ECB’s Mario Draghi faces narrowing options as economy stagnates

Financial Times
April 30, 2013

Is Super Mario struggling to reach the next level? After two big victories – offering banks unlimited three-year loans in 2011 and then creating a bond-buying programme to keep the euro area together – Mario Draghi’s options as president of the European Central Bank have narrowed, while the economic malaise just keeps growing.

The man nicknamed Super Mario during 10 tumultuous years at the Italian Treasury has been widely praised for monetary policy actions that eased financial market tensions threatening the bloc’s existence. Yet the real economy has steadily worsened and divergences between countries are still widening.

Unemployment across the 17 eurozone countries set a fresh record on Tuesday, with country-by-country data ranging from the 26.7 per cent of Spaniards out of work in March to a rate of just 5.4 per cent in Germany. France, the number two eurozone economy, has seen joblessness rise by a percentage point over the past year to 11 per cent.

Bank borrowing costs for small companies, the backbone of many European economies, remain wildly out of touch with the interest rates set in Frankfurt by the ECB for those businesses that are located in Spain, Italy and other countries worst hit by the crisis. That means even companies that want to borrow to expand their businesses cannot, hitting employment prospects.

More

The Erosion of Europe

by Joschka Fischer

Project Syndicate
April 30, 2013

Just weeks ago, the worst of the financial crisis in Europe seemed to be over. Stability seemed to be returning. But appearances proved to be deceptive. A minor problem (at least in scale) like Cyprus, when combined with an almost unbelievable degree of incompetence among the “troika” (the European Commission, the European Central Bank, and the International Monetary Fund), was enough to turn a molehill into a mountainous crisis.

While markets remained calm, the Cyprus crisis revealed the full extent of the political disaster that the eurozone crisis has wrought: the European Union is disintegrating at its core. Europeans’ current crisis of confidence concerning Europe is far more dangerous than renewed market anxiety, because it cannot be overcome with another liquidity injection by the ECB.

Europe’s old political order was based on competition, mistrust, power rivalries, and, ultimately, war among sovereign states. It collapsed on May 8, 1945, and was replaced by a system based on mutual trust, solidarity, the rule of law, and compromise. But, with the crisis eroding these foundations, trust is giving way to mistrust, solidarity is succumbing to ancient prejudices (and even new hatred between the poor south and the rich north), and compromise is being overwhelmed by diktat. And Germany is once again at the center of the process of disintegration.

More

Eurostat: Ρεκόρ ανεργίας 12,1% στη ευρωζώνη τον Μάρτιο

Το Βήμα
30 Απριλίου 2013

Σε επίπεδο-ρεκόρ σκαρφάλωσε το ποσοστό ανεργίας στην ευρωζώνη τον Μάρτιο, καθώς η ευρωπαϊκή οικονομία συνεχίζει να ταλαιπωρείται από την ύφεση, απόρροια των πολιτικών σκληρής λιτότητας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε τη Μ. Τρίτη η Eurostat, το ποσοστό αυξήθηκε στο 12,1% από 12% τον Φεβρουάριο, ενώ στην ΕΕ παρέμεινε αμετάβλητοι στο 10,9%.

Περίπου 26,521 εκατ. άτομα εκτιμάται ότι δεν έχουν δουλειά στις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ, εκ των οποίων τα 19,211 εκατομμύρια ζουν στις 17 χώρες της ευρωζώνης.

Σε σύγκριση με τον περασμένο Φεβρουάριο, ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 69.000 άτομα και 62.000 στη ευρωζώνη, ενώ σε σύγκριση με το Μάρτιο του 2012 σημείωσε άνοδο κατά 1,814 και 1,723 εκατ. άτομα αντίστοιχα.

Τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας είναι σε Αυστρία (4,7%) και Γερμανία (5,4%) και τα υψηλότερα σε Ελλάδα (27,2% - στοιχεία Ιανουαρίου), Ισπανία (26,7%) και Πορτογαλία (17,5%).

Το ποσοστό ανεργίας στους νέους έως 25 ετών διαμορφώθηκε σε 23,5% (5,690 εκατ. άτομα)στην ΕΕ και 24% (3,599 εκατ. άτομα) στην Ευρωζώνη.

Περισσότερα

In Place of Austerity: What Comes Next?

by Simon Nixon

Wall Street Journal
April 29, 2013

Europe stands at a crossroads. Italy's new prime minister, Enrico Letta, says "austerity is no longer sufficient." A leaked draft of a French Socialist party document accuses German Chancellor Angela Merkel of "selfish intransigence" for her insistence on austerity. Spanish Prime Minister Mariano Rajoy unilaterally abandons his country's deficit targets for the next two years and rules out new fiscal measures. European Commission President José Manuel Barosso provocatively claims austerity has reached the limits of social and political acceptance.

The backlash against austerity may be real. But much of the debate is fake. Behind much of the antiausterity campaign lies an assumption that the euro zone's crisis response reflected a political choice whose intellectual underpinnings have been fatally undermined—not least by a furious debate over an academic paper by Kenneth Rogoff and Carmen Reinhart that suggested government debt above 90% of gross domestic product is a drag on growth.

This is nonsense: What has been driving the euro zone's hand isn't academic theory but market pressure. For peripheral euro-zone countries facing high borrowing costs or reliant on international aid to fund their budget deficits, fiscal consolidation wasn't a choice but a necessity. At the same time, core euro-zone countries understood only too clearly that no country in a currency union can afford to take market confidence for granted.

More

The Story of Our Time

by Paul Krugman

New York Times
April 28, 2013

Those of us who have spent years arguing against premature fiscal austerity have just had a good two weeks. Academic studies that supposedly justified austerity have lost credibility; hard-liners in the European Commission and elsewhere have softened their rhetoric. The tone of the conversation has definitely changed.

My sense, however, is that many people still don’t understand what this is all about. So this seems like a good time to offer a sort of refresher on the nature of our economic woes, and why this remains a very bad time for spending cuts.

Let’s start with what may be the most crucial thing to understand: the economy is not like an individual family.

Families earn what they can, and spend as much as they think prudent; spending and earning opportunities are two different things. In the economy as a whole, however, income and spending are interdependent: my spending is your income, and your spending is my income. If both of us slash spending at the same time, both of our incomes will fall too.

And that’s what happened after the financial crisis of 2008. Many people suddenly cut spending, either because they chose to or because their creditors forced them to; meanwhile, not many people were able or willing to spend more. The result was a plunge in incomes that also caused a plunge in employment, creating the depression that persists to this day.

More

Πέντε ερωτήσεις και απαντήσεις για το Μνημόνιο

του Γιώργου Παγουλάτου

Καθημερινή
28 Απριλίου 2013

Τρία χρόνια μετά το Μνημόνιο, τα γνώριμα ερωτήματα επανέρχονται. Μερικές απαντήσεις.

1. Μπορούσε η Ελλάδα να αποφύγει το Μνημόνιο;

Σαφέστατα όχι, στην κατάσταση που βρισκόταν η οικονομία στα τέλη του 2009 - αρχές 2010. Κάθε χώρα που μπήκε σε Μνημόνιο μετά την Ελλάδα (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος), και με δεδομένη την οδυνηρή εμπειρία του ελληνικού Μνημονίου, είχε συνολικά καλύτερα οικονομικά μεγέθη και παρ’ όλα αυτά δεν κατάφερε να αποφύγει την προσφυγή. Η αδυναμία δανεισμού της Ελλάδας ήταν πλήρης και οι δανειακές ανάγκες τεράστιες.

2. Δεν θα ήταν καλύτερα να είχε αναδιαρθρωθεί το χρέος από το 2010;

Ακόμα καλύτερο θα ήταν να μας το είχαν χαρίσει πλήρως οι δανειστές. Ας σοβαρευτούμε. Αναδιάρθρωση χρέους το 2010 δεν μπορούσε να γίνει, διότι δεν θα ήταν συναινετική και οργανωμένη. Θα ήταν μονομερής, με συνέπειες ανεξέλεγκτα καταστροφικές, οδηγώντας μεταξύ άλλων σε έξοδο από το ευρώ. Με εξαίρεση ορισμένους κύκλους του ΔΝΤ, κανένας από τους κρίσιμους εταίρους (Γερμανία, Γαλλία, Κομισιόν, ΕΚΤ) δεν συζητούσε για αναδιάρθρωση πριν φανούν τουλάχιστον τα πρώτα αποτελέσματα ενός προγράμματος προσαρμογής. Η αντίθεσή τους ήταν δεδομένη, για προφανείς λόγους. Διότι η Ελλάδα ξεκινούσε με 24 δισ. πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα και άλλα τόσα εμπορικό έλλειμμα. (Γι’ αυτό, η εθνική διαπραγματευτική δυνατότητα ήταν πολύ χαμηλή.) Οι εταίροι θα έπρεπε να μας διαγράψουν χρέος και μετά να χρηματοδοτούν επιπλέον και τα ελλείμματα. Και να καλύψουν επίσης και το τεράστιο κόστος ανακεφαλαιοποίησης των ευρωπαϊκών αλλά και ελληνικών τραπεζών, χωρίς ακόμη να έχει στηθεί ευρωπαϊκός μηχανισμός. Δεν υπήρχαν οι μηχανισμοί, και δεν υπήρχαν και δείγματα γραφής ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου θα προχωρούσε στην ταχεία μείωση των ελλειμμάτων, χωρίς ένα εξωτερικό πλαίσιο παρακολούθησης της προσαρμογής. Και μην ξεχνάμε, στα μάτια των εταίρων η Ελλάδα ήταν μια χώρα-υπότροπος, που δήλωνε 6% δημόσιο έλλειμμα και ξαφνικά προέκυψε με 15%, έχοντας «μαγειρέψει» και τα στοιχεία. Τοξικό το κλίμα αντιμετώπισης από τα εθνικά κοινοβούλια.

Περισσότερα

Ο κρατικοδίαιτος φαρισαϊσμός

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
28 Απριλίου 2013

Το κρίσιμο ζήτημα των επόμενων μηνών πρέπει να είναι η σύνταξη ενός Εθνικού Σχεδίου για την Ανάπτυξη. Παράλληλα με την αυστηρή εκτέλεση των προβλέψεων του Προγράμματος Προσαρμογής. Υπάρχει άλλωστε σοβαρή διαφορά, μεταξύ των δύο. Από την πρώτη στιγμή, όταν πριν από τρία χρόνια, τέτοιες μέρες, πυρετωδώς έγραφαν το πρώτο Μνημόνιο, ήταν σαφές ότι η προγραμματική συμφωνία με τους πιστωτές, δεν έπρεπε να υποκαταστήσει την εθνική συγγραφή ενός μακροχρόνιου πλαισίου οικονομικής πολιτικής.

Δυστυχώς, συνέβη το αντίθετο. Οι δύο νόμοι (3833 και 3845 του 2010) και οι πάμπολλες ακόμη νομοθετικές διατάξεις, που ακολούθησαν, σε καμία περίπτωση δεν συγκρότησαν ένα καλά οργανωμένο σχέδιο αλλαγών. Αν και, παραδόξως, πολλές από τις προβλέψεις των μνημονιακών νόμων, εισάγουν απαραίτητες εκσυγχρονιστικές διαδικασίες στη λειτουργία του ελληνικού κράτους.

Ακόμη και ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει το σλόγκαν που τον ήθελε, παρέα με τον νέο του «φίλο», να... κουρελιάζουν τους νόμους του Μνημονίου. Η λογική, με αξιοσημείωτη καθυστέρηση, εγκαθίσταται στην ελληνική πολιτική. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού συμφωνεί με τις περικοπές που έχουν γίνει στις υπέρογκες δαπάνες φαρμάκων, υγείας, παιδείας, στρατοπέδων, εφοριών, δημοτικών έργων ακόμη και συντάξεων ή τη συγκρότηση αυτόνομης Υπηρεσίας Κρατικών Εσόδων.

Περισσότερα

ΟΗΕ: Λόγω λιτότητας καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα

Το Βήμα
26 Απριλίου 2013

Συστάσεις προς την ελληνική κυβέρνηση αλλά και την τρόικα θα απευθύνει επισήμως ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ που επισκέφθηκε την Ελλάδα αυτή την εβδομάδα για να διερευνήσει τις επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας στα κοινωνικοοικονομικά ανθρώπινα δικαιώματα. «Τα μέλη της τρόικας είναι, σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία, υποχρεωμένα να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε διαπραγμάτευση με την ελληνική κυβέρνηση», είπε ο δρ Σέφας Λουμίνα παρουσιάζοντας την Παρασκευή τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της επίσκεψής του στη χώρα μας.

«Υπάρχει βιώσιμη εναλλακτική στα μέτρα λιτότητας: να αυξηθούν οι δημόσιες δαπάνες και οι επενδύσεις που προωθούν την ανάπτυξη», πρόσθεσε.

Ειδικότερα, όσον αφορά την απαίτηση της τρόικας για ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, ο κ. Λουμίνα εξέφρασε την ανησυχία ότι θα οδηγήσουν σε αύξηση των τιμών. «Πρέπει να πραγματοποιηθούν προσεκτικά και με σεβασμό στα δικαιώματα των Ελλήνων», είπε. Κάλεσε την κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα Ταμείο Ενδυνάμωσης προκειμένου να εξασφαλιστεί η συμμετοχή συνεταιρισμών ή τοπικών οργανώσεων στους διαγωνισμούς για τις ιδιωτικοποιήσεις.

Περισσότερα

Η αριθμητική του Μνημονίου

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
26 Απριλίου 2013

Το πρώτο Μνημόνιο ήταν, κυρίως, μια συμφωνία ενεργειών, στόχων και ελεγχόμενων αποτελεσμάτων. Σκοπός του ήταν να εξασφαλίσει την τακτική επιστροφή των τεράστιων κεφαλαίων που επρόκειτο να δανείσουν τα κράτη της Ζώνης του Ευρώ και το ΔΝΤ.

Προβλέφθηκε ένα χρονοδιάγραμμα καθώς και τα βασικά μέτρα που χρειαζόταν να εφαρμοστούν, ώστε να μειωθεί το τεράστιο κρατικό έλλειμμα και να περιοριστούν δραστικά οι ανάγκες εξωτερικού δανεισμού για την πληρωμή των εισαγωγών.

Στη βάση του Μνημονίου Αμοιβαίας Κατανόησης υπογράφτηκε η πρώτη Δανειακή Σύμβαση. Με τον τρόπο αυτόν η χώρα απέφυγε την πτώχευση και όσοι είχαν δανείσει την Ελλάδα απέφυγαν την άμεση ζημία επί των ομολόγων που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα ξέφυγαν. Η έλλειψη κατανόησης της τραγικής κατάστασης και των εκβιαστικών επιλογών, που αντιμετώπιζε η χώρα χαρακτήρισε τη στάση των πολλών, είτε υποστήριζαν, είτε καταδίκαζαν το Μνημόνιο.

Περισσότερα

Europe’s debt overhang: It is costly being in denial for too long

by Loukas Tsoukalis

EurActiv.com
April 25, 2013

An unprepared Europe has taken an inordinately long time in dealing with the debt, as a currency without a state is a contradiction. But despite many 'unthinkable' remedies being adopted, Europe has to be more coherent and aggressive in tackling the eurozone crisis because time is running out, writes Loukas Tsoukalis.

Europe has taken an inordinately long time in dealing with the debt overhang after the bursting of the biggest bubble since 1929, and the resulting cost is very big indeed.

The reasons are many and complex: a highly decentralized decision making system having great difficulties in coping with a big crisis that criss-crosses national borders, growing economic divergence between member countries accompanied with a rise in populism within and a loss of trust between them, and the enormous difficulty in reaching an agreement on how to distribute pain in the adjustment to a post-bubble world among debtors, bank stakeholders and taxpayers, and even more so between countries. Who pays the bill?

This is the most difficult question of all. For the EU, a still half-baked political system at best, the difficulties are multiplied given the narrow limits of solidarity across borders.

In particular, the restructuring and re-capitalization of European banks has been unduly delayed with serious negative effects in terms of the liquidity available, especially in the embattled periphery of Europe.

More

Debt, Growth and the Austerity Debate

by Carmen M. Reinhart and Kenneth S. Rogoff

New York Times
April 25, 2013

In May 2010, we published an academic paper, “Growth in a Time of Debt.” Its main finding, drawing on data from 44 countries over 200 years, was that in both rich and developing countries, high levels of government debt — specifically, gross public debt equaling 90 percent or more of the nation’s annual economic output — was associated with notably lower rates of growth.

Given debates occurring across the industrialized world, from Washington to London to Brussels to Tokyo, about the best way to recover from the Great Recession, that paper, along with other research we have published, has frequently been cited — and, often, exaggerated or misrepresented — by politicians, commentators and activists across the political spectrum.

Last week, three economists at the University of Massachusetts, Amherst, released a paper criticizing our findings. They correctly identified a spreadsheet coding error that led us to miscalculate the growth rates of highly indebted countries since World War II. But they also accused us of “serious errors” stemming from “selective exclusion” of relevant data and “unconventional weighting” of statistics — charges that we vehemently dispute. (In an online-only appendix accompanying this essay, we explain the methodological and technical issues that are in dispute.)

More

Europe's Unemployment Problems Worsen

Wall Street Journal
April 25, 2013

Unemployment in Spain and France has jumped to new highs, data showed Thursday, lending ammunition to a growing chorus calling for easing the euro zone's austerity drive as the cure for its debt crisis because of the high social fallout.

The jobless rate in Spain rose sharply to 27.2% of the workforce in the first quarter, the highest level since records began in the 1970s. In France, the number of registered job seekers who are fully unemployed rose to more than 3.2 million, topping a previous record set in 1997.

The weak figures in France and Spain, two of the biggest euro-zone economies, come on the heels of sharp rises in unemployment in March in the Netherlands and Sweden—an indication that the European Union's northern members are also suffering from the bloc's economic weakness.

The slowdown has prompted a broad rethink of the reliance on austerity measures in the bloc.

More

Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι;

του Φώτη Γεωργελέ

Athens Voice
25 Απριλίου 2013

Εξώθησαν στη σύνταξη δεκάδες χιλιάδες Δ.Υ., οριζόντια, στο σωρό, ανάκατα, αφαιρώντας από το δημόσιο και ανθρώπους πολύτιμους, με πείρα, που έκαναν όλη τη δουλειά. Με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουν ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία και μετά να μειώνουν συνεχώς τις συντάξεις.

Έκοψαν δυο και τρεις φορές τους μισθούς τους με αποτέλεσμα την επικράτηση ενός κλίματος δυσαρέσκειας και λευκής απεργίας. Οριζόντια πάλι. Γιατροί έκαναν εφημερίες με 1 ευρώ την ώρα, τη στιγμή που οι αργόμισθοι πληρώνονταν απλώς λιγότερο την αργομισθία τους.

Απέκρουσαν λυσσασμένα κάθε νύξη για αξιολόγηση προστατεύοντας τους ανίκανους και τους αργόμισθους, επιβραβεύοντας τη μετριοκρατία.

Διατηρούν ακόμα μέχρι σήμερα την επετηρίδα αποκλείοντας τους νέους και τους άξιους από τις θέσεις ευθύνης.

Δεν άγγιξαν τους χιλιάδες άχρηστους φορείς και οργανισμούς που έχουν γίνει μόνο για να παρκάρουν τους ατελείωτους κομματικούς στρατούς.

Αντέδρασαν σε κάθε προσπάθεια για μετατάξεις από άχρηστες θέσεις σε παραγωγικές, που χρειάζονται για τη λειτουργία του κράτους, θέσεις χρήσιμες για τον πολίτη. Αντί γι’ αυτό, ζητούσαν πάλι, όπως πάντα, νέες προσλήψεις για να τις καλύψουν. Δηλαδή μεγαλύτερο κόστος για το κράτος, δηλαδή κι άλλες μειώσεις μισθών και φόρους.

Περισσότερα

Δεν υπάρχει σωτηρία

του Γεωργίου Στείρη

Parapolitika.gr
24 Απριλίου 2013

Τις τελευταίες λίγες εβδομάδες, ειδικά μετά τις εξελίξεις στην Κύπρο και τον αντίκτυπό τους στην ελλαδική κοινή γνώμη, διαχέεται στο δημόσιο λόγο και βίο η αίσθηση ότι στην Ελλάδα αχνοφαίνεται ή προοιωνίζεται η ανάκαμψη, η πολυπόθητη έξοδος από την κρίση. Ως απόδειξη του ισχυρισμού προβάλλονται διάφορα οικονομικά στοιχεία και αποτελέσματα ερευνών από το πεδίο της οικονομίας. Όσο περισσότερο όμως γενικευθεί και ενισχυθεί αυτή η αίσθηση, τόσο περισσότερο η σωτηρία αυτού του τόπου θα μοιάζει όλο και πιο μακρινή.

Πρώτιστο, και μοναδικό ίσως, μέλημα της πολιτικής τάξης, στο μεγαλύτερο εύρος του πολιτικού φάσματος, είναι η διευθέτηση του δημοσιονομικού προβλήματος. Παρότι η κρίση είναι πολυδιάστατη, όλη σχεδόν η μέριμνα και η ενεργητικότητα της πολιτείας εξαντλείται στη δημοσιονομική της πλευρά, καθιστώντας αποκλειστική μέριμνα της κυβέρνησης την εκπλήρωση των οικονομικών στόχων που θα επιτρέψουν την εκταμίευση των επόμενων δόσεων του προγράμματος δημοσιονομικής σωτηρίας.

Ο απώτερος στόχος, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι ένας: το να επανέλθει η κατάσταση στην προ της κρίσης εποχή. Η ισχυρότατη πλειοψηφία των Ελλήνων, πολιτών και πολιτικών, δεν επιθυμούν μια διαφορετική Ελλάδα. Ονειρεύονται και αδημονούν να διορθωθούν τα οικονομικά του κράτους, να αναθερμανθεί η δραστηριότητα του ιδιωτικού τομέα, ώστε να επανέλθουμε όλοι στον τρόπο ζωής που είχαμε συνηθίσει και ο οποίος νοσταλγείται σε κάθε ευκαιρία. Η προ της κρίσης Ελλάδα, η «ισχυρή Ελλάδα» της δεκαετίας του 2000, φαντάζει σαν τον Παράδεισο που έχασαν οι πρωτόπλαστοι και διακαώς επιθυμούν την επιστροφή τους σε αυτόν. Ελάχιστοι δέχονται ότι στη σημερινή κατάσταση οδήγησαν συνολικά ο τρόπος του βίου και οι αξίες της κοινωνίας ˙ όχι ορισμένες όψεις του δημόσιου βίου ή ορισμένες μερίδες πολιτών. Κοινή πεποίθηση είναι ότι ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί, μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, μόνο ο τρόπος ανάθεσης των δημοσίων έργων, ή συνδυασμοί αυτών. Ο τρόπος ζωής και δράσης των Ελλήνων, σε όλα τα επίπεδα, είναι άμοιρος ευθυνών. Οπότε, εάν και εφόσον θυσιαστούν τα ερίφια, οι αμνοί θα επανέλθουν στην ανενόχλητη βοσκή των εύφορων λιβαδιών και τη μακαριότητα.

Περισσότερα

Should Germany Exit the Euro?

by Hans-Werner Sinn

Project Syndicate
April 23, 2013

Last summer, the financier George Soros urged Germany to agree to the establishment of the European Stability Mechanism, calling on the country to “lead or leave.” Now he says that Germany should exit the euro if it continues to block the introduction of Eurobonds.

Soros is playing with fire. Leaving the eurozone is precisely what the newly founded “Alternative for Germany” party, which draws support from a wide swath of society, is demanding.

Crunch time is fast approaching. Cyprus is almost out of the euro, its banks’ collapse having been delayed by the European Central Bank’s provision of Emergency Liquidity Assistance, while euroskeptic parties led by Beppe Grillo and Silvio Berlusconi garnered a combined total of 55% of the popular vote in the latest Italian general election.

Moreover, the Greeks and Spaniards are unlikely to be able to bear the strain of economic austerity much longer, with youth unemployment inching toward 60%. The independence movement in Catalonia has gathered so much momentum that a leading Spanish general has vowed to send troops into Barcelona should the province hold a referendum on secession.

More

Τα λάθη στο σχεδιασμό οδήγησαν σε μεγάλη ύφεση

του Πάνου Κακούρη

Ναυτεμπορική
23 Απριλίου 2013

Λάθη στο σχεδιασμό του πρώτου μνημονίου με βασικότερο την υποεκτίμηση της ύφεσης, οδήγησαν την ελληνική οικονομία στο πιο βαθύ τούνελ της ιστορίας της, από το οποίο, τρία χρόνια μετά, δεν διαφαίνεται διέξοδος διαφυγής.

Σαν σήμερα, 23 Απρίλιου 2010,ο τότε πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, επέλεξε το ακριτικό Καστελόριζο να ανακοινώσει την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΕΚΤ, σηματοδοτώντας την έναρξη της πιο επώδυνης «οδύσσειας» της οικονομίας, τις συνέπειες της οποίας, ουδείς μπορούσε να φανταστεί. Για τη σκληρότητα των πολιτικών που θα εφαρμόζονταν, είχε προϊδεάσει ο τότε επίτροπος, Όλι Ρεν, όταν την 1η Μαρτίου 2010 έκλεισε τη συνέντευξη τύπου, με αφορμή το ελληνικό ζήτημα, με τη φράση στα ελληνικά «Έλληνες, καλό κουράγιο».

Αργότερα, την Κυριακή 2 Μαΐου, ο τότε υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, παρουσίασε το πρόγραμμα της προσαρμογής της οικονομίας, που έβαλε στη ζωή μας δύο νέες λέξεις, το «μνημόνιο» και την «τρόικα». Την ίδια μέρα, οι επικεφαλής της τρόικας, Σερβάς Ντερούς της Κομισιόν (αποχώρησε αργότερα και τον διαδέχτηκε ο Ματίας Μορς) Κλάους Μαζούχ της ΕΚΤ και Πόουλ Τόμσεν του ΔΝΤ, σε συνέντευξή τύπου παρουσίασαν τη δική τους άποψη για το πρόγραμμα, εμφανιζόμενοι σχετικά αισιόδοξοι, πως αν εφαρμοστούν τα συμφωνηθέντα, η ελληνική οικονομία σε λιγότερο από μία διετία θα εξέρχονταν της κρίσης και της ύφεσης.

Περισσότερα

Barroso says Europe near austerity limit

Financial Times
April 22, 2013

Europe may have hit the political limits of how far it can go with austerity-led economic policies because of the growing opposition in the eurozone’s recession-hit periphery, the European Commission’s president said on Monday.

José Manuel Barroso said that while he still believed in the need for sweeping economic reforms and drastic cuts in budget deficits, such policies needed to have “acceptance, politically and socially”, which was now at risk.

“While this policy is fundamentally right, I think it has reached its limits in many aspects,” Mr Barroso said. “A policy to be successful not only has to be properly designed. It has to have the minimum of political and social support.”

Mr Barroso’s comments come as advocates of the eurozone’s austerity-led crisis response are on the defensive following a voter revolt in Italy, a deepening recession in much of the bloc and the tarnishing of a highly-influential academic treatise arguing high government debt severely hinders economic growth.

Mr Barroso’s views are particularly influential because the commission has sweeping new powers to rule on whether struggling eurozone countries are able to ease up on belt-tightening.

More

Μειώθηκε κατά 8,3% το εισόδημα των Ελλήνων, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ

Τα Νέα
19 Απριλίου 2013

Mείωση κατά 8,3% σημείωσε το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών το τέταρτο τρίμηνο του 2012 , σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε σήμερα Παρασκευή στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Αρχή.

Συγκεκριμένα, οι αποδοχές τους μειώθηκαν κατά 13%, οι κοινωνικές παροχές κατά 5% , ενώ οι φόροι στο εισόδημα και την περιουσία αυξήθηκαν κατά 8%.

Ως αποτέλεσμα, μειώθηκε το διαθέσιμο εισόδημα κατά 8,3%, αλλά και η καταναλωτική δαπάνη κατά 11,2%.

Σημειώνεται ότι οι φόροι στο εισόδημα και στην περιουσία αντιπροσωπεύουν πλέον , το τέταρτο τρίμηνο του 2012, το 24,6% των συνολικών εσόδων της Γενικής κυβέρνησης , ενώ το αντίστοιχο τρίμηνο 2010 ήταν 20,3% του ΑΕΠ. Αντιστοιχα οι κοινωνικές εισφορές μειώθηκαν από το 30,5% των εσόδων της Γενικής Κυβέρνησης το τελευταίο τρίμηνο του 2010, σε 24,7% το ίδιο τρίμηνο του 2012.

Περισσότερα

Flaws Found in Study Favored by Backers of Austerity

Wall Street Journal
April 18, 2013

European officials are standing behind their policy medicine of austerity as a cure for Europe's economic ailments, despite a new paper that has undermined a study frequently brandished as a reason why governments must cut their budget deficits now.

The original study, by the U.S. economists Carmen Reinhart and Kenneth Rogoff, says that high government debt levels—specifically, debt that is over 90% of annual economic output—hurt economic growth.

Officials from the European Commission, the European Central Bank and elsewhere in the region have cited the 2010 study to support their argument that spending cuts and tax increases are needed even as the European economy contracts and unemployment hovers at a record high.

But a study published this week by three economists at the University of Massachusetts says the Reinhart-Rogoff findings contain basic errors, including one involving their spreadsheets that omitted five countries from the result.

Correcting for these errors largely causes the Reinhart-Rogoff finding to disappear, according to the new study by the economists Thomas Herndon, Michael Ash and Robert Pollin.

More

Read the Paper

Κύπρος: «Νέο πρότυπο» ή «ειδική περίπτωση»;

της Μιράντας Ξαφά

Athens Voice
16 Απριλίου 2013

Μετά από ένα δραματικό γύρο διαπραγματεύσεων και την απόρριψη της πρώτης συμφωνίας από το κυπριακό κοινοβούλιο, η κυπριακή κυβέρνηση κατέληξε σε οριστική συμφωνία με την τρόικα στις 25 Μαρτίου. Σε αντάλλαγμα, η κυβέρνηση της Κύπρου θα λάβει δάνειο 10 δις ευρώ από την τρόικα για να καλύψει το δημοσιονομικό έλλειμμα την τριετία 2013-16, ενώ παράλληλα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεσμεύτηκε ότι θα προσφέρει απεριόριστη ρευστότητα στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα.

Tο νέο στοιχείο της συμφωνίας ήταν η δέσμευση των καταθέσεων πάνω από 100.000 ευρώ στη Λαϊκή Τράπεζα και στην Τράπεζα Κύπρου μέχρι να προσδιοριστεί το ύψος των κεφαλαίων που θα χρειαστούν, αντίστοιχα, για την εκκαθάριση ή την ανακεφαλαιοποίησή τους. Η προσέγγιση αυτή στην εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου διαφέρει από αυτή που ακολουθήθηκε στην Ιρλανδία, όπου το κράτος εγγυήθηκε το σύνολο των υποχρεώσεων των τραπεζών – όχι μόνο τις καταθέσεις, αλλά και τα ομολογιακά και διατραπεζικά δάνεια που είχαν συνάψει. Αυτή η εγγύηση οδήγησε στον τριπλασιασμό του δημοσίου χρέους της Ιρλανδίας μέσα σε μία τριετία.

Διάγραμμα 1. Μερίδιο τραπεζικού χρέους στο σύνολο των υποχρεώσεων των τραπεζών

Για να αποτραπεί μία τέτοια εξέλιξη στην Κύπρο, συμφωνήθηκε η κάλυψη των ζημιών των τραπεζών με το κούρεμα των μη εγγυημένων καταθέσεων άνω των 100.000. Εναλλακτικά, θα έπρεπε να αναλάβει το κράτος –δηλ. οι Κύπριοι φορολογούμενοι– το κόστος διάσωσης των τραπεζών, πράγμα που θα καθιστούσε το δημόσιο χρέος μη βιώσιμο. Το κούρεμα των ομολόγων του κυπριακού δημοσίου δεν αποτελούσε λύση διότι θα αύξανε τις ζημίες των κυπριακών τραπεζών, που διακατέχουν το μεγαλύτερο μέρος τους. Ούτε η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας ήταν εφικτή διότι δεν έχει ολοκληρωθεί το θεσμικό πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης, αλλά και διότι οι πλεονασματικές χώρες δεν είχαν την πρόθεση να επιβαρύνουν τους δικούς τους φορολογούμενους για να διασώσουν Ρώσους ολιγάρχες.

Περισσότερα

Όταν αλλάζει η κατάσταση, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τα λεφτά, είναι η αλλαγή υποδείγματος

του Φώτη Γεωργελέ

Athens Voice
17 Απριλίου 2013

Όταν αλλάζει η κατάσταση, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τα λεφτά, είναι η αλλαγή υποδείγματος. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν ό,τι έκαναν πριν. Οι πιο φιλότιμοι κάνουν περισσότερο από αυτό που έκαναν πριν. Λέγεται ενεργητική αδράνεια. Πιστεύουν ότι η κρίση είναι ένα παροδικό φαινόμενο, κάποτε θα τελειώσει και όλα θα συνεχιστούν όπως ήταν πριν. Θα τελειώσει, αλλά τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Το οικονομικό μοντέλο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία δεν θα ξαναϋπάρξει.

Δεν είναι το σημαντικότερο ζήτημα που μας απασχολεί, αλλά είναι σημαντικό. Κυρίως γιατί αφορά συμπεριφορές, δείχνει πόσο ώριμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε τα νέα δεδομένα. Είναι τώρα χρόνια που συζητάμε για τα ωράρια των καταστημάτων. Αν θα είναι ανοιχτά κάθε Κυριακή, 10 Κυριακές ή 6. Μέχρι τώρα, αυτό που έχει γίνει σε 5 χρόνια ύφεσης είναι να μένουν ανοιχτά 2 ώρες παραπάνω τα Σάββατα. Εντωμεταξύ τα λουκέτα είναι καθημερινό φαινόμενο, έχουν πια τη μορφή χιονοστιβάδας. Αλλά όλοι αντιδρούν στην προοπτική να δουλέψουν περισσότερο, να δουλέψουν αλλιώς.

Οι παπάδες ανησυχούν μη χαθεί ο «εκκλησιασμός» της Κυριακής. Ανησυχούν γιατί παραδίδουμε την Κυριακή στο εμπόριο και πότε θα βλέπουν τις οικογένειές τους οι εργαζόμενοι. Όλοι γενικά είναι ανήσυχοι. Κάτι απειλεί τη μέχρι τώρα κανονισμένη ζωή τους. Συγνώμη που θα το πω έτσι ψυχρά, αλλά αν φοβάσαι τόσο πολύ το μέλλον, αν δεν θες να αλλάξει τίποτα, τότε η κρίση που υποτίθεται είναι δραματική, για σένα δεν είναι τόσο. Γιατί υπάρχουν και 1,5 εκατομμύριο άνεργοι που δεν συζητάνε για ωράρια, ψάχνουν μια δουλειά πρώτα να βρουν, μια οποιαδήποτε δουλειά. Το πρόβλημά μας είναι οι θέσεις εργασίας, όχι οι μέρες που θα ασκείται αυτή η εργασία.

Περισσότερα

Πρωτογενές πλεόνασμα 508 εκατ. ευρώ το τρίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου

Το Βήμα
16 Απριλίου 2013

Πρωτογενές πλεόνασμα 508 εκατομμυρίων ευρώ επιτεύχθηκε το τρίμηνο Ιανουαρίου - Μαρτίου, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε στην κοινοβουλευτική επιτροπή για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας.

Το ύψος των καθαρών εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθε σε 12,348 δισ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 995 εκατομμύρια ευρώ.

Το ύψος των καθαρών εσόδων του τακτικού προϋπολογισμού ανήλθε σε 10,721 δισ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 158 εκατομμύρια ευρώ.

Περισσότερα

Are Germans really poorer than Spaniards, Italians and Greeks?

by Paul De Grauwe and Yuemei Ji

Vox
April 16, 2013

A recent ECB household-wealth survey was interpreted by the media as evidence that poor Germans shouldn’t have to pay for southern Europe. This column takes a look at the numbers. Whilst it’s true that median German households are poor compared to their southern European counterparts, Germany itself is wealthy. Importantly, this wealth is very unequally distributed, but the issue of unequal distribution doesn’t feature much in the press. The debate in Germany creates an inaccurate perception among less wealthy Germans that transfers are unfair.

Rarely have statistics been misused so much for political purposes as when recently the ECB published the results of a survey of household wealth in the Eurozone countries (2013a). From this survey it appeared that the median German household had the lowest wealth of all Eurozone countries. Figure 1 summarises the main results for the most significant Eurozone countries.

Figure 1. Net wealth of median households (1000€)

Source: European Central Bank (2013)

From Figure 1 it appears that not only the median German household has the lowest wealth, but also that the differences within the Eurozone are enormous. The median households in countries like Belgium, Spain and Italy appear to be three to four times wealthier than the median German household. Even the median Greek household is twice as wealthy as the German one.

The publication of these numbers by the ECB quickly led many observers to conclude that it is unacceptable that the poor Germans have to pay for the rescue of the much richer Greeks, Spaniards and Portuguese (see, e.g., Wall Street Journal 2013, Financial Times 2013, Frankfurter Allgemeine 2013).

More

Study on Wealth Fuels Euro Crisis Debate in Germany

New York Times
April 15, 2013

The European Central Bank normally does its best to hold the euro together, but a study it recently issued has created a furor that could do the opposite: drive a wedge in European unity.

Many Germans, egged on by German news media, are upset about the study’s conclusion — never mind how misleading — that they are among the poorest people in Europe, with fewer assets than even the bailed-out Greeks or the hat-in-hand Cypriots.

This week, Der Spiegel, the influential German newsmagazine, summed up the building sense of outrage. The cover portrayed a man, presumably a Greek, astride a donkey carrying baskets bursting with euros. The headline read “The Poverty Lie — How Europe’s Crisis Countries Are Concealing Their Wealth.”

The reaction of the German news media seems to be inflaming the debate about who should pick up the bill for the euro crisis. The central bank study suggested that countries like Greece that have been receiving handouts in fact have hidden stashes of property wealth.

That finding has not sat well with German taxpayers, who have had to guarantee more than 50 billion euros, or $65 billion, in European bailout money earmarked for Athens. Many in Germany still have not forgotten that Greek protesters taunted Chancellor Angela Merkel with Nazi symbols last year when she visited Athens.

The Frankfurter Allgemeine, one of Germany’s most respected newspapers, has accused the central bank of withholding the information until after European leaders agreed last month to a bailout for Cyprus. A spokesman for the central bank said that the report was not ready by then.

Potentially lost in the furor is the fact that even the authors of the central bank’s study cautioned that there were many reasons not to take the findings at face value.

More

Statement by the European Commission, the ECB and the IMF on Greece

International Monetary Fund
Press Release No.13/120
April 15, 2013

Staff teams from the European Commission (EC), European Central Bank (ECB), and International Monetary Fund (IMF) have concluded their review mission to Greece. The mission has reached staff-level agreement with the authorities on the economic and financial policies needed to ensure the program remains on track to achieve its objectives.

The mission and the authorities agreed that the economic outlook is largely unchanged from the previous review, with continued prospects for a gradual return to growth in 2014, supported by inflation well below the euro area average and improved wage flexibility, which are helping to restore the competitiveness of the Greek economy.

Fiscal performance is on track to meet the program targets, and the government is committed to fully implement all agreed fiscal measures for 2013-14 that are not yet in place, including adoption of legislation to extend collection of the real estate tax through 2013 via the Public Power Company. It remains important to respond promptly to any slippages that may emerge. The authorities have made important progress on measures to improve tax and debt collection, through reforms of the revenue administration to provide it with significantly more autonomy, powers and resources, and adoption of more effective and enforceable installment schemes. This was a major focus of the mission, given the importance of improving tax collection and reducing the scope for evasion and corruption in order to ensure a more balanced and fair distribution of adjustment and to support the achievement of fiscal targets and minimize the need for further adjustment measures.

Actions to fully recapitalize the banking sector as envisioned under the program are nearing completion, and the authorities have undertaken to develop a comprehensive strategy for the banking sector following recapitalization. Most of the €50 billion available under the program for recapitalization has already been disbursed to Greece and injected into each of the four core banks by the HFSF as advances to cover their capital needs. The mission’s assessment is that this will provide adequate capital, even under a significantly adverse scenario. These capital buffers will thus ensure the safety and soundness of the banking system and of its deposits.

More

Με τα Λεφτά των Άλλων

του Αριστείδη Χατζή

Το Βήμα
14 Απριλίου 2013

Αμέσως μετά τον θάνατο της Μάργκαρετ Θάτσερ το Διαδίκτυο γέμισε με διάφορα αποφθέγματά της, αποσπάσματα από ομιλίες της και ατάκες με τις οποίες κατατρόπωνε τους αντιπάλους της και επιβεβαίωνε την αποφασιστικότητα και την ηγετική φυσιογνωμία της. Απ’ όλα αυτά τα παραθέματα θα ξεχωρίσω κι εγώ ένα, για δύο λόγους: (α) γιατί αντιπροσωπεύει καλύτερα από κάθε άλλο την ουσία των μεταρρυθμίσεών της και (β) γιατί είναι ιδιαίτερα επίκαιρο για την Ελλάδα: «Το πρόβλημα με τον σοσιαλισμό είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν τα λεφτά των άλλων».

Αυτό ήταν το πρόβλημα της Βρετανίας το 1979 αυτό ήταν και το πρόβλημα της Ελλάδος το 2009. Με μια διαφορά, και στις δύο περιπτώσεις τα λεφτά των άλλων σπαταλούσαν όχι μόνο οι σοσιαλιστικές αλλά και οι συντηρητικές κυβερνήσεις. Το 1976 η Μεγάλη Βρετανία κατάντησε να ζητήσει δάνειο 2,3 δισεκατομμυρίων λιρών από το ΔΝΤ καθώς η ανεργία και ο πληθωρισμός είχαν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Αν διαβάσει κάποιος την αρθρογραφία των αγγλικών εφημερίδων της περιόδου 1976-1979 θα εντυπωσιαστεί με την κατάντια της πρώην αυτοκρατορίας. Ο χειμώνας 1978-9 ήταν ο χειρότερος στην πρόσφατη βρετανική ιστορία λόγων καιρικών, οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών. Ονομάστηκε ο «χειμώνας της δυσαρέσκειας» από την περίφημη εισαγωγική φράση του Ριχάρδου ΙΙΙ του Σαίξπηρ (Now is the Winter of our Discontent).

Από αυτόν τον εκπεσμό έσωσε κυριολεκτικά τη Μεγάλη Βρετανία η Μάργκαρετ Θάτσερ με μία σειρά οικονομικών μεταρρυθμίσεων που είχαν σαν στόχο τη μείωση της σπατάλης του κράτους και το άνοιγμα της οικονομίας στον ανταγωνισμό. Το αποτέλεσμα το είδαμε τα χρόνια που ακολούθησαν. Όχι μόνο η επανεκκίνηση της Βρετανίας ήταν εντυπωσιακή αλλά όλοι οι πρωθυπουργοί που ακολούθησαν (και κυρίως ο πιο επιτυχημένος από όλους, ο Tony Blair) ακολούθησαν και διεύρυναν τις πολιτικές της με ιδεολογική ευλάβεια.

Περισσότερα

What Really Happened in Cyprus?

by Dan Mitchell

International Liberty

April 14, 2013

Did Cyprus become an economic basket case because it is a tax haven, as some leftists have implied?

Did it get in trouble because the government overspent, which I have suggested?

The answers to those questions are “no” and “to some degree.”

The real problem, as I explain in this interview for Voice of America, is that Cypriot banks became insolvent because they made very poor investment decisions, particularly their purchases of Greek government bonds.

More

See also

Το 2013 δεν είναι 1983

του Γεωργίου Κ. Μπήτρου

Καθημερινή
14 Απριλίου 2013

Το 1983, θα θυμούνται οι αναγνώστες, ο τότε τσάρος της οικονομίας Γεράσιμος Αρσένης ίδρυσε τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) για να εξυγιάνει και να πουλήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που θα εντάσσονταν σ’ αυτόν. Το αποτέλεσμα είναι πολύ γνωστό. Από τις 67 μεγάλες επιχειρήσεις που εντάχθηκαν, με εξαίρεση δύο-τρεις που συνεχίζουν να φυτοζωούν εις βάρος των φορολογουμένων, όλες έκλεισαν, αφού προηγουμένως πρόσθεσαν αρκετά δισ. ευρώ στο δημόσιο χρέος.

Δυστυχώς, το γαϊτανάκι των καταστροφικών οικονομικών πολιτικών που υιοθετήθηκαν καθ’ όλη τη Μεταπολίτευση για την προαγωγή του αποκαλούμενου «εθνικού συμφέροντος», αλλά που κατέληξαν στην τρέχουσα καταθλιπτική συγκυρία, συνεχίζεται το 2013 σαν να μη συνέβη τίποτε εν τω μεταξύ. Προφανή απόδειξη περί τούτου αποτελεί η δήλωση του νυν τσάρου της οικονομίας Ιωάννη Στουρνάρα ότι η συγχώνευση των τραπεζών Εθνικής και Eurobank δεν ματαιώθηκε οριστικά, γιατί η πολιτική της τρικομματικής κυβέρνησης είναι η «εξυγίανση του τραπεζικού κλάδου μέσω συγχωνεύσεων».

Από την άποψη της οικονομικής βιβλιογραφίας, τίποτε δεν δικαιολογεί αυτή τη συγχώνευση. Ο κεντρικός τραπεζίτης διαθέτει μελέτες παλαιότερων συγχωνεύσεων που έχουν γίνει στην Τράπεζα της Ελλάδος, οι οποίες δεν βρίσκουν να υπάρχουν οικονομίες κλίμακας και εύρους, ή συνέργειες όπως αναφέρονται κοινώς. Αλλά, χάριν ανταπόδειξης, έστω ότι υπάρχουν πράγματι κάποιες συνέργειες και ότι η πολιτική της «εξυγίανσης μέσω συγχωνεύσεων» δεν είναι ένα κακόγουστο αστείο. Θα ήταν δικαιολογημένη η επιδιωκόμενη συγχώνευση χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απώλειες στην ευημερία των πολιτών από την εξαφάνιση του ανταγωνισμού σ’ αυτόν τον κρίσιμο τομέα; Η Επιτροπή Ανταγωνισμού, που έδωσε το πράσινο φως, ποιες σχετικές μελέτες συμβουλεύτηκε; Μήπως έκανε κάποια δημόσια διαβούλευση για να εκφράσουν οι πολίτες, οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που θα ζημιωθούν τις αντιρρήσεις τους; Τέλος πάντων, αυτή η επιτροπή τίνος τα συμφέροντα υπηρετεί; Μέτρησε κάποιος τους συστημικούς κινδύνους που έχουν δημιουργήσει οι τελευταίες συγχωνεύσεις τραπεζών, και αν ναι, τι έδειξαν; Κ.λπ. Κ.λπ. Τίποτε απ’ όλα όσα θα έπρεπε να γίνουν προκειμένου να αποφευχθεί ένα μεγάλο λάθος δεν έγινε, και όλες οι ενδείξεις είναι ότι η τρικομματική κυβέρνηση, ο νυν τσάρος της οικονομίας, ο κεντρικός τραπεζίτης και η Επιτροπή Ανταγωνισμού είτε δεν έμαθαν τίποτε από τα σφάλματα του παρελθόντος είτε, για δικούς τους αδιαφανείς λόγους, προωθούν μια συγχώνευση η οποία αντιφάσκει με τις ίδιες τις δηλώσεις τους ότι εργάζονται για την επάνοδο της χώρας στην αναπτυξιακή διαδικασία και την παραμονή μας στη Ζώνη του Ευρώ.

Περισσότερα

Oι επιπτώσεις στην Ελλάδα

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
14 Απριλίου 2013

Η Ελλάδα έχει τιθασεύσει τη διπλή απειλή. Το δημοσιονομικό βρίσκεται υπό έλεγχο και το εξωτερικό έλλειμμα είναι σε ιστορικό χαμηλό. Δύο προτεραιότητες των προγραμμάτων προσαρμογής επιτεύχθηκαν. Στην άλλη πλευρά, όμως, πολλαπλασιάστηκαν τα δεινά. Με τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις. Ενα εκατομμύριο πολίτες προστέθηκαν στις 300 χιλιάδες που αναζητούσαν, χωρίς να βρίσκουν, εργασία μετά το 2008, με αποτέλεσμα η ανεργία να έχει ανέλθει στο 27,2% τον Ιανουάριο.

Οσες επιχειρήσεις δεν κλείνουν απέχουν από κάθε επένδυση. Σε κάθε περίπτωση, δεν αισθάνονται καμία εμπιστοσύνη ώστε να αυξήσουν το δυναμικό τους. Το εμπόριο είναι αντιμέτωπο με την καταστροφή που προκαλεί ο αποπληθωρισμός. Ο «πυρήνας» του δείκτη τιμών, χωρίς δηλαδή ενέργεια και νωπά τρόφιμα, ήταν στο -1,2% τον Μάρτιο!

Παρά ταύτα, το κράτος, δηλαδή οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων, πιέζει για ακόμη μεγαλύτερους φόρους. Με αποτέλεσμα να «γδύνει» τους καλούς φορολογούμενους, ενώ μάλιστα ανέχεται τη φοροδιαφυγή. Επιπλέον, εξακολουθεί να μην πληρώνει τους λογαριασμούς του, ενώ έχει μηδενίσει τις δημόσιες επενδύσεις. Οι τράπεζες μειώνουν συνεχώς τις πιστώσεις, παγιδευμένες στην τανάλια των χαμένων ομολόγων και των δανείων στο «κόκκινο». Αν δεν αλλάξει κάτι, η ύφεση θα είναι κι εφέτος στο 6%.

More

Ακροβασία σε λεπτό σχοινί

του Γιώργου Παγουλάτου

Καθημερινή
14 Απριλίου 2013

Από το ξέσπασμα της καταιγίδας χρέους, η γερμανικής επιρροής πολιτική της Ευρωζώνης ακροβατεί σε ένα λεπτό σχοινί. Προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια κρίση κυρίως συστημική, με πολιτικές πρωτίστως εθνικές στις πληττόμενες χώρες της περιφέρειας. Παρέχει στήριξη υπό σκληρότατους όρους στις χώρες αυτές, για να αποτρέψει τον «ηθικό κίνδυνο» να φανεί ότι ανταμείβει τη χαλαρότητά τους.

Και επιχειρεί να εξαντλήσει τα τελευταία όρια αντοχής των οικονομιών του Νότου, προτού δοκιμάσει τα ακραία όρια ανοχής των ψηφοφόρων του Βορρά.

Υπό ασφυκτική πίεση, τεράστια προσαρμογή έχει ήδη συντελεστεί (διψήφια ελλείμματα δίνουν θέση σε πρωτογενή πλεονάσματα, εξωτερικό ισοζύγιο και ανταγωνιστικότητα ανακάμπτουν).

Ομως, όσο το βάρος προσαρμογής συνεχίζει να πέφτει αποκλειστικά στον Νότο, η ύφεση παγιώνεται, η ανεργία καλπάζει και η έξοδος από την κρίση αναστέλλεται. Το κόστος εξόδου πρέπει να κατανεμηθεί συμμετρικότερα μεταξύ Νότου και Βορρά.

Ο χειρισμός του «τραπεζικού προβλήματος» αποτυπώνει τα παραπάνω. Τον Ιούνιο, με την επιμονή του Μάριο Μόντι, η Ευρωζώνη έκανε ένα μεγάλο βήμα: παραδέχτηκε ότι υπάρχει ένας «θανάσιμος βρόχος» κρατικού χρέους - εθνικών τραπεζών.

Περισσότερα

''A Hymn to Sorrow'' for Europe

by Alexandros Mallias

Crisis Observatory
April 13, 2013

I was honoured and humbled to serve the (then) European Community, the European vision and ideals, since 1970. Indeed, my first job was at the Information Centre of the European Communities in Athens (1970-1972). In the late sixties and early seventies, while Greece was ruled by the military junta, the European institutions stood for the oppressed Greeks. I am proud to be a pro-European activist throughout my life.

As a diplomat, till my retirement as Ambassador of Greece in 2010, I was privileged to work in the shadow of true European leaders whose vision and action for Europe was beneficial to Greece, to Europe and to the South East Europe at large, notwithstanding their different ideologies, tactics and political agendas.

Read the Full Text (PDF)

Εκτόξευση της ανεργίας στο 27,2% τον Ιανουάριο, 59,3% στους νέους

Καθημερινή
11 Απριλίου 2013

Στο ποσοστό του 27,2% αναρριχήθηκε η ανεργία στη χώρα μας τον Ιανουάριο, έναντι του 21,5% που ήταν τον Ιανουάριο του 2012, και 25,7% τον Δεκέμβριο του 2012, σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή.

Το υψηλότερο ποσοστό καταγράφεται στους νέους ηλικίας 15-24 ετών, όπου αυξήθηκε σε 59,3% από 51% που ήταν τον Ιανουάριο του 2012. Ακολουθούν οι ηλικιακές ομάδες 25-34, όπου η ανεργία αυξήθηκε σε 34,2% από 29%, και 35-44, όπου η ανεργία αυξήθηκε σε 23,5% από 18,2%.

Από τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. προκύπτει πως οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 281.048 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2012 (+26,3%) και κατά 95.709 άτομα σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2012 (+7,6%) και ανήλθαν στα 1.348.742 άτομα.

Περισσότερα

Με πρωτογενές πλεόνασμα το α' τρίμηνο ο προϋπολογισμός - πονοκέφαλος τα έσοδα

Το Βήμα
10 Απριλίου 2013

Εντός στόχου με πρωτογενές πλεόνασμα 508 εκατ. ευρώ έκλεισε το πρώτο τρίμηνο του έτους στο πεδίο της εκτέλεσης του Προϋπολογισμού.

Πονοκέφαλο για το οικονομικό επιτελείο αποτελούν τα έσοδα όπου καταγράφεται υστέρηση 351 εκατ. προ επιστροφών φόρων το πρώτο τρίμηνου του έτους έναντι του στόχου.

«Τα προσωρινά στοιχεία εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού για το πρώτο τρίμηνο του 2013 δείχνουν ότι η Ελλάδα, με σκληρή δουλειά αλλά και υψηλό κοινωνικό κόστος, συνεχίζει την αναμφίβολα επώδυνη, αλλά αναγκαία, πορεία της δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας.

Η χώρα, στο δημοσιονομικό πεδίο, κερδίζει μικρές ή μεγαλύτερες “μάχες”.

Βεβαίως, όπως έχουμε επαναληπτικά επισημάνει αυτό είναι αναγκαίο, αλλά όχι από μόνο του ικανό για να κερδίσει και τον “πόλεμο”.

Οι Έλληνες έχουμε διαχρονικά αποδείξει ότι δεν κάνουμε πίσω» δήλωσε το μεσημέρι της Τετάρτης ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Χρήστος Σταϊκούρας.

Περισσότερα

Από δω και πέρα όλες οι λύσεις θα είναι οδυνηρές

του Φώτη Γεωργελέ

Athens Voice
10 Απριλίου 2013

Φοβάμαι ότι δεν έχουμε ακόμα καταλάβει πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση, πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα. Συνεχίζουμε να συμπεριφερόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Το καταλαβαίνεις άμα δεις τι κάνουν οι άλλοι γύρω μας. Όταν η κρίση πλησίασε στη γειτονιά τους, στις λίγες μέρες που διήρκησε η κυπριακή αναστάτωση, το Ισραήλ, η χώρα που «ποτέ δεν ζητάει συγνώμη», ζήτησε συγνώμη από την Τουρκία για τους 9 Τούρκους που σκοτώθηκαν όταν προσπάθησαν να μπουν στη Γάζα. Η Τουρκία και το Ισραήλ αμέσως παραμέρισαν τα προβλήματα και συμφώνησαν για τη μελλοντική διαδρομή του φυσικού αερίου. Συγχρόνως, η Τουρκία έβαλε τέλος στον εμφύλιο πόλεμο με τους Κούρδους, έναν πόλεμο που κρατάει δεκαετίες.

Ο καιρός των όπλων τελείωσε, είπε ο Κούρδος ηγέτης, τώρα είναι ο καιρός των ιδεών. Όλα αυτά σε μια βδομάδα. Αν είχαν συμβεί εδώ, ακόμα θα μιλούσαμε για προδότες και κρεμάλες. Τα κάνουν, όμως, αυτά γιατί το Ισραήλ των κιμπούτζ και των πορτοκαλιών έχει γίνει τα τελευταία χρόνια μια υπολογίσιμη δύναμη στο χώρο της πληροφορικής. Και η Τουρκία, που μια δεκαετία πριν ήταν χρεοκοπημένη στα προγράμματα του ΔΝΤ, σήμερα είναι στο G20, προετοιμάζεται να γίνει η Βραζιλία της Μεσογείου, να μπει στο G10, στις ισχυρότερες χώρες του κόσμου.

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε την ελληνική κρίση, την ευρωπαϊκή κρίση, την κρίση της Δύσης. Ο κόσμος μας αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και επειδή συμβαίνει στις μέρες μας δεν μπορούμε ακόμα να συνειδητοποιήσουμε πως γράφεται η ιστορία. Κάποτε η Ευρώπη είχε το 50% της παγκόσμιας παραγωγής, το 1980 είχε πέσει στο ένα τέταρτο. Το 2010 είχε φτάσει στο 19% και υπολογίζουν ότι το 2020 θα πέσει στο 7% της παγκόσμιας παραγωγής. Η Δύση έπαψε να είναι αυτό που ήταν, τα 770 εκατομμύρια δεν μπορούν πια να έχουν το τριπλάσιο βιωτικό επίπεδο από τα άλλα 7 δισεκατομμύρια πληθυσμού. Η παραγωγή, η δύναμη και το χρήμα έχουν μεταφερθεί στις αναδυόμενες μεγάλες δυνάμεις, στα Bric που με την προσθήκη της Νότιας Αφρικής έχουν γίνει Brics.

Περισσότερα

Μειώθηκε το κόστος εργασίας στην Ελλάδα την τελευταία τετραετία

Το Βήμα
10 Απριλίου 2013

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωζώνης που το κόστος ανά ώρα εργασίας μειώθηκε την περίοδο 2008 -2012.

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε σήμερα η Eurostat το κόστος ανά ώρα εργασίας στην Ελλάδα μειώθηκε την περίοδο 2008 -2012 κατά 11,2% σε μέσα επίπεδα όταν στην Ευρωζώνη αυξήθηκε κατά 8,7% και στην ΕΕ των «27» σημείωσε το ίδιο διάστημα αύξηση 8,6%.

Μεταξύ 2008 και 2012, το ωριαίο κόστος εργασίας στην Αυστρία αυξήθηκε κατά 15,5%, στη Σλοβακία κατά 13,8%, στη Φινλανδία κατά 13,7% και στο Βέλγιο κατά 3,1%. Η αύξηση ήταν μικρότερη στην Πορτογαλία (+0,4%) και στην Ιρλανδία (+0,8%).

Περισσότερα

Germany’s Choice

by George Soros

Project Syndicate
April 9, 2013

The euro crisis has already transformed the European Union from a voluntary association of equal states into a creditor-debtor relationship from which there is no easy escape. The creditors stand to lose large sums should a member state exit the monetary union, yet debtors are subjected to policies that deepen their depression, aggravate their debt burden, and perpetuate their subordinate position. As a result, the crisis is now threatening to destroy the EU itself. That would be a tragedy of historic proportions, which only German leadership can prevent.

The causes of the crisis cannot be properly understood without recognizing the euro’s fatal flaw: By creating an independent central bank, member countries have become indebted in a currency that they do not control. At first, both the authorities and market participants treated all government bonds as if they were riskless, creating a perverse incentive for banks to load up on the weaker bonds. When the Greek crisis raised the specter of default, financial markets reacted with a vengeance, relegating all heavily indebted eurozone members to the status of a Third World country over-extended in a foreign currency. Subsequently, the heavily indebted member countries were treated as if they were solely responsible for their misfortunes, and the structural defect of the euro remained uncorrected.

Once this is understood, the solution practically suggests itself. It can be summed up in one word: Eurobonds.

More

Αύξηση εισαγωγών και εξαγωγών, τον Φεβρουάριο

Καθημερινή
9 Απριλίου 2013

Ποσοστιαία αύξηση 5,4% σημείωσαν οι εισαγωγές στη χώρα τον Φεβρουάριο εφέτος, μετά από μήνες μεγάλης πτώσης ή μηδαμινής μεταβολής.

Ειδικότερα, από τις εκτιμήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για την πορεία των εμπορευματικών συναλλαγών της χώρας, προκύπτουν τα εξής:

Η συνολική αξία των εισαγωγών-αφίξεων τον Φεβρουάριο 2013 ανήλθε στο ποσό των 3.892,3 εκατ. ευρώ, έναντι 3.692,3 εκατ. ευρώ τον αντίστοιχο μήνα του 2012, παρουσιάζοντας αύξηση 5,4%.

Ενώ, η συνολική αξία των εξαγωγών-αποστολών ανήλθε στο ποσό των 2.130,4 εκατ. ευρώ, έναντι 2.007,8 εκατ. ευρώ τον Φεβρουάριο 2012, σημειώνοντας αύξηση 6,1%.

Περισσότερα

Ύφεση 4,6% με ανεργία 27,6% φέτος εκτιμά το ΙΟΒΕ

Καθημερινή
8 Απριλίου 2013

Ιδιαίτερα δυσοίωνες είναι οι εκτιμήσεις του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών για την ελληνική οικονομία, ενώ εκφράζεται και ανησυχία για τις επιπτώσεις που το κυπριακό πρόβλημα μπορεί να έχει σε αυτήν.

Παρουσιάζοντας την τριμηνιαία έκθεση για την ελληνική οικονομία, οι Ρ.Μωυσής και Α.Κυριακόπουλος εκτίμησαν ότι η ύφεση θα είναι της τάξης του 4,6% φέτος, ο πληθωρισμός θα είναι μηδενικός, ενώ η ανεργία θα είναι στο 27,6% κατά μέσο όρο.

Ιδιαίτερες επιφυλάξεις εκφράστηκαν για την τακτική που ακολουθεί η χώρα μας έναντι της τρόικας, η οποία εστιάζεται, όπως επισημάνθηκε, στην εκτιαμίευση της δόσης και όχι στις αναγκαίες για την ανάπτυξη τομές.

Κριτική ασκήθηκε με έμφαση στην καθυστέρηση του εξορθολογισμού της δομής και της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης και, χαρακτηριστικά, ειπώθηκε ότι η ελληνική πλευρά με πεισματικό τρόπο διατηρεί τους επίορκους στο δυναμικό.

Περισσότερα

Κίνδυνος θερινού ατυχήματος

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
7 Απριλίου 2013

Τρεις πεποιθήσεις διαπνέουν την πολιτική ζωή. Σε αυτές στηρίζεται και η εμπιστοσύνη των τριών αρχηγών για τη μακροημέρευση της κυβέρνησης Σαμαρά. Αλλά και οι μεγάλες πρωτεύουσες ελπίζουν ότι θα επαληθευθούν. Και όμως υπάρχουν πολύ σοβαρά ερωτήματα.

Η πρώτη διαπίστωση είναι ορθή επειδή στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία. Τα δίδυμα ελλείμματα βρίσκονται υπό έλεγχο. Θα μπορούσε, μάλιστα, να ισχυριστεί κανείς, με την επιφύλαξη του κόστους που κατεβλήθη, ότι τα βασικά μεγέθη που μας χαρακτήρισαν στην παρούσα κρίση έχουν διορθωθεί σε εξαιρετικό βαθμό.

Πράγματι, το 2008 το εξωτερικό έλλειμμα είχε φθάσει στο 14,9% του ΑΕΠ και μέχρι το 2011 είχε υποχωρήσει στο 9,9%. Ελάχιστα! Το 2012 όμως, έπεσε κάτω και από τις προβλέψεις του ΔΝΤ, μόλις στο 2,9%. Καλά εξελίσσεται και το δημοσιονομικό πρόβλημα. Σε λίγους μήνες, το έλλειμμα πριν από τους τόκους θα έχει σχεδόν μηδενιστεί, χάνοντας 10 μονάδες του ΑΕΠ.

Η δεύτερη διαπίστωση αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την ανασυγκρότηση της φορολογικής διοίκησης. Η περιπέτεια της Κύπρου κατέστησε σε όλους σαφές το «νέο δόγμα». Οι τραπεζικές ζημιές δεν θα μεταφέρονται στις πλάτες των φορολογουμένων. Μετάφραση, για την Ελλάδα, ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών θα ολοκληρωθεί χωρίς άλλη καθυστέρηση και χωρίς νέα δάνεια. Η τρόικα δεν πρόκειται να εμποδίσει τη νομική εξέλιξη της συγχώνευσης της Εθνικής, πιέζει να γίνουν όλα μέσα στον Μάιο, επιθυμεί την απορρόφηση των «μικρών» και βιάζεται να ξεκινήσει η ανάκτηση δανείων σε κακόπιστους πελάτες. Ο μεγάλος στόχος είναι η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των καταθετών.

Περισσότερα

Η Αγκελα δεν υποχωρεί

του Kevin Featherstone

Καθημερινή
8 Απριλίου 2013

Το τακτικό δίδαγμα από τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις της Κύπρου με την Ευρωζώνη είναι σαφές. Η Ευρώπη δεν είναι διατεθειμένη να συμβιβαστεί ή να χαλαρώσει τη στάση της παρά τις πιέσεις που ασκούνται στο εσωτερικό της. Αν ένα κοινοβούλιο καταψηφίσει τους όρους διάσωσης μιας χώρας, οι ηγέτες του ευρώ δεν θα υποχωρήσουν βελτιώνοντας τους όρους. Ηταν ανέκαθεν αφελές να υποθέτει κανείς ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αφήνοντας κατά μέρος τα επιχειρήματα ηθικής τάξης -και αλληλεγγύης στους κόλπους της ευρωπαϊκής «οικογένειας»- στην Ευρώπη εφαρμόζεται αυτό που οι Γερμανοί αποκαλούν «realpolitik». Oι ηγέτες της Ευρωζώνης θα διακινδύνευαν πάρα πολλά αν χαλάρωναν την στάση τους. Απώλεια αξιοπιστίας, κίνδυνο να «μεταδοθούν» οι απαιτήσεις και σε άλλες χώρες, εκλογικές απώλειες στις χώρες πιστωτές. Ως εκ τούτου δόθηκαν δύο σημαντικά μηνύματα στις χρηματαγορές. Πρώτον, ότι η Γερμανία και οι σύμμαχοί της ήταν προετοιμασμένες για μια έξοδο της Κύπρου από το ευρώ. Δεύτερον, ότι μια κυβέρνηση ήταν έτοιμη να κατασχέσει τις καταθέσεις των δικών της μικροαποταμιευτών, σπάζοντας μια κατεστημένη αρχή. Και τα δύο σημάδια προξενούν βαθιές ανησυχίες και θα αυξήσουν το κόστος της εξόδου από την κρίση. Σε αυτό πρέπει να προστεθεί η αδεξιότητα του υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας, ο οποίος είπε ότι η συμφωνία της Κύπρου πρέπει να λειτουργήσει ως πρότυπο για μελλοντικές περιπτώσεις.

Πλησιάζοντας στην τρίτη επέτειο της «μνημονιακής» κηδεμονίας στην Ελλάδα, οι επιπτώσεις για την Ελλάδα είναι σαφείς. Η παρακολούθηση του Μνημονίου δεν θα βελτιωθεί εκτός αν οικοδομηθεί εμπιστοσύνη, βήμα προς βήμα, μέσω της προόδου των εγχώριων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Το ψυχόδραμα των επισκέψεων της τρόικας, που φεύγει οργισμένη, ενώ τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού πραγματοποιούν «φορτισμένες» συσκέψεις στις οποίες παραδέχονται το φαινομενικά αναπόφευκτο, δεν συμφέρει καμία πλευρά. Η διαδικασία είναι επιφανειακή και στρεβλή. Παράδειγμα το θέμα της απομάκρυνσης 25.000 δημοσίων υπαλλήλων. Ο αριθμός προκύπτει από μία χονδροειδή δημοσιονομική λογική, προκαλεί εσωτερικές αντιδράσεις λόγω του κοινωνικού κόστους αλλά δεν συμβάλλει στη σοβαρή και ισορροπημένη εκτίμηση των αλλαγών που πραγματικά χρειάζεται η ελληνική δημόσια διοίκηση. Με λίγα λόγια, όλοι χάνουν και οι προοπτικές μακρόπνοου σχεδιασμού υποσκάπτονται - αποσπώντας την προσοχή της πολιτικής σκηνής και τροφοδοτώντας την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού. Την ίδια στιγμή, στα κίνητρα για την ανάπτυξη -για παράδειγμα οι ιδιωτικοποιήσεις ή η μείωση του κόστους του ρεύματος- δεν σημειώνονται πρόοδοι.

Περισσότερα

H φορολογική αρχή που χρειάζεται η χώρα μας

του Διομήδη Σπινέλλη

Καθημερινή
7 Απριλίου 2013

Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων είναι ο πνεύμονας που κρατάει το κράτος μας ζωντανό, μια και φέρνει στα ταμεία του με την είσπραξη φόρων και τελών περίπου 50 δισ. ευρώ τον χρόνο. Επίσης, είναι ο φορέας αυτός που με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της λαθρεμπορίας μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών, στην ανάπτυξη της παραγωγικότητας και στην απεξάρτηση της χώρας μας από ξένα δανεικά.

Κι όμως, στις υπηρεσίες αυτού του φορέα θα βρούμε όλα τα στραβά του κρατικού μηχανισμού: αναποτελεσματικότητα, κακοδιοίκηση, πολιτικές παρεμβάσεις, γραφειοκρατία, διαφθορά. Συγκεκριμένα, σε κρίσιμους τομείς, όπως τον αριθμό των ελέγχων, την είσπραξη ληξιπροθέσμων οφειλών, ή τη φορολογική συμμόρφωση μαθαίνουμε ότι τα αποτελέσματα είναι πολύ χαμηλότερα από τους στόχους. Ακόμα χειρότερα, όλοι βλέπουμε καθημερινά γύρω μας ότι η φοροδιαφυγή ζει και βασιλεύει ανενόχλητη. Ετσι ο παρασιτικός κλάδος της οικονομίας μας ζει εις βάρος των τομέων που θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας με ανάπτυξη και εξαγωγές και διαιωνίζεται η στρεβλή παραγωγική διάρθρωση της οικονομίας μας. Ως προς την κακοδιοίκηση, το κύριο πρόβλημα είναι η διαχείριση του προσωπικού. Ανθρωποι με γνώσεις και όρεξη για δουλειά μένουν αναξιοποίητοι, ενώ απουσία εκπαίδευσης, κινήτρων και αξιολόγησης στερεί στην υπηρεσία κάθε δυνατότητα αναβάθμισης. Δεκαετίες κομματικού εναγκαλισμού και πολιτικών παρεμβάσεων έχτισαν υπεράριθμες εφορίες στις περιοχές βουλευτών που κατείχαν θέση στο υπουργείο Οικονομικών και οδήγησαν σε ρουσφετολογικές προσλήψεις.

Επιπλέον, η κυριαρχία του νομικού φορμαλισμού και της γραφειοκρατίας αφήνουν τα λαμόγια να κοροϊδεύουν μια δυσκίνητη διοίκηση, που αδυνατεί να καινοτομήσει και να τα αντιμετωπίσει με σύγχρονες μεθόδους. Για παράδειγμα, περίπλοκοι φορολογικοί έλεγχοι εξετάζουν κυρίως την τυπική συμμόρφωση μιας επιχείρησης, ενώ δεν αξιοποιούνται σύγχρονες μέθοδοι ελέγχου, όπως η αντιστοίχιση της αγοράς των πρώτων υλών με τις καταγεγραμμένες πωλήσεις. Η πληροφορική, που θα μπορούσε να δώσει λύσεις σε πολλά προβλήματα, είναι αδύνατο να εφαρμοστεί, διότι το πλαίσιο χρηματοδότησης και εκτέλεσης των έργων είναι σχεδιασμένο για να παράγει δεινοσαύρους: τεχνολογικά ξεπερασμένα μεγαθήρια που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες. Οσο για τη διαφθορά, την κατάσταση τη συνόψισε το 1996 σε συνέντευξή του ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών Δ. Γεωργακόπουλος, αποκαλύπτοντας το σύστημα χρηματισμού 4-4-2.

Περισσότερα

Τον Καμμένο; Γιατί όχι τη Μέρκελ;

του Δημοσθένη Κούρτοβικ

Τα Νέα
6 Απριλίου 2013

Όσο όμορφα και αν ηχεί στα αυτιά μας η έννοια του δημοκρατικού διαλόγου, η αλήθεια είναι ότι ο λαϊκισμός είναι σύμφυτος με την πολιτική, σε δημοκρατίες όσο και σε δικτατορίες. Είναι ουτοπικό και αφελές να νομίζουμε πως μπορεί να υπάρξει μια πολιτική σκηνή όπου οι αντιπαραθέσεις γίνονται πάντοτε και αποκλειστικά με ορθολογικά επιχειρήματα. Για να έχουν απήχηση στον λαό τα καλά επιχειρήματα και τα καλά προγράμματα, πρέπει να υποστηρίζονται από κάποιας μορφής ψυχοκινητική ρητορική, κάποια διέγερση του λαϊκού θυμικού.

Έχει όμως και ο λαϊκισμός διαβαθμίσεις ποιότητας. Εχει και αυτός διαφοροποιήσεις ως προς την πολιτική σοβαρότητα και την ιστορική φορά του, διαφοροποιήσεις εξαρτώμενες από τον προσανατολισμό που θέλει να δώσει στο λαϊκό συναίσθημα. Αλλος ο λαϊκισμός του μεταρρυθμιστή και άλλος του πολιτικάντη. Αλλος αυτός που αποκρίνεται σε πραγματικές επαναστατικές συνθήκες και άλλος εκείνος που τις φαντασιώνεται. Αλλος ο χυμώδης λαϊκιστικός λόγος του Κολοκοτρώνη, ας πούμε, και άλλος ο αγκυλωμένος του Αλαβάνου ή του Λαφαζάνη. Αλλος του παμπόνηρου Ανδρέα Παπανδρέου (π.χ. με εκείνο το αδιόρατα και για τους πολλούς αόρατα ειρωνικό για «τα μπάνια του λαού») και άλλος του Χαρίλαου Φλωράκη, ο οποίος την ίδια εποχή αντιδρούσε στην καθιέρωση της εκ περιτροπής κυκλοφορίας των ΙΧ στο κέντρο της Αθήνας υπερασπιζόμενος τον «λαουτζίκο», που δεν θα μπορούσε να κάνει ελεύθερα τη βόλτα του στην πόλη. Εχει και ο λαϊκισμός την αισθητική του. Οπως μπορεί να έχει, ή να μην έχει, ερείσματα στις πραγματικές δυνατότητες μιας χώρας. Αλλος, για παράδειγμα, ο λαϊκισμός του Μπέπε Γκρίλο και άλλος του Τσίπρα ή του Καμμένου.

Περισσότερα