Τα Νέα
25 Φεβρουαρίου 2013
Την περίοδο που διανύουμε το ζήτημα της «κινητικότητας» των δημοσίων υπαλλήλων με ορατό το ενδεχόμενο απολύσεων και νέων ανθρώπινων δραμάτων τείνει να επικαλύψει θεμελιώδη ζητήματα σχετικά με τη δομή του κράτους, τις λειτουργίες και την αξιολόγηση των υπηρεσιών του. Είναι πολυτέλεια να μιλήσουμε για αυτά; Οχι, αν θέλουμε να έχουμε πυξίδα για το μέλλον.
Η ελληνική Δημόσια Διοίκηση με τις χαρακτηριστικές της δομές, συμπεριφορές και πολιτικές διαπλοκές ήταν μέρος του συστήματος που μας οδήγησε στην κρίση: Ανέβαζε το κόστος των αναγκαίων για κάθε χώρα υπηρεσιών, ενώ χειροτέρευε την ποιότητά τους. Τη χρηματοδότησή της εξασφάλιζαν δάνεια και η κακοδιαχείριση κοινοτικών πόρων. Από αυτήν υπέφεραν υλικά και ατμοσφαιρικά οι πολίτες και η σοβαρή επιχειρηματικότητα (η άλλη, η αεριτζίδικη, είχε τον τρόπο της να υπεκφεύγει). Η αναμόρφωσή της θα είναι μια από τις μεγάλες προκλήσεις των επόμενων μηνών και ετών.
Από την επιστημονική έρευνα ξέρουμε ότι οι πολύπλοκοι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί εκτός αγοράς έχουν εγγενή προβλήματα. Οι υπάλληλοι έχουν τη δυνατότητα να μονοπωλούν και να φιλτράρουν πληροφορίες, να ζητούν επέκταση των υπηρεσιών, να επιδιώκουν δικούς τους προσοδοθηρικούς σκοπούς (βλ. διαφθορά στις εφορίες και αλλού) κ.λπ. Ωστόσο υπάρχουν και ευγενή κίνητρα - όπως είναι η αυτοεκτίμηση και η εκπλήρωση του καθήκοντος.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment