Ως πότε θα κοροϊδεύουμε;

του Στέφανου Κασιμάτη

Καθημερινή
10 Ιουλίου 2011

Για κάποιους –όπως οι πονηροί πολιτευτές που υπηρετούν το μεγάλο κράτος– είναι μια τεχνική συσκότισης του προβλήματος, που μάλιστα την έχουν αναγάγει σε τέχνη. Για άλλους –όπως ο πρωθυπουργός μας, πολύ φοβάμαι– είναι απλώς μια προσωπική αδυναμία. Εννοώ την αδυναμία να διακρίνει κανείς τις λεπτομέρειες που έχουν σημασία, από τις άλλες που απλώς εμποδίζουν την κατανόηση της κεντρικής ιδέας του θέματος. Γι’ αυτό, πολλές φορές είναι χρήσιμη η καθαρότητα της ματιάς των ξένων. Συχνά, με την αναζωογονητική φρεσκάδα της, κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην εικόνα την οποία έχει για τον λαβύρινθο ο περιπατητής που έχει χαθεί μέσα του και στην άλλη εικόνα, εκείνη που έχει ο παρατηρητής που κοιτάζει τον λαθύρινθο από ψηλά και κατανοεί το σχέδιο του.

Μια τέτοια χρήσιμη ματιά ήταν εκείνη του Αμερικανού εκδότη Στιβ Φορμπς, με τις εντυπώσεις από τη συμμετοχή του σε πρόσφατο συνέδριο για την ανοικοδόμηση της Ελλάδος. Γράφει ο Φορμπς στο άρθρο του, που αναδημοσίευσε η Καθημερινή την περασμένη Πέμπτη: «Παρότι το συνέδριο συγκέντρωσε στελέχη επιχειρήσεων και πιστωτικών οργανισμών ελληνικής καταγωγής από όλο τον κόσμο, η κυβέρνηση επέλεξε να τους αγνοήσει πλήρως. Η παρουσία του Πολωνού υφυπουργού Οικονομίας Κρίστοφ Βάλεντσακ, αρμόδιου για την επιτυχή αποκρατικοποίηση 500 επιχειρήσεων, η εμπειρία του οποίου θα ήταν ανεκτίμητη για την Αθήνα, δεν προσέλκυσε ούτε έναν Ελληνα κυβερνητικό παράγοντα. Ο Βάλεντσακ με ρώτησε: «Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα κυβερνητικό στέλεχος;. Αυτός είναι ο λόγος που η Ελλάδα καταρρέει». Πες τα Χρυσόστομε!

Αλήθεια, γιατί αδιαφόρησαν οι Ελληνες υπουργοί; Κατ’ αρχάς, για λόγους «ηθικής τάξεως»! Ως γνωστόν, οι δικοί μας «υπουργάρες» δεν καταδέχονται να έχουν επαφές με ξένους αξιωματούχους, εφόσον δεν είναι τουλάχιστον ομόλογοί τους. Πόσω μάλλον δε όταν οι Ελληνες υπουργοί προέρχονται από το κόμμα που στήριζε ανοιχτά τη δικτατορία του Γιαρουζέλσκι. Θυμηθείτε, φέρ’ ειπείν, την υπουργική οργή, κατά τις πρώτες ημέρες εφαρμογής του Μνημονίου, για τις απαιτήσεις (δηλαδή, για τον επαγγελματισμό) των «κατώτερων υπαλλήλων που ψωνίζουν από στοκατζίδικα», όπως περιέγραψε τότε επιτιμητικά τους εκπροσώπους της τρόικας ένας προσβεβλημένος «υπουργάρας».

Ενας άλλος λόγος είναι ότι, δυστυχώς, οι Ελληνες πολιτικοί –και μάλιστα οι υπουργοί– σπανίως ακούνε και ακόμη σπανιότερα διαβάζουν. Βλέπετε, έχουν σημαντικότερα πράγματα να κάνουν, όπως να στέλνουν sms στους δημοσιογράφους, να φροντίζουν την εκλογική πελατεία τους και, κυρίως, όταν ανήκουν στην κατηγορία των «καλλιτεχνών», να κάνουν το νούμερό τους στο τσίρκο των τηλεοπτικών παραθύρων.

Περισσότερα