται από όλα τα κόμματα εξουσίας του τόπου μια νέα συνταγματική αναθεώρηση, φαίνεται να είναι η διόρθωση όλων των ελλειμμάτων του επιχώριου συστήματος διακυβέρνησης (ελλείμματα αντιπροσώπευσης, αποτελεσματικότητας, λογοδοσίας, διαφάνειας). Επιμελώς από όλα τα κόμματα έχει τεθεί προς το παρόν εκτός των λόγων της συνταγματικής αναθεώρησης ίσως ο μοναδικός για τον οποίο αυτή πρέπει πράγματι να γίνει.
Η Συνθήκη για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην ΟΝΕ, που τα κράτη-μέλη της Ενωσης (πλην της Βρετανίας και της Τσεχίας) υπέγραψαν στις 2-3-2012 και ισχύει από την 1-1-2013, είναι το βάθρο της νέας «αρχιτεκτονικής» της ΟΝΕ και διαπνέεται από έναν κύριο στόχο: να διασφαλίζει τη σταθερότητα της ευρωζώνης, με το να δεσμεύει τα κράτη να διατηρούν υγιή και βιώσιμα δημόσια οικονομικά. Στα κράτη η Συνθήκη δίνει προθεσμία το αργότερο μέχρι την 1-1-2014 ώστε, «μέσω διατάξεων δεσμευτικού και μόνιμου χαρακτήρα, κατά προτίμηση συνταγματικού», να ισχύσει στο εσωτερικό δίκαιο ο «χρυσός κανόνας», όπως αποκαλείται, των δημόσιων οικονομικών, δηλαδή η εκπόνηση ισοσκελισμένου ή πλεονασματικού προϋπολογισμού και ενός αυτόματου μηχανισμού για τη θέσπιση διορθωτικών μέτρων.
Αυτόν ακριβώς τον «χρυσό κανόνα» η ελληνική πολιτική τάξη, που είναι μάλιστα η πρώτη που κύρωσε με νόμο τη Συνθήκη λίγες ημέρες μετά την υπογραφή της, μέχρι στιγμής τουλάχιστον αποσιωπά ότι πρέπει να τον εντάξει στο Σύνταγμα, αναθεωρώντας έτσι άλλες, ουσιαστικές διατάξεις του (εκείνες που διέπουν τον κρατικό προϋπολογισμό).
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment