Καθημερινή
5 Mαϊου 2010
Είναι εντυπωσιακό το μένος -ή και μίσος- που εκτοξεύεται εναντίον του ΔΝΤ. Γίνεται μια αναστροφή της πραγματικότητας. Οταν ανακαλύφτηκε η υπερχρέωση και τα ψεύδη μας και οι αγορές δεν μας δάνειζαν πια, τότε αντί να κάνουμε αυτοκριτική, τα βάλαμε με τις αγορές, τους κερδοσκόπους, τους οίκους αξιολόγησης, τους εταίρους μας, το ΔΝΤ. Ωστόσο, ποιος από εμάς θα δάνειζε μια τέτοια αναξιόπιστη κυβέρνηση; Προφανώς κανείς.
Κατηγορούνται τα μέτρα του ΔΝΤ ως αντιλαϊκά, αλλά κανείς από τους κατήγορους δεν μας είπε πώς αλλιώς θα πληρωνόμασταν τους μισθούς του Ιουνίου. Και αντί να ευγνωμονούμε το ΔΝΤ, το καταριόμαστε. «Είναι ανάλγητο» κραυγάζουν με αφέλεια οι Οικολόγοι Πράσινοι. Ακόμα και το κυβερνών κόμμα μάς βεβαιώνει ότι αντιτίθεται στην προσφυγή του στο ΔΝΤ. Η φτηνή δημαγωγία οργιάζει: «Το ΔΝΤ, δεν έρχεται για να σώσει τη χώρα. Ερχεται για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών της». Ομως, και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι αυτά τα δυο δεν αντιφάσκουν. Αντίθετα, για να μπορεί να εξοφλήσει τους δανειστές της, η χώρα πρέπει να σωθεί. Δηλαδή να γίνει παραγωγική και ανταγωνιστική.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment