Καθημερινή
8 Mαϊου 2010
Υπάρχουν εκείνοι που λένε ότι «του Ελληνος ο τράχηλος μέτρα δεν υποφέρει». Ισχυρίζονται ότι έπρεπε να κλείσουμε την πόρτα στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ, και υπερηφάνως να τους πετάξουμε τα 110 εκατομμύρια ευρώ στα μούτρα. Δεν εξηγούν πώς θα πληρώναμε μισθούς και συντάξεις, αλλά μας λένε γενικώς «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός»· αυτό είναι αληθές ειδικά όταν χρεοκοπεί μια χώρα. Υπάρχει και ο κ. Αντώνης Σαμαράς που καταψήφισε τα μέτρα κάνοντας μια τρίπλα. Ναι μεν να πάρουμε τα λεφτά, αλλά με άλλη δοσολογία μέτρων.
Αυτό θα ήταν λογικό αν εξειδικευόταν. Στην ομιλία του, όμως ο κ. Σαμαράς, μας είπε μόνο ότι «εμείς στηρίζουμε κάποια από τα μέτρα που προτείνετε, όπως εκείνα που αφορούν την ενίσχυση ευπαθών ομάδων, τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, τους έμμεσους φόρους στα ποτά και στα τσιγάρα και την αναγκαία ενίσχυση της ρευστότητας της οικονομίας, μέσω του τραπεζικού συστήματος, αναγκαία απολύτως».
Περισσότερα
4 comments:
Είναι απαράδεκτο από το δημοσιογραφικό προσωπικό της χώρας να αποκρύπτονται κάποια πράγματα. Η ελληνική κυβέρνηση διέθετε και διαθέτει ίσως ακόμα και τώρα αρκετά μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη για τη χορήγηση της βοήθειας. Μπορεί να φαίνεται παράλογο εκ πρώτης όψεως, όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με απλά ράβε-ξήλωνε δισεκατομμυρίων ευρώ αλλά πολιτικές αποφάσεις. Τι θέλω να πω: Οι αγορές την τελευταία εβδομάδα, μετά την υπογραφή της συμφωνίας, βλέπουν ότι το σχέδιο αυτό με τον τρόπο που είναι δομημένο και με τα μέτρα που επιβάλλει δεν οδηγεί πουθενά. Το χρέος θα κορυφωθεί σε 4 (!) χρόνια από σήμερα σε ένα μέγεθος πάνω από το 140% του ΑΕΠ!Ταυτόχρονα η οικονομία θα βυθιστεί σε μια άνευ προηγουμένου ύφεση, οδηγώντας σε μια αποτυχία και συνεπακολούθως σε haircut ή χρεοκοπία. Το σχέδιο έπρεπε να έχει διαμορφωθεί αλλιώς. Το ΔΝΤ ήταν αυτό που έλεγε ότι αυτό που θέλουμε να πετύχουμε στην Ελλάδα είναι ο αποπληθωρισμός για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας (αγνοώντας βεβαίως τι θα σήμαινε αυτό για το λόγο δημόσιου και ιδιωτικού χρέους/ΑΕΠ). Η αύξηση των εμμέσων φόρων οδηγεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Ο πληθωρισμός τον Απρίλιο διαμορφώθηκε στο απίστευτο 4.8% εν μέσω ύφεσης
-4%! Όπως και νομπελίστας οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπίνι έγραψε πρόσφατα, το πρόγραμμα του ΔΝΤ περιλαμβάνει ελάχιστες θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν σε αύξηση του ανταγωνισμού στις αγορές προϊόντων και στη μείωση των διοικητικά καθορισμένων τιμών.Στο ασφαλιστικό σύστημα δε, δίνεται η χαριστική βολή, με εκατοντάδες χιλιάδες αιτήσεις συνταξιοδότησης μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από το δημόσιο. Η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τέτοια ζητήματα και η συνεχής αβεβαιότητα έχουν γονατίσει την αγορά. Έχω κάθε δικαίωμα να πιστεύω και εγώ όπως και οι Έλληνες πολιτικοί που καταψήφισαν αυτό το νομοσχέδιο, όχι ότι δεν ήταν αναγκαία η ψήφισή του, αλλά ότι επί της ουσίας δε βοηθά πράγματι την Ελλάδα να εξέλθει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης που προκάλεσε η κρίση χρέους. Είχαμε διαπραγματευτικό όπλο και αυτό δεν είναι άλλο από το ίδιο το χρέος που μας έφερε σήμερα (μαζί με την ατελή λειτουργία των αγορών) σε αυτό το σημείο.
Έχω την αίσθηση, αν ανατρέξετε κι εσείς στα Πρακτικά της συζήτησης επί του Νομοσχεδίου (http://www.parliament.gr/ergasies/praktika/txt/syne100506.doc) ότι ο κος. Σαμαράς δεν πρότεινε ακριβώς μια άλλη "δοσολογία".
Προέβαλε ως εναλλακτική, μια αοριστολογία για κρατικό real estate την ώρα που η προηγούμενη Κυβέρνηση έκανε business με την Μονή Βατοπεδίου!!!
Δεν θέλω να λαϊκίσω και γι' αυτό επαναλαμβάνω ότι δεν προκύπτει ότι ο κος. Σαμαράς πρότεινε κάποια άλλη δοσολογία. Πρότεινε real estate.
(http://www.parliament.gr/ergasies/praktika/txt/syne100506.doc)
Γιαννόπουλος Κωνσταντίνος
Έτσι είναι. Πρότεινς την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας. Την πρόταση αυτή συνδιαμόρφωσε με τους εξής οικονομολόγους: Λαζαρίδης Χρ., Σταϊκούρας Χρ., Μαματζάκης Εμμ., Καζάκος Μ., Καραμάνης Κ., Μέργος Γ., Χαριτάκης Ν., Μπουραντάς Δ., Λιαργκόβας και άλλοι. Μαζί τους πολλοί πρόεδροι επιμελητηρίων. Η αξία της ακίνητης αυτής περιουσίας ανέρχεται σε 270-300δις χωρίς να συγκαταλέγονται ανάμεσά τους μη αξιοποιήσιμες κρατικές εκτάσεις. Αν σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομές προχωρούσαν σε ΣΔΙΤ ή συμβάσεις μακροχρόνιας χρηματοδοτικής μίσθωσης, πράγματι τα πλεονεκτήματα θα ήταν εντυπωσιακά τόσο για τα κρατικά έσοδα, όσο και για την ανάπτυξη της οικονομίας, που ο Krugman θεωρεί μονόδρομο αν η Ελλάδα θέλει να βγει από το φαύλο κύκλο ελλειμμάτων-χρέους. Γιατί το ΔΝΤ δεν πρότεινε μια αναπτυξιακή πολιτική αλλά μια πολιτική με την οποία υπάρχει μια πιθανότητα οι πιστωτές να λάβουν πίσω τα χρήματά τους.
Εκτιμώ ότι πράγματι πολλά θα μπορούσαν να γίνουν αν αξιοποιούνταν σε γενικότερες γραμμές τα assets της Ελλάδας. Υπογραμμίζω όμως δύο πράγματα:
(01) Η πρόταση προέρχεται από μέλος κυβέρνησης η οποία επιβαρύνεται με το μεγαλύτερο real estate σκάνδαλο (βλ. Μονή Βατοπεδίου). Μάλιστα, ο ίδιος ο εισηγητής της πρότασης, υπήρξε μέλος της κυβέρνησης αυτής.
(02) Γενικότερα, δεν έχει επαληθευτεί ιστορικά ότι τα πολιτικά πρόσωπα υλοποιούν τέτοιο μείγμα management το οποίο αξιοποιεί την περιουσία της Ελλάδας.
Τέλος, εκκρεμεί ο προσδιορισμός του όρου "αξιοποίηση" ο οποίος όσο σαφής και αν φαίνεται, έχω την αίσθηση ότι δεν είναι καθόλου περιγραφικός.
Γιαννόπουλος Κωνσταντίνος
Post a Comment