Protagon.gr
29 Σεπτεμβρίου 2011
Φανταστείτε έναν γιατρό που κάθεται στο κρεβάτι του αρρώστου και θρηνεί μαζί με τους συγγενείς για την ατυχία που τους έχει βρει. Έναν καθηγητή που κάνει κοπάνες με τους έφηβους μαθητές του και καπνίζει μαζί τους κρυφά στην τουαλέτα. Έναν πυροσβέστη που παρακολουθεί το σπίτι που καίγεται σφιχταγκαλιασμένος με την οικογένεια των ενοίκων. Έναν στρατηγό που συναποφασίζει με τους φαντάρους το επιχειρησιακό σχέδιο πίνοντας μπύρες στο ΚΨΜ. Έναν τροχονόμο που ρυθμίζει την κυκλοφορία με γνώμονα ποιοί κορνάρουν πιο επίμονα. Το να έρχεσαι στη θέση του άλλου σε βοηθά να κατανοήσεις το πρόβλημα. Το να ταυτίζεσαι με τον άλλον σε καθιστά μέρος του προβλήματος. Και αυτό είναι καταστροφικό όταν ο ρόλος σου είναι να λύσεις το πρόβλημα.
Αυτό το πράγμα συμβαίνει με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τους τελευταίους μήνες. Οι προσεγγίσεις τους περιέχουν μπόλικο συναίσθημα, θυμικό και ψυχολογική φόρτιση και καθόλου τεχνοκρατικές αναλύσεις, αριθμούς και λύσεις. Παρεξηγούν την αποστολή τους ως εκπροσώπων του λαού. Δεν είναι να καθρεφτίζουν την απελπισία των πολιτών και να αναπαράγουν τα αδιέξοδά τους. Είναι να βρίσκουν τρόπους να παρακάμπτονται τα αδιέξοδα. Το “είμαι ένας από σας” είναι λαϊκισμός. Δεν θέλουμε να είσαι ένας από μας. Τους ακούμε σε συζητήσεις στη Βουλή, σε επιτροπές, σε Κ.Ο. , σε δηλώσεις. Αντί προτάσεις, οιμωγές. Αντί επεξεργασία πολιτικών, περιγραφή του εσωτερικού τους συγκλονισμού. Αντί κατάθεση προτάσεων, κατάθεση ψυχής. Αντί πολιτική, κοινωνιολογία και δημοσιογραφία. Νιώθουν λέει πίεση από τους ψηφοφόρους τους. Οι περισσότεροι δεν φαίνεται να νιώθουν πίεση από τον ιστορικό τους ρόλο σε αυτήν τη συγκυρία. Κι όμως. Αποτελούν την ευάριθμη ομάδα από την οποία περιμένουμε αποκλειστικά λύσεις. Και λύσεις αξιόπιστες και αποτελεσματικές δεν βλέπουμε ακόμα και όταν καταλαμβάνουν κυβερνητικές θέσεις. Κυρίως ψηφίζουν φόρους και πάσχουν για αυτό.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment