της Βάσως Κιντή
Τα Νέα
7 Μαΐου 2010
Η πολιτική, η διεκδίκηση, η διαµαρτυρία έχουν νόηµα µόνο εντός µιας κοινωνίας. Οταν η κοινωνία διαλύεται, τό τε δεν είµαστε παρά µέρη της φύσης, πράγ µατα, έρµαια δυνάµεων φυσικών που κινούνται τυφλά και χωρίς νόηµα. Δηµιουργήσαµε κοινωνίες για να δώσουµε νόηµα στη σύντοµη ζωή µας επί της γης, για να διαχειριστούµε εµείς τις τύχες µας, για να ζήσουµε όπως κρίνουµε και όπως µπορούµε καλύτερα το µικρό διάστηµα των 40-50 ετών που έχουµε στη διάθεσή µας ως ενήλικοι. Στις δραµατικές ώρες που περνάµε, τα παραπάνω µπορεί να ακούγονται σαν παραµύθια για µικρά παιδιά αλλά ακριβώς τώρα χρειάζεται να γυρίσουµε πίσω στα βασικά και να σκεφτούµε τι κάνουµε. Ολοι συναισθάνονται ότι βρισκόµαστε σε µια κρίσιµη καµπή, ότι η συνέχεια δεν µπορεί να είναι «business as usual». Κι όµως, ακόµη και τώρα, πάνω από τους µαύρους καπνούς, τα συντρίµµια, τα αποκαΐδια, τα σπασµένα γυαλιά, τις πέτρες, πάνω από τα νεκρά σώµατα, το πολιτικό προσωπικό, αυτοί δηλαδή που εκλέξαµε να µας εκπροσωπούν, να διαχειρίζονται και να διοικούν την κοινωνία µας, αποδει κνύονται λίγοι, ανεύθυνοι, δειλοί - ελπίζου µε να µην είναι και µοιραίοι. Από αδράνεια, από ανικανότητα ή από έναν άµυαλο υπολογισµό κινούνται και µιλούν σαν να µην έχει αλλάξει τίποτε. Η στάση τους δείχνει προκλητική αµεριµνησία για τις συνέπειες στην κοινωνία και στους πολίτες.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment