Greece and Estonia: Economic Antipodes

by Steve H. Hanke

Globe Asia
June 2010

On May 12th, the European Commission welcomed Estonia with open arms, recommending that the tiny Baltic country be allowed to adopt the euro next year. That's a far cry from the frosty reception Greece was accorded on May 2nd, when its European partners, plus the International Monetary Fund, promised to pony up $145 billion to rescue that fiscally reckless Balkan nation. Greece and Estonia are truly economic antipodes.

Less than two decades ago, Estonia was in the grip of the Russian Bear and was part of the Soviet empire. All that changed on September 6, 1991, when Estonia's fully independent status was conceded by the USSR State Council. Estonia immediately set out to put its economy on a free-market course. There were no fond memories of the good old communist days, nor were there any illusions about where third-way socialism would take Estonia.

More

Μια κρίση με πολλά πρόσωπα

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
30 Mαϊου 2010

Προ ετών κυκλοφορούσε στα blogs και (φευ!) στις εφημερίδες ένα ανόητο μύθευμα. Βγήκε, λέει, ο Κίσινγκερ -ο οποίος, άλλη δουλειά δεν είχε- και αποκάλυψε το σχέδιο καταστροφής των Ελλήνων. Σύμφωνα με αυτόν τον θρύλο ο δαιμόνιος Αμερικανός πολιτικός είπε περίπου (σ.σ.: αναφέρουμε «περίπου» διότι αυτά που δεν είπε ο Κίσινγκερ κυκλοφορούν σε διάφορες εκδοχές) τα εξής: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί και να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί...».

Είναι λοιπόν να απορεί κανείς με την αποδιδόμενη ανοησία στον κατά τα άλλα δαιμόνιο «μάγο» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Διότι για να πλήξεις τον ελληνισμό, δεν χρειάζεται να αγγίξεις ούτε τις ρίζες του ούτε τα «πολιτιστικά αποθέματα»· ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Αρκεί να κόψεις κάποια επιδόματα. Τότε όλοι θα στραφούν εναντίον όλων. Χουλιγκάνοι θα φωνασκούν «να καεί, να καεί η Βουλή», εγκληματίες θα καίνε ζωντανούς τραπεζικούς υπαλλήλους, το ΠΑΜΕ θα υπονομεύει τη μόνη βιομηχανία που μας απέμεινε, οι συνδικαλιστές θα ξεκινούν κάθε βδομάδα μια απεργία, οι αγρότες θα κλείνουν τους δρόμους για να πάρουν το ετήσιο μπαχτσίσι τους, οι κρατικοδίαιτες εφημερίδες θα ανακαλύπτουν τις «παθογένειες του πολιτικού συστήματος», και τα λαμόγια πέριξ της γνωστής πλατείας θα βρίσκουν και θα εφευρίσκουν σκάνδαλα και σκανδαλάκια. Γενικώς, θα υπάρξει τέτοιο μπάχαλο, και τόση «δίκαιη οργή», που σύμφωνα με τους πνευματικούς ταγούς της χώρας «θα διαρρήξει την κοινωνική συνοχή».

Περισσότερα

Το ευρώ μετά την κρίση

του Γιώργου Παγουλάτου

Καθημερινή
30 Mαϊου 2010

Οι πολιτικές διεργασίες έχουν κορυφωθεί: η καταιγίδα στη Ζώνη Ευρώ ίσως οδηγήσει σε ένα άλμα οικονομικής διακυβέρνησης. Η Ευρώπη έχει μπροστά της μια κρίσιμη πολιτική συμφωνία. Τα χαρακτηριστικά ήδη διαγράφονται. Δεν θα είναι εύκολη η ενίσχυση του «Ο» της ΟΝΕ. Για τέσσερις, τουλάχιστον, λόγους: άλλη πρόκληση, άλλη οικονομία, άλλη αντίληψη, άλλη γενιά.

Αλλη πρόκληση: ήταν ευκολότερη η ενοποίηση στη βάση ενός μίνιμουμ πλαισίου κοινής αγοράς, κοινών κανόνων σταθερότητας (νομισματικής και δημοσιονομικής), καθ’ ομοίωσιν της χώρας - προτύπου (Γερμανία), με ελάχιστη αναδιανομή. Είναι δυσκολότερη η συμφωνία όταν αφορά εκτεταμένη δέσμευση πόρων, απόκλιση από το πρότυπο, κάμψη των κανόνων, παραχώρηση οικονομικής αυτονομίας στο πλαίσιο της ΟΝΕ. Και με δεδομένη την απόκλιση των δύο πόλων (πλεονασματικός Βορράς vs ελλειμματικού Νότου).

Περισσότερα

Είναι... αναπόφευκτο να χρεοκοπήσουμε;

του Κώστα Καλλίτση

Καθημερινή
30 Mαϊου 2010

Αν και επαναδιαπραγμάτευση χρέους σημαίνει επίσημη κήρυξη χρεοκοπίας, κάποιοι προτείνουν στο όνομα της Αριστεράς (!) να γίνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους… «με όρους κινήματος». Γνωρίζοντας ότι όταν βρίσκεσαι με το χέρι απλωμένο για να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις δεν μπορείς να κάνεις παζάρια, προτείνουν να «κάνουμε τσαμπουκά». Να πούμε σε ξένους και Ελληνες δανειστές του κράτους «ξεχάστε όσα σας χρωστάμε, αποφασίσαμε να σας πληρώσουμε μόνο ένα μέρος από αυτά» - δηλαδή, να «κουρέψουμε» τις οφειλές μας κατά 20% ή 30% ή (γιατί όχι;..) περισσότερο. Υποθέτω ότι, απλώς, κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τι λένε.

Ο «τσαμπουκάς», όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, θα έχει δραματικές συνέπειες: Το ΔΝΤ (το οποίο μας δανείζει ακριβώς για να μη φτάσουμε σε επαναδιαπραγμάτευση…) και η Ευρώπη διακόπτουν τη χρηματοδότηση. Ωθούμαστε σε έξοδο από το ευρώ, επιστροφή στη δραχμή και κατακόρυφη υποτίμησή της. Αποκλειόμαστε από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίων επί πολλά έτη, οι δανειστές μας διεκδικούν περιουσιακά στοιχεία της Ελληνικής Δημοκρατίας που βρίσκονται σε άλλες χώρες. Λόγω αποκλεισμών και αδυναμίας πληρωμών, η Ελλάδα επιστρέφει στη 10ετία του 1950, χωρίς αρκετή βενζίνη για τα αυτοκίνητα, χωρίς αρκετό πετρέλαιο για θέρμανση και για τη λειτουργία των εργοστασίων. Το να πληρώσουμε τα χρέη μας είναι πολύ, πάρα πολύ φτηνότερο από το να μην τα πληρώσουμε. Υπάρχουν άλλοι που απεύχονται τη χρεοκοπία, αλλά φοβούνται ότι ακόμη και αν εφαρμόσουμε με συνέπεια το συμφωνημένο πρόγραμμα ανασυγκρότησης της οικονομίας μας δεν θα μπορέσουμε να την αποφύγουμε. Πώς, αναρωτιούνται, θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε ένα χρέος που το 2014 θα έχει φθάσει στο 149% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μας;

Περισσότερα

Red tape hamstrings Greek growth

Wall Street Journal
May 21, 2010

Canadian entrepreneur Steve Earle traveled to Greece with plans for what he hoped would be a flourishing business in a sunny, island-rich nation: a sea-plane airline.

But Mr. Earle's company, AirSea Lines, went bust five years later in 2008—hindered in large part, he says, by government bureaucracy. "They killed it by inertia," he says. "Greece is an unsustainable reality."

AirSea's odyssey illustrates one of the key problems preventing Greece from generating the economic growth it needs to pay off its heavy debts: Critics say a sprawling civil service has tried to secure its own survival through an opaque patchwork of fees, taxes and red tape. The European Commission estimates the administrative burden of Greece's bureaucracy—the value of work devoted to dealing with government-imposed administration—is equivalent to 7% of gross domestic product, twice the EU average.

More

The ECB: Gestures and credibility

by Guido Tabellini

VOX
May 26, 2010

Improvisation in handling the crisis in Greece has given the impression that governments and European institutions are not capable of facing the toughest challenges. This column reminds us that in times like these, the credibility of institutions is essential and rests on consistency. The ECB decision to "sterilise" the purchase of bonds with inverse operations to drain liquidity puts this credibility at risk.

The currency crisis that is affecting Europe is fuelled by several economic factors such as the fear of insolvency by Greece, low growth and deficits in southern Europe, the fragility of banking systems of many Eurozone countries. But there is another aspect that is becoming important: lack of confidence in the institutions (national and Community) and in people who lead them.

Improvisation, conflicts, and turnarounds in handling the crisis in Greece have given the impression that governments and European institutions are not capable of facing the toughest challenges. The main culprits are national governments – Germany in particular. Recently there has been a further confirmation of German improvisation. BaFin, the Federal agency for financial supervision, has banned short selling on bonds in the euro and on a limited number of shares of financial companies. The decision is likely to be counterproductive – it leads to focus on short-selling the euro or other securities not covered by the prohibition. More importantly, it was taken unilaterally and without coordination with other European authorities.

More

Frau Germania: How Angela Merkel's selfishness is killing Europe

by Cameron Abadi

Foreign Policy
May 24, 2010

These are unhappy days for Europe: Countries are starving for credit, international experts are predicting the slow unraveling of the euro, and the continent's national politicians have felt compelled to defend their honor by way of references to belligerent incidents from the not-so-distant European past. And the unhappiest European at the moment may be the person most trusted to lead the European Union out of its turmoil: Angela Merkel, Germany's chancellor, who, caught between the dual masters of a dissatisfied German public and a roiling EU, lurched in too many directions and finally froze in place as the crisis progressed. Merkel's abdication of Germany's leadership in the EU over the past few months ranks as a catastrophe of the worst order: wreaking maximum political damage on everyone involved, while also risking continued long-term chaos.

"I can't remember a similarly disastrous set of actions since 1949 [the year that the Federal Republic of Germany was formed]," former German foreign minister Joschka Fischer told Der Spiegel magazine when asked to put Merkel's foreign policy in context. "In the past few weeks, Angela Merkel had her rendezvous with history. Unlike Helmut Kohl on November 2, 1989, or Gerhard Schroeder after September 11, 2001, Merkel blew it."

More

Spain Loses AAA Rating at Fitch as Europe Battles Debt Crisis

Bloomberg
May 29, 2010

Spain lost its AAA credit grade at Fitch Ratings as Europe battles a debt crisis that’s prompted policy makers to forge an almost $1 trillion bailout package for the region’s weakest economies.

The ratings company cut the grade one step yesterday to AA+ and assigned it a “stable” outlook, according to a statement from London. Spain has held the top rating at Fitch since 2003. Standard & Poor’s lowered Spain’s ratings to AA on April 28.

More

Das machen wir Griechen! GΒ΄schichten aus dem Paulanergarten

Στη γερμανική διαφήμηση της μπύρας Paulaner μία παρέα από Έλληνες και Γερμανούς πίνουν μπύρες σε μία μπυραρία του Μονάχου.

Όταν ένας Γερμανός προσφέρεται να πληρώσει τον καινούργιο γύρο, οι Έλληνες φίλοι του τον σταματούν: "αρκετά έχετε πληρώσει εσείς οι Γερμανοί", λένε. "Τώρα είναι η σειρά εμάς των Ελλήνων".

Με ένα βροντερό "γεια μας" η παρέα επιβεβαιώνει την ελληνογερμανική φιλία...

"Τι συμβαίνει; Είσαστε πάλι... ματσωμένοι;" ρωτάει ο Γερμανός, απορώντας που βρήκαν οι Έλληνες τα χρήματα!

Και η διαφήμιση κλείνει με το σλόγκαν "Καλά, καλύτερα με Paulaner".



Πηγή: Νίκος Τσέκης (jokes@ceid.upatras.gr)

Πλώρη για Μάλτα το Zenith - Λόγω των απεργιών

Καθημερινή
29 Mαϊου 2010

Στη Μάλτα θα καταπλεύσει τη Δευτέρα το κρουαζιερόπλοιο Zenith, παρακάμπτοντας τα ελληνικά λιμάνια και δη αυτό του Πειραιά που ήταν ο αρχικός προορισμός, με αποτέλεσμα να δεχθεί νέο πλήγμα ο ελληνικός τουρισμός. Η απόφαση της πλοιοκτήτριας εταιρείας ελήφθη με στόχο να μην υποστούν νέα ταλαιπωρία οι επιβάτες του κρουαζιερόπλοιου από την απεργία που έχει προκηρύξει η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία τη Δευτέρα.

Σε μια προσπάθεια να αμβλυνθούν οι αλγεινές εντυπώσεις εμπορικοί σύλλογοι και τουριστικοί φορείς διοργανώνουν εκδηλώσεις υποδοχής των επιβατών, στον επόμενο κατάπλου του Zenith στον Πειραιά.

Περισσότερα

Ανδρεας Πετρουλακης (29 Mαϊου 2010)

Συνταξιοδοτικό: απλό, ενιαίο, καθολικώς δεσμευτικό

του Μπαμπη Παπαδημητριου

Καθημερινή
29 Mαϊου 2010

Υπάρχουν δύο προβλήματα με το συνταξιοδοτικό. Να περιοριστεί αμέσως το δημοσιονομικό του κόστος. Το άλλο, σημαντικό αλλά λιγότερο επείγον, είναι να αναδιοργανωθεί το «κατακερματισμένο» σύστημα, ακόμη και μετά τον νόμο Πετραλιά. Αν για το πρώτο επείγεται ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Απασχόλησης συνάδελφός του Ανδρέας Λοβέρδος θα μπορούσε να κάνει αυτό ακριβώς, να κόψει δαπάνες και τίποτε περισσότερο.

Αλλωστε, στον προγραμματισμό που συμφωνήθηκε με την Τριμερή, προβλέπεται με ικανοποιητική λεπτομέρεια πως μέσα στον Ιούνιο θα έχει διατυπωθεί το «νέο απλοποιημένο σύστημα», το οποίο πάντως θα υιοθετηθεί από το Κοινοβούλιο όχι αμέσως, αλλά τον Σεπτέμβριο. Μάλιστα, στην παράγραφο 19 της τεχνικής έκθεσης, που υποστηρίζει την απόφαση του ΔΝΤ για την παροχή βοήθειας, οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου σημειώνουν ότι υπάρχει ο «κίνδυνος να γίνει μερική εφαρμογή (δηλαδή, χαριστική για κάποιους) εφαρμογή των μέτρων – ορίζοντας πιο γενναιόδωρες παραμέτρους ή πιο μακρά περίοδο προσαρμογής». Με αυτό κατά νουν, οι άνθρωποι του Ταμείου «προτείνουν να γίνει μια αναλογιστική μελέτη από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή, που θα υπολογίσει τη μακροπρόθεσμη επίπτωση της μεταρρύθμισης και την αντοχή του ασφαλιστικού συστήματος, πριν ολοκληρωθεί το πέρασμα στο νέο σύστημα». Γιατί τότε επείγεται η κυβέρνηση να τελειώνει «εδώ και τώρα»; Ισως γιατί ο κ. Παπακωνσταντίνου πιστεύει ότι μια αναμόρφωση του ασφαλιστικού είναι «εντυπωσιακό νέο» για τις ακόρεστες αγορές. Ισως γιατί ο κ. Λοβέρδος είχε από τον Νοέμβριο ξεκινήσει το σχετικό έργο και θέλει να το τελειώσει πριν πιάσει το εκρηκτικό πακέτο της αλλαγής των κανονισμών στην αγορά εργασίας. Μήπως ο χρόνος χάθηκε επειδή η προετοιμασία, αλλά και το σχέδιο Λοβέρδου, οδηγούν το ασφαλιστικό σε κατεύθυνση που ούτε το δημοσιονομικό πρόβλημα αντιμετωπίζεται ούτε το συνταξιοδοτικό σύστημα ισχυροποιείται;

Περισσότερα

«Ανθρωποφαγία» και φοροδιαφυγή

του Πασχου Μανδραβελη

Καθημερινή
29 Mαϊου 2010

Μαζεύτηκαν οι πρόεδροι έξι επαγγελματικών συντεχνιών (δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, γιατροί, οδοντογιατροί, φαρμακοποιοί και μηχανικοί) για να διαμαρτυρηθούν για την «ανθρωποφαγία» (sic) των ΜΜΕ σχετικά με τον κλάδο τους. Αναφέρονται, προφανώς, στα πολλά δημοσιεύματα σχετικά με την εκτιμώμενη φοροδιαφυγή των ελεύθερων επαγγελματιών-επιστημόνων, δημοσιεύματα που δεν είναι πρωτόφαντα. Χρόνια τώρα οι επιστήμονες ελευθεροεπαγγελματίες φιγουράρουν με υψηλά ποσοστά σε όλες τις σχετικές μελέτες περί φοροδιαφυγής· κάτι που πιστοποιούν και όσοι είχαν επαγγελματική σχέση μαζί τους. Οπότε η επισήμανση ότι γιατροί, μηχανικοί κ.ά. φοροδιαφεύγουν σε μεγάλο ποσοστό δεν είναι «ανθρωποφαγία» (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό). Είναι γεγονός. Και πρέπει να απορεί κανείς πώς τόσα χρόνια οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των «επιστημονικών σωματείων» δεν είδαν το πρόβλημα, ούτε προέβησαν σε κάποια σύσταση προς τα μέλη τους. Οι μαζικές οργανώσεις έχουν και κάποιον κοινωνικό ρόλο, δεν πρέπει να αρκούνται στην επιδοματοθηρία.

Περισσότερα

The euro area will fragment over the next ten years

Economist
Debates
May 25, 2010

Martin Feldstein

While Mr Wyplosz refers to the single currency as "protecting" Greece from a currency crisis, I see it as preventing Greece from achieving a helpful increase in net exports by a natural currency depreciation.

Charles Wyplosz

In the case of Greece exiting from the euro area, the pain is bound to be acute. Devaluation may help restore current budget and external imbalances, but under extreme duress.

Paul Wallace

At this stage in the debate, both Mr Feldstein and Mr Wyplosz are focusing their arguments on Greece. They concur that some form of Greek debt default looks unavoidable. A crucial question is whether this would be more damaging for Greece in or outside the euro area. The voting so far is around 40% in favour of the motion and around 60% against it. Let’s see how opinion moves as each side clashes with the other.




Barry Eichengreen
On the motion at hand, only one conclusion is possible: the dollar area will fragment over the next ten years. Recent events have made it clear that the idea of monetary union is deeply flawed. Economic specialists have long pointed to the contradictions, but politicians pushed ahead for essentially non-economic reasons. We are now paying the price.



More

How the Greeks broke Europe

by Bronwen Maddox

Prospect
May 25, 2010

The inclusion of countries like Greece in the eurozone was a triumph of political will over economic reality. Now the laws of economics have reasserted themselves and opened the biggest crisis in EU history.

On Friday 14th May, Greeks read in their newspapers a list of 151 doctors alleged to have declared improbably low income to avoid tax. “The ‘poor’ doctors of Kolonaki,” jeered the front page of Ethnos, referring to the exclusive Athens district overlooking the Acropolis. “Tax-dodging doctors named and shamed,” said Kathimerini, adding that the finance ministry had found 57 who failed to issue receipts or record patient visits (and one who declared income of just €300 a year). Fourteen have been fined a total of €4.3m (£3.7m); four will also face criminal charges.

More

Χαμένοι στη μετάφραση

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
28 Mαϊου 2010

Επιτέλους! Σ’ αυτούς τους δύσκολους για τη χώρα καιρούς, ο πνευματικός κόσμος μίλησε. Και τι είπε; Να μην κλείσει το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). Μεσούσης, λοιπόν, της μεγαλύτερης κρίσης που ζει η χώρα μετά το 1974, η πρώτη συλλογική παρέμβαση του πνευματικού κόσμου -με τετρακόσιες πενήντα βαριές υπογραφές- είχε μια διαπίστωση και ένα αίτημα. Πρώτα η διαπίστωση: «Σε μια πολυπολιτισμική εποχή όπως αυτή που ζούμε και σε μια ενωμένη Ευρώπη στην οποία ανήκουμε, η μετάφραση αποτελεί βασικό εργαλείο ανταλλαγής ιδεών και διαλόγου. Γιατί, «καμιά γλώσσα, κανένας πολιτισμός δεν είναι αυτάρκης. Οι εθνικές λογοτεχνίες αναγεννώνται από τη μετάφραση» (Εζρα Πάουντ)». Κατόπιν το αίτημα: «Θέλουμε να ελπίζουμε ότι το υπουργείο Πολιτισμού θα βρει έναν τρόπο για να μπορέσει το ΕΚΕΜΕΛ να συνεχίσει το πλούσιο και απαραίτητο στους καιρούς μας έργο του».

Για το «πλούσιο» έργο του ΕΚΕΜΕΛ υπάρχουν πολλά ερωτήματα. Για το «απαραίτητο» γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια. Οσοι ακριβώς είναι αυτοί που πλήττονται από τα μέτρα. Διότι όταν σε κάποιον κόβουν τον μισθό ή τη σύνταξη, το τελευταίο που περιμένει είναι να του ’ρθει και ο λογαριασμός του ΕΚΕΜΕΛ ή των χιλιάδων ΕΚΕΜΕΛ του δημόσιου τομέα που όλα έχουν «πλούσιο και απαραίτητο έργο».

Περισσότερα

Η χώρα των Εσκιμώων

του Αριστείδη Χατζή

Newstime
26 Μαΐου 2010

Ευθύνη. Φορτίο το οποίο μεταφέρεται εύκολα στις πλάτες του Θεού, της Μοίρας, του Πεπρωμένου, της Τύχης ή του γείτονα.

Ambrose Bierce, Το Αλφαβητάρι του Διαβόλου

Στην ταινία Δίκη στη Νυρεμβέργη ο επαρχιώτης Αμερικανός Δικαστής που έχει κληθεί να δικάσει τέσσερις επιφανείς γερμανούς συναδέλφους του που υπηρέτησαν πιστά το ναζιστικό Τρίτο Ράιχ προσπαθεί να κατανοήσει το περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτοί έδρασαν, κυρίως την έκταση της ευθύνης του γερμανικού λαού. Οι απλοί γερμανοί πολίτες εμφανίζονται μπροστά του σαν αθώα θύματα μιας μικρής διεφθαρμένης παρανοϊκής ομάδας που τους οδήγησε στην καταστροφή. Αλλά υπάρχει μια λεπτομέρεια που ο Αμερικανός δικαστής δυσκολεύεται να εξηγήσει. Πώς είναι δυνατόν να διαπραχθούν τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από μια μικρή ομάδα ατόμων χωρίς τη συναίνεση και τη συμμετοχή ενός ολόκληρου έθνους; Ένας ιδεαλιστής συμπατριώτης του θα του απαντήσει με αρκετή δόση κυνισμού: «Οι Εσκιμώοι φταίνε για όλα! Δεν το ήξερες; Αυτοί κατέλαβαν την Γερμανία κι αυτοί διέπραξαν όλα τα εγκλήματα! Οι Γερμανοί είναι αθώοι!»

Οι ίδιοι Εσκιμώοι κατέλαβαν μάλλον και την Ελλάδα διότι απ’ ό,τι φαίνεται κανείς Έλληνας δεν είναι υπεύθυνος για ό,τι συνέβη. Αν περιμένετε λοιπόν να τιμωρηθούν κάποιοι για όσα έγιναν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στην Ελλάδα καλύτερα να ψάξετε ανάμεσα στους Εσκιμώους.

Περισσότερα

The disconnect behind Europe's financial free fall

Washington Post
May 26, 2010

A month ago, many Americans were undoubtedly wondering why they should care about the debt burdens of faraway European nations such as Greece, Spain and Portugal. Now, with U.S. financial markets joining the rest of the world in getting pounded, we have our answer.

It's always a bit of a mystery why fear turns into panic, or why the galloping of a few horses produces a stampede. Europeans and Asians must have asked similar questions about cause and effect two years ago, as they watched a relatively small category of U.S. lending -- subprime mortgage loans -- produce a hysterical bank run on Wall Street that sucked liquidity out of the global financial system.

More

Germany vs. Europe

Washington Post
Editorial
May 26, 2010

Germany’s commitment to the European Union has been central to its postwar rehabilitation and its economic success. For years, Germany played the role in Europe that America so frequently plays globally — the locomotive whose dynamism and demand helps turn around recessions before they deepen into depressions.

Now, at the worst possible moment, Germany is turning to nationalist illusions. Europe’s past economic successes are now viewed as German successes. Europe’s current deep problems are everyone else’s except Germany’s. That is neither realistic nor sustainable. But German politicians and commentators are callously and self-destructively feeding these ideas.

More

Ελληνική μετάφραση στην Καθημερινή

When Will the Eurozone Collapse?

by Václav Klaus

Cato Institute
Economic Development Bulletin no. 14
May 26, 2010

As a long-standing critic of the concept of a single European currency, I have not rejoiced at the current problems in the eurozone that threaten the very survival of the euro. Before discussing the events surrounding the Greek debt crisis further, I must provide at least a working definition of what the word "collapse" means. In the context of the euro, there are at least two interpretations that come to mind. The first one suggests that the eurozone project or the project establishing a common European currency has collapsed already by failing to bring about positive effects that had been expected of it.

The creation of the eurozone was presented as an unambiguous economic benefit to all the countries willing to give up their own currencies that had been in existence for decades or centuries. Extensive, yet tendentious and, therefore, quasiscientific studies were published prior to the launch of the single currency. Those studies promised that the euro would help accelerate economic growth and reduce inflation and stressed, in particular, the expectation that the member states of the eurozone would be protected against all kinds of unfavorable economic disruptions or exogenous shocks.

More

Web Chat: The Greek Crisis and Europe's Reaction

with Domenico Lombardi

The Brookings Institution
May 26, 2010

European Union, Europe, International Monetary Fund, Global Economics, Global Financial Crisis

More

The market panic needn't unnerve us

by Hamish McRae

Independent
May 26, 2010

We're not through this yet, are we? The main developed world economies, including our own, are inching forward and companies around the world are reporting a rise in demand. But the financial markets are back into panic mode, with share prices the lowest for nine months, banks becoming reluctant to lend to each other, and the weaker eurozone countries seeing their borrowing costs rising again. Is this a case of the markets doing one of their irrational blue funks? Or are they trying, in their incoherent way, to signal something more serious: that there will be another leg to the recession? Or is there something else?

There seem to be two immediate causes for the meltdown. One is a further knock-on effect from the crisis of confidence over Greece. The concerns over the national debts of the weaker European countries and the potential burden these place on the entire region have spilled over into the fear that more European banks will have to be rescued. Spanish banks in particular are under the cosh as they have lent so much to the country's property developers, but since so many European banks hold the sovereign debt of the weaker countries, the entire sector is under a cloud.

More

Rattled world markets reflect global stressors

USA Today
May 25, 2010

Troubled Spanish banks and North Korean saber-rattling gave investors an unwelcome jolt Tuesday, leading to sharp losses in Asia and Europe and a roller-coaster day on Wall Street.

Stock markets in Hong Kong, Tokyo, Madrid and Paris all reported one-day losses of about 3%. In the U.S., the Dow Jones industrial average was down as much as 286 points before rebounding to finish down 22.82 at 10,043.75. But the upheaval probably isn't finished. "We're in for a fairly unsettled period," says John Ryding, chief economist at RDQ Economics.

More

When Will the Eurozone Collapse?

by Václav Klaus

Cato Institute
Economic Development Bulletin no. 14
May 26, 2010

As a long-standing critic of the concept of a single European currency, I have not rejoiced at the current problems in the eurozone that threaten the very survival of the euro. Before discussing the events surrounding the Greek debt crisis further, I must provide at least a working definition of what the word "collapse" means. In the context of the euro, there are at least two interpretations that come to mind. The first one suggests that the eurozone project or the project establishing a common European currency has collapsed already by failing to bring about positive effects that had been expected of it.

The creation of the eurozone was presented as an unambiguous economic benefit to all the countries willing to give up their own currencies that had been in existence for decades or centuries. Extensive, yet tendentious and, therefore, quasiscientific studies were published prior to the launch of the single currency. Those studies promised that the euro would help accelerate economic growth and reduce inflation and stressed, in particular, the expectation that the member states of the eurozone would be protected against all kinds of unfavorable economic disruptions or exogenous shocks.

More

It’s Lehman the sequel, with Merkel as Bush

by Anatole Kaletsky

The Times
May 25, 2010

The big lesson of the financial crisis was that no bank must be allowed to fail. The same applies now to Greece.

As the Queen’s Speech yesterday was overshadowed by yet another meltdown in global financial markets, I was reminded of Her Majesty’s faux-naif remark to the learned professors of the London School of Economics shortly after the failure of Lehman Brothers in the autumn of 2008: why did no one see this crisis coming?

The economists’ official answer, conveyed after another six months of deep cogitation in a three-page letter to Buckingham Palace, was that the economics profession did, of course, see it coming and had warned all along about global imbalances, excessive borrowing and so on. The problem was that politicians, bankers and overpaid financiers did not pay enough attention to the professional economists’ warnings.

More

Tighter Credit in Europe Tied to Turmoil in Stock Markets

New York Times

May 25, 2010

Once more, Wall Street is running scared.

As fears grow that Europe could face a full-blown financial crisis, potentially damaging the economy in the United States, investors are abandoning risky bets in the financial markets and rushing for safety instead.

After gaining momentum in recent weeks, this shift is buffeting not only the world’s stock markets but also the credit markets, where the strains seem to be rising almost by the day.

More

Στο Σύνταγμα το χρέος

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
26 Mαϊου 2010

Οσο περισσότερο θα συζητείται, μεταξύ κυβερνητικών, τραπεζιτών και άλλων παραγόντων ως «απαραίτητη» ή «αναπόφευκτη» ή, απλώς, «προσδοκώμενη» η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους, τόσο το χειρότερο για τη χώρα. Οι αγορές αναρωτιούνται ακόμη σήμερα αν έχουμε πάρει την ανόρθωση της οικονομίας «μας» στα σοβαρά. Αν είμαστε αποφασισμένοι να πονέσουμε όσο χρειάζεται προκειμένου να επιτύχουμε το αποτέλεσμα που έχει ήδη γραφτεί στους λογαριασμούς του «Μνημονίου Συνεννόησης».

Αν πράγματι είχε η χώρα αντιληφθεί τι έφταιξε και τι πρέπει, τώρα, να κάνει, όλα τα υπουργεία θα είχαν ανακοινώσει το δικό τους «Μνημόνιο». Θα είχαν οργανώσει τον προγραμματισμό κατάλληλων ενεργειών τους, απολύτως εναρμονισμένων με όσα περιγράφει, απαιτεί και περιμένει ο υπερτριετής αυτός σχεδιασμός. Τίποτε δεν πείθει πως αυτή είναι πράγματι η κατάσταση στην κυβέρνηση. Αν εξαιρέσετε τον «Καλλικράτη», το Ασφαλιστικό και το Αναπτυξιακό, ούτε κουβέντα, έστω για τα μάτια του (έξω) κόσμου, δεν γίνεται.

Περισσότερα

Υπουργοί για τα δύσκολα

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
26 Mαϊου 2010

Οι αρρυθμίες που παρουσιάζονται στην κυβέρνηση -και τις οποίες παρουσίασε λεπτομερώς την Κυριακή σε σχετικό ρεπορτάζ η «Κ»- είναι φυσιολογικό φαινόμενο για ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο θεωρεί ότι δουλειά της πολιτικής είναι να σκορπά τα λεφτά των φορολογουμένων. Πρέπει να υπάρχουν πολλοί υπουργοί που χρόνια ονειρευόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης εκείνη την ημέρα που θα βάζουν υπογραφές και θα κερδίζουν το χειροκρότημα των προσοδοθήρων. Ας μην τους κακίζουμε: τόσα ήξεραν από προηγούμενες κυβερνήσεις, τόσα νόμιζαν.

Η ζωή όμως και η οικονομία τους επιφύλαξε μια δυσάρεστη έκπληξη: τη χρεοκοπία της χώρας. Είναι άδικο, να περιμένεις χρόνια για να επιδείξεις το «κοινωνικό σου πρόσωπο» και μόλις πας να υποδυθείς τον «φίλο του λαού» να σου κόβουν τη χρηματοδότηση. Αλλά πάλι ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη;

Περισσότερα

World stocks sag on renewed Europe fears

Associated Press
May 25, 2010

World stock markets and the euro tumbled Tuesday on fears Europe's debt crisis will cause a prolonged slump in the region and weaken the outlook for global growth.

Asian markets were also hit hard by reports that North Korean leader Kim Jong Il ordered his military to be on combat alert amid rising tensions on the peninsula.

In Europe, Britain's FTSE 100 closed down 128.93 points, or 2.5 percent, at 4,940.68 while Germany's DAX index dropped 135.64 points, or 2.3 percent, to 5,670.04. France's CAC-40 sank 99.64 points, or 2.9 percent, to 3,331.29. Markets in Spain and Italy, both carrying high debt levels, both fell around 4 percent.

More

Greece has defaulted before, and so have many others

USA Today
May 24, 2010

Q: Does Greece have a history of defaulting on its debt?

A: Anytime you think something in financial markets is unprecedented, just speak with a market historian to get some perspective.

Given the random nature of markets, and the importance of money to most cultures, you might be surprised to find out how many times events called "unprecedented" have happened.

Most recently, investors have gotten unnerved about the financial woes of Greece. The idea of a company, much less a country, not being able to pay its debts is staggering. But you might be surprised to learn it's not that unusual.

More

Why the U.S. should support Europe's rescue package

Washington Post
May 24, 2010

The European Union's decision to rescue Greece and to create a massive financial safety net for its other vulnerable debtors is a momentous event -- though success is hardly guaranteed. Contrary to popular belief, the main purpose was not to save Greece but to prevent another financial panic, à la Lehman Brothers in late 2008, that might plunge the world economy back into recession. Sagging stock prices and a falling euro are warning signs.

How could tiny Greece (population 11 million, with an economy one-fortieth that of the United States) trigger such a dreadful chain reaction? Simple.

More

One false move in Europe could set off global chain reaction

Washington Post

May 24, 2010

If the trouble starts -- and it remains an "if" -- the trigger may well be obscure to the concerns of most Americans: a missed budget projection by the Spanish government, the failure of Greece to hit a deficit-reduction target, a drop in Ireland's economic output.

But the knife-edge psychology currently governing global markets has put the future of the U.S. economic recovery in the hands of politicians in an assortment of European capitals. If one or more fail to make the expected progress on cutting budgets, restructuring economies or boosting growth, it could drain confidence in a broad and unsettling way. Credit markets worldwide could lock up and throw the global economy back into recession.

More

The Greek Crisis Explained, Episode 2

The Greek Crisis Explained, Episode 2 from NOMINT on Vimeo.

The Greek Crisis Explained, Episode 1

The Greek Crisis Explained, Episode 1 from NOMINT on Vimeo.

Αντίδοτο στην κρίση ο πληθωρισμός

του Θοδωρή Πελαγίδη

Ελευθεροτυπία
23 Μαΐου 2010

Συνεχίζεται η συζήτηση για την «ελληνική μόλυνση» και σε άλλες χώρες με παρόμοια προβλήματα, δηλαδή τον μεσογειακό Νότο και τη μέχρι πρότινος χώρα-θαύμα Ιρλανδία... Πώς όμως να κατανοήσει κανείς το φαινόμενο της απειλής για μόλυνση, όταν η Ελλάδα είναι αμελητέα ποσότητα στα ευρωπαϊκά μεγέθη;

Η εξήγηση είναι απλή. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα θέμα «ελληνικής μόλυνσης», γιατί όλες οι εν λόγω χώρες είναι ήδη μολυσμένες. Μικρότερες και μεγαλύτερες φούσκες κυμαίνονται μεταξύ κράτους και ιδιωτικής οικονομίας παντού, με σκοπό κυρίως να σκάσουν ιδίως στα χέρια των τραπεζών (εν τω μεταξύ, όπως γίνεται στον καπιταλισμό, κάποιοι βγάζουν λεφτά από τη διαδικασία αυτή).

Περισσότερα

How Will Greece Get Off the Dole?

by Tyler Cowen

New York Times
May 21, 2010

Greece is a relatively wealthy country, or so the numbers seem to show. Per-capita income is more than $30,000 — about three-quarters of the level of Germany.

What the income figures fail to capture is the relative weakness of Greece’s economic institutions. They are not remotely comparable to those of Germany and some of the other better-governed European Union nations, which is why the current crisis will prove so difficult to solve.

The European Union and the International Monetary Fund have arranged an enormous bailout package. But it’s not just a question of supplying funds to get Greece through a short-term debt crisis, or of cutting the Greek government budget, but of whether the country will see much future economic growth.

More

Greek Art Updated

by Deng Coy Miel

Angela Merkel's mistake: Battling the financial markets

Washington Post
Editorial
May 22, 2010

We understand that the bailout of Greece and other Southern European fiscal miscreants is unpopular in Germany, whose taxpayers will shoulder much of the cost. We further understand that Angela Merkel, the German chancellor, had to appease public opinion to win approval for the bailout in Germany's parliament. Still, her government's sudden and unilateral ban on "naked" credit default swaps this week was not the way to do it. It was so transparently political and, in policy terms, so irrational that it raised doubts about Berlin's leadership in the euro crisis. Whatever short-term domestic political benefits it had were offset by the damage it caused, and may yet cause, on financial markets across the world.

More

Crisis Imperils Liberal Benefits Long Expected by Europeans

by Steven Erlanger

New York Times
May 22, 2010

Across Western Europe, the “lifestyle superpower,” the assumptions and gains of a lifetime are suddenly in doubt. The deficit crisis that threatens the euro has also undermined the sustainability of the European standard of social welfare, built by left-leaning governments since the end of World War II.

Europeans have boasted about their social model, with its generous vacations and early retirements, its national health care systems and extensive welfare benefits, contrasting it with the comparative harshness of American capitalism.

Europeans have benefited from low military spending, protected by NATO and the American nuclear umbrella. They have also translated higher taxes into a cradle-to-grave safety net. “The Europe that protects” is a slogan of the European Union.

But all over Europe governments with big budgets, falling tax revenues and aging populations are experiencing rising deficits, with more bad news ahead.

More

Το χρέος της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας

της Deborah Winslow Nutter

Καθημερινή
23 Mαϊου 2010

Τα τελευταία 65 χρόνια, η Ευρώπη καταφέρνει να διαψεύδει τις δυσμενείς προβλέψεις, επιτυγχάνοντας εκπληκτικά πράγματα. Η Ε.Ε. ένωσε υπό τη σκέπη της τους αντιπάλους δύο Παγκοσμίων Πολέμων, έφερε κοντά τον Νότο και τον Βορρά της ηπείρου και επούλωσε τις πληγές του διχασμού Ανατολής - Δύσης.

Σήμερα, όμως, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και η ελληνική συμμετοχή σε αυτό βυθίζονται σε κρίση, με μία ταχύτητα που μας έχει προκαλέσει κατάπληξη. Ο κόσμος παρατηρεί με ανησυχία τις διαδηλώσεις στην Αθήνα, τους Γερμανούς ψηφοφόρους που τάσσονται υπέρ της αποχώρησης της χώρας τους από το κοινό νόμισμα και τους Ευρωπαίους ηγέτες να πασχίζουν για τη δημιουργία του θεσμικού πλαισίου, με το οποίο θα καταπολεμηθεί το πρόβλημα των ανεξέλεγκτων κρατικών χρεών.

Κάθε φορά που η Ε.Ε. αντιμετώπιζε πρόβλημα στο παρελθόν είχε την τύχη να καθοδηγείται από ένα γαλαξία ηγετών, οι οποίοι κατάφερναν να αρθρώνουν ένα συλλογικό όραμα και να καθιστούν δυνατή την πραγματοποίησή του. Η διαφορά της σημερινής κρίσης είναι ότι στο επίκεντρο των κρίσιμων αποφάσεων βρίσκεται η ελληνική πολιτική ηγεσία. Από τις πράξεις και τις παραλείψεις της θα εξαρτηθεί εν πολλοίς το μέλλον της Ευρώπης. Ποιο είναι λοιπόν το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτές τις κρίσιμες ώρες;

Περισσότερα

Οι ρίζες του κακού

του Γιάννη Μαρίνου

Το Βήμα
22 Μαΐου 2010

Οι Ελληνες είναι γνωστό ότι αρέσκονται να ζουν με μύθους. Ο διαχρονικότερος από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους είναι ότι για όσα δεινά ταλαιπωρούν κατά καιρούς τη χώρα μας φταίνε οι ξένοι. Ενας άλλος βολικός μύθος είναι πως για ό,τι κακό συμβαίνει στον τόπο μας, και ιδιαίτερα στην οικονομία, φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς και γι' αυτό πρέπει να πληρώσουν όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς. Ενας απόλυτα επίκαιρος και διαιωνιζόμενος κατά την τελευταία 30ετία μύθος είναι ότι η καλύτερη περίοδος διακυβέρνησης της χώρας μας ήταν η οκταετία 1981-89 επί Ανδρέα Παπανδρέου. Η πεποίθηση αυτή πιστώνει την περίοδο αυτή με άνθηση της οικονομίας και με παράλληλη κοινωνικά δικαιότερη κατανομή των ωφελημάτων και των βαρών.

Ο υπογράφων τη στήλη και ευάριθμοι μεν, αλλά αξιόλογοι μελετητές της οικονομικής μας ιστορίας τα ακριβώς αντίθετα υποστηρίζουμε έκτοτε, πάντα βασιζόμενοι σε αδιάψευστα στοιχεία. Αλλά μάταια. Ο μύθος της λαμπρής πρώτης 8ετίας του ΠαΣοΚ στην εξουσία υπερισχύει κυρίαρχος, ακόμη και σήμερα, και τροφοδοτεί και την όποια ελπίδα για την έξοδο από το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο, αρκεί να προσφύγουμε στο σοσιαλιστικό θαύμα της περιόδου εκείνης. Παραβλέπεται μάλιστα η εγκυρότερη αμφισβήτησή του, που προήλθε από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου, που είχε παραδεχθεί απολογητικά ότι καταναλίσκουμε περισσότερα από όσα παράγουμε και αν δεν περιορίσουμε δραστικά το δημόσιο χρέος αυτό θα αφανίσει τη χώρα. Αυτό που ήδη αφανίζει τη χώρα. Βλέπετε, ουδείς προφήτης πιστευτός στην πατρίδα του. Ούτε ακόμη και ο ίδιος ο πρώτος υπαίτιος του σημερινού δράματος, τον οποίο ενθουσιωδώς μιμήθηκαν με κάποια μικρά και ανεπαρκέστατα διαλείμματα όλοι οι διάδοχοί του, και του ΠαΣοΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Περισσότερα

Μνημόνιο Συνεννόησης και δημόσιο χρέος

της Μιράντας Ξαφά

Καθημερινή
23 Mαϊου 2010

Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι στο Μνημόνιο Συνεννόησης με ΔΝΤ και Ε. Ε., γίνεται συζήτηση κατά πόσο συμφέρει την Ελλάδα η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα είναι ένα ηχηρό «όχι». Το ΔΝΤ και οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη συμφώνησαν να μας παραχωρήσουν δάνειο ύψους 110 δισ. ευρώ -ποσό χωρίς προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία- ώστε να αποτρέψουν τη βέβαιη χρεοκοπία της Ελλάδας, που θα συμπαρέσυρε κάποιες ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν ελληνικά ομόλογα και θα ασκούσε τεράστιες πιέσεις στα ομόλογα της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας. Το ποσό του δανείου καθορίστηκε με βάση την υπόθεση ότι η Ελλάδα δεν θα ανακτήσει την πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές όσο διαρκεί το σταθεροποιητικό πρόγραμμα. Τα 110 δισ. ευρώ καλύπτουν επομένως τις ακαθάριστες δανειακές ανάγκες του Δημοσίου για την επόμενη τριετία, οπότε υποτίθεται ότι η χώρα θα έχει σταθεροποιήσει το χρέος και θα μπορεί να επιστρέψει στις κεφαλαιαγορές, αν φυσικά τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα μείωσης του ελλείμματος που συμφωνήθηκε.

Το να συζητάμε τώρα για αναδιάρθρωση του χρέους, μόλις δύο βδομάδες μετά την κύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή και πριν ακόμα αποδείξουμε ότι μπορούμε να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε έστω και για ένα τρίμηνο, εκπέμπει το μήνυμα ότι δεν έχουμε σκοπό να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας και αναζητούμε εύκολες λύσεις. Οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη μάς παραχώρησαν δάνειο μαμούθ και εν συνεχεία συμφώνησαν σε πρόσθετο πακέτο ύψους 750 δισ., συγχρηματοδοτούμενο από το ΔΝΤ για να προστατεύσουν το κοινό νόμισμα και να αποτρέψουν μία γενικότερη κατάρρευση. Το τελευταίο που χρειάζεται τώρα είναι να ανοίξουμε συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, που θα επηρεάσει αρνητικά τις τράπεζες των χωρών που μας δάνεισαν τα χρήματα και μπορεί να έχει μη ελεγχόμενες συνέπειες στο κοινό νόμισμα. Οσοι υποστηρίζουν την άμεση αναδιάρθρωση του χρέους προφανώς δεν έχουν αντιληφθεί πόσο κρίσιμη είναι η περίοδος που διανύουμε για το μέλλον της Ευρώπης και τη θέση μας σε αυτήν.

Περισσότερα

Tο σενάριο της φρίκης επιστρέφει

του Στέφανου Κασιμάτη

Καθημερινή
23 Mαϊου 2010

Πριν από μόλις ένα μήνα ήταν το σενάριο της φρίκης: αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδος και οικειοθελής αποχώρηση από το ευρώ. Το διαβάζαμε στις στήλες των ξένων εφημερίδων, αλλά το θεωρούσαμε υπόθεση εργασίας. Οι επαΐοντες δεν του έδιναν περισσότερες πιθανότητες από 5%. Εκτοτε, όμως, η κατάσταση εξελίχθηκε ραγδαία. Η προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό στήριξης δεν ανέστρεψε το κλίμα στις διεθνείς αγορές. Αντιθέτως, ανέδειξε ακόμη περισσότερο τους παράγοντες που δυσχεραίνουν την πορεία προς την εξυγίανση της οικονομίας: έναν κρατικό μηχανισμό που αντιστέκεται στις αναγκαίες προσαρμογές και έναν πολιτικό κόσμο απρόθυμο να στερηθεί την πηγή της ισχύος του, που δεν είναι άλλη από τον υπερτροφικό δημόσιο τομέα. Επιπλέον, προστέθηκε στην εικόνα και ο κίνδυνος της κοινωνικής αναταραχής.

Παρ’ όλ’ αυτά, εμείς πιστέψαμε ότι θα μας σώσουν, επειδή είχαμε δήθεν την πονηριά να καταστήσουμε ευρωπαϊκό το ελληνικό πρόβλημα. Μετά βίας συγκρατηθήκαμε να μην πανηγυρίσουμε, όταν εγκρίθηκε το δάνειο των 120 δισ. για χάρη μας. Αρχισαν τότε, κάπως δειλά, οι υποστηρικτές της κυβέρνησης να εγκωμιάζουν την ορθή στρατηγική της κυβέρνησης να κάνει το δικό μας πρόβλημα δικό τους, (λες και δεν ήταν αυτό που κάναμε πάντα με την Ευρώπη...). Δεν έλειψαν και κάποιοι αριστεριστές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι τον επέκριναν μάλιστα, επειδή δεν χειρίστηκε το ζήτημα με την τυχοδιωκτική θρασύτητα, που θα είχε επιδείξει σε ανάλογη περίπτωση ο ιδρυτής του κινήματος.

Περισσότερα

Συντάξεις και κοινωνική αδικία

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
23 Mαϊου 2010

Οι γέροντες, ως αδύναμα μέλη της κοινωνίας, προσφέρονται για εύκολους συναισθηματισμούς και τους συνακόλουθους λαϊκισμούς. Μπορείς να χύσεις χειροκροτούμενος πολλά δάκρυα για τη 13η και τη 14η σύνταξη άνω των 1.400 ευρώ, διανθίζοντάς τα με αποφθέγματα του στυλ «αν μια κοινωνία δεν μπορεί να φροντίσει τους ηλικιωμένους της, τότε είναι χαμένη» κ. λπ.

Βέβαια, στην Ελλάδα, το σύνολο των ηλικιωμένων είναι υποσύνολο των συνταξιούχων. Το γεγονός ότι οι πραγματικά ηλικιωμένοι δεν απολαμβάνουν καλύτερης σύνταξης οφείλεται και στο γεγονός ότι συνταξιοδοτήθηκαν πολλοί που δεν είναι ηλικιωμένοι. Το χειρότερο είναι ότι οι μη ηλικιωμένοι συνταξιούχοι –πολλοί από τους οποίους παραοικονομούν εργαζόμενοι– χρησιμοποιούν τους ανήμπορους γέροντες για να δικαιολογήσουν στην κοινωνία τις δικές τους απαιτήσεις. Από δίπλα, βέβαια, πάντα βρίσκεται η Αριστερά να βαράει τα ταμπούρλα της κοινωνικής ευαισθησίας.

Περισσότερα

Forget Greece: Europe's real problem is Germany

Washington Post
May 21, 2010

Ground zero of Europe's debt-currency-banking crisis isn't in Greece, or Portugal, or Ireland or even Spain. It's in Germany.

So says Martin Wolf, the estimable economics columnist of the Financial Times, who this week offered this wonderfully concise, if somewhat mischievous, description of how the vaunted German economic machine really works:

At one end is a powerful and highly efficient industrial export engine that generates a large trade surplus with the rest of the world, including most other countries in the eurozone. Instead of spending this new export wealth on a higher standard of living, however, parsimonious Germans prefer to save it, handing it over to thinly capitalized German banks that have proved equally efficient in destroying said wealth by investing it in risky securities issued, not coincidentally, by trading partners that need the capital to finance their trade deficits with Germany. To prevent the collapse of those banks, German taxpayers are dragooned into using what remains of their hard-earned savings either to bail out their hapless banks or their profligate trading partners.

More

Privatization Can Help Greece

by Allan H. Meltzer

Wall Street Journal
May 21, 2010

What could the leaders of the International Monetary Fund and the European Union have had in mind when they agreed to lend Greece more than $100 billion in exchange for promises to restore stability? After initial relief, markets soon recognized that the program was not sufficient and not likely to be maintained.

When countries joined the common European currency, they gave up the right to use monetary policy to inflate or devalue. That left wage reduction and fiscal restraint as the only recourse in a crisis.

More

Stocks plummet as Germany gets tough on financial speculators

Washington Post

May 21, 2010

A German crackdown on financial speculators threw global markets into a tailspin Thursday, sparking the largest losses on Wall Street in a year, infuriating other European powers as they try to stabilize the ailing euro and raising questions about the ability of world leaders to coordinate their efforts at financial reform.

The measures announced unilaterally in Berlin earlier this week took U.S. and European officials by surprise, and they run counter to the broad pledges of cooperation that leaders of the world's top economies said would guide their overhaul of financial regulation. Instead of shoring up confidence in Europe's ability to address an array of economic problems, the actions -- including an outright ban on some types of aggressive stock trading -- seemed to backfire and spotlight divisions in the euro zone.

More

Trichet Faces Growing Criticism in Europe Crisis

New York Times
May 20, 2010

For the first time in a long life of technocratic excellence, the president of the European Central Bank, Jean-Claude Trichet, finds both his judgment and his credibility in question.

The crisis of the euro and the panic of the markets have pushed Mr. Trichet, 67, who has run the bank since 2003, into bending the rules, compromising his principles and appearing to give way to political pressure from panicked national leaders. In doing so, he may have saved the euro but lost part of his reputation for probity.

More

Ζητείται ελπίς

του Τάσου Αβραντίνη

Εστία
21 Mαϊου 2010

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις τίθενται αρκετά ζωτικά ερωτήματα. Το κορυφαίο δε από αυτά είναι το κατά πόσον η Ελλάδα, με τα 110 δισεκατ. ευρώ, τα οποία θα δεχθεί την προσεχή τριετία, μπορεί τελικά να αποφύγει την χρεωκοπία. Από την άποψη αυτή, όμως, η κατάσταση κάθε άλλο παρά αισιοδοξία γεννά. Διότι, τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας είναι τεράστια και οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται θα πρέπει να έχουν σαρωτικό χαρακτήρα.

Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 115% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος. Ακόμη κι αν τα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση για την επίτευξη δημοσιονομικής πειθαρχίας και εξυγιάνσεως εφαρμοστούν ακωλύτως στην καλύτερη περίπτωση θα επιτευχθεί κάποιος περιορισμό των πρωτογενών ελλειμμάτων του δημοσίου – ελλειμάτων που αγγίζουν σήμερα τα 35 με 40 δισ. ευρώ. Αλλά το δημόσιο χρέος ακόμη κι αν το έλλειμμα μηδενιστεί – κάτι που βεβαίως είναι αδύνατον να συμβεί δεδομένου ότι τα τοκοχρεωλύσια δημιουργούν το πρωτογενές έλλειμμα-, θα εξακολουθήσει να τροφοδοτείται με τους τόκους που πληρώνει η χώρα για τα ποσά που μέχρι σήμερα έχει δανειστεί.

Περισσότερα

It Takes a Crisis to Make a Continent

by Gabor Steingart

New York Times
May 21, 2010

Birthdays are fun; a birth itself is not. There’s a lot of screaming and groaning, and even in the easiest deliveries, there’s always the fear that something will go wrong.

The birth of a state is no less difficult. Indeed, what pessimists — including many here in Germany — see as an existential crisis for the continent is really just the latest stage in the birth pangs of a new country. While we should of course worry about Greek debt, we should also have hope that we are witnessing the end of the euro zone as an abstraction and the birth of the United States of Europe.

More

Lawmakers in Germany Back Rescue for Europe

New York Times
May 21, 2010

Chancellor Angela Merkel of Germany narrowly pushed the country’s share of the nearly $1 trillion stabilization package for the euro through Parliament on Friday in the face of significant public opposition.

It was an uncomfortably close call for Mrs. Merkel. The bill passed by a margin of just seven votes, with half a dozen members of her conservative coalition voting against it. The left-wing opposition parties refused to support the deal, either abstaining or voting against it.

The vote answered the question, for now at least, of whether Germany is committed to seeking European solutions to the fiscal crisis facing the continent. It came at the end of a week that saw sharp divisions emerge over the German government’s decision to introduce unilateral measures to dampen financial-market speculation, and to do so without consulting its European partners.

More

A new framework for fiscal policy consolidation in Europe

by Peter Bofinger and Stefan Ried

VOX
May 20, 2010

Current developments in Greece have raised doubts over the efficacy of the European Stability and Growth Pact. This column proposes a new framework for fiscal policy consolidation in Europe to deal with the ongoing fiscal exit and its related phenomena of crisis. On centre stage should be a European Consolidation Pact.

Eighty-one years after Gustav Stresemann raised his voice in front of the League of Nations to call for a European currency, the object of his wish is in a devastating state. When the European Currency Unit was introduced 50 years after Stresemann’s speech, it took about a decade for Europe to find itself in choppy waters, with Italy deciding to devalue the Lira and the UK to leave the exchange rate mechanism. When the euro superseded the currency unit in 1999, again it has taken about a decade for Europe to find itself in choppy waters. The plot of the current crisis resembles that of 1992; markets spotted potentially unsustainable developments in some member countries and put their finger on the weak spots. As in 1992, the countries in trouble face twin deficits, and like those days, reactions by other EU members and the European Commission did not give the impression of being in control of the situation – perhaps until 9 May. Yet steps towards a persuasive handling of the situation are still hopelessly disconnected.

More