Άσυλο α λα ελληνικά

της Mαριέττας Γιαννάκου

Καθημερινή
30 Ιανουαρίου 2011

Στη δεκαετία του ’60 σε διάφορες χώρες, ΗΠΑ, Γαλλία, παρατηρήθηκαν ταραχές μέσα στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Οι πρωτοστατήσαντες στις ταραχές αυτές ήσαν διάφοροι γενικώς και αορίστως αριστεροί, οι περισσότεροι εκ των οποίων σήμερα βρίσκονται στην πρωτοπορία της ενοποίησης της Ευρώπης. Τι συνέβη αλήθεια; Πώς από τα συστήματα αυτοδιαχείρισης και το πεζοδρόμιο, πρόσωπα όπως ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, βρέθηκαν εκεί; Γιατί οι δικοί μας «εγχώριοι επαναστάτες» έχουν καθηλωθεί σε άλλες εποχές, σε συμπεριφορές και δράσεις που γελοιοποιούν τη χώρα και το κράτος;

Αν ερευνηθούν συμπεριφορές των «εγχωρίων επαναστατών» σε όλα τα επίπεδα, θα συμφωνήσουμε όλοι ότι η χώρα μας βρίσκεται μάλλον 40 χρόνια πίσω. Βλέποντας την κατάσταση αυτή, πολλοί εκ των φίλων μας στην Ε.Ε. αναρωτιούνται τι συμβαίνει με την ελληνική ιδιοτυπία. Οι αυτόκλητοι μεσολαβητές του γνωστού αριστερού χώρου εμφανίστηκαν στα media ενώπιον όλων των Ελλήνων, παριστάνοντας τους προστάτες των οργανωμένων μεταναστών, με ύφος «τεθλιμμένου συγγενούς» και την απαίτηση να γονατίσει και να γελοιοποιηθεί το ελληνικό κράτος. Οι εν λόγω «ευαίσθητοι» προστάτες και οι φίλοι τους, μονίμως παροικούντες έξω από τη ΓΑΔΑ, προκειμένου να εκβιάσουν τις αστυνομικές αρχές να αφήσουν ελεύθερους τους διάφορους ταραξίες, έκαναν όλους τους Ελληνες να συγκινηθούν βαθύτατα. Αυτούς πρέπει να έχουμε ως κυβερνήτες. Να τους θέσουμε επικεφαλής του ανίκανου και άχρηστου πολιτικού συστήματος, επικεφαλής εκείνων που ο Κ. Βάρναλης χαρακτήριζε με τον περίφημο ποιητικό του οίστρο «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουν ίσως κάποιο θάμα».


Περισσότερα