Καθημερινή
27 Iουνίου 2010
Είναι δίκαια τα μέτρα του μνημονίου (μισθολογικά, ασφαλιστικά, εργασιακά) που προωθεί η κυβέρνηση; Με ένα αυστηρό κριτήριο ανταποδοτικής δικαιοσύνης (φταις - πληρώνεις) ασφαλώς όχι. Δεν προκάλεσαν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι την παγκόσμια κρίση, που εξελίχθηκε σε ύφεση και κρίση των αγορών χρέους πριν χτυπήσει τη δική μας πόρτα. Δεν πήραν εκείνοι τις κυβερνητικές αποφάσεις που οδήγησαν την Ελλάδα σε έλλειμμα ρεκόρ και σε ένα δημόσιο χρέος που ζεματίζει όποιον το πιάσει στα χέρια του. Αλλοι κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα σε φουσκωμένες αμυντικές δαπάνες, νοσοκομειακές μίζες, τρένα που δεν χωρούν στις ράγες και χιλιάδες διορισμούς ψηφοφόρων. Είναι άδικα τα μέτρα, στον βαθμό που επιβαρύνουν τους εύκολους στόχους (εργαζόμενους και συνταξιούχους), ενώ οι δύσκολοι (μεγα-φοροφυγάδες ή νομίμως φοροαποφεύγοντες) απολαμβάνουν από ασφαλή απόσταση τους καρπούς του τυχοδιωκτισμού τους. Αυτή όμως είναι η εγγενής αδικία της διεθνοποιημένης οικονομίας: το κεφάλαιο τρέχει πάντα ταχύτερα από την εργασία. Είναι επίσης άδικα τα μέτρα στον βαθμό που χτυπούν αδιακρίτως: μειώνουν εξίσου τις αποδοχές του εργατικού και του ακαμάτη, αυτού που περνάει από το γραφείο για καφέ κι εκείνου που χτυπάει δωδεκάωρα για να ζήσει την οικογένειά του. Αυτή όμως είναι η εγγενής αδικία της δημόσιας πολιτικής: βλέπει στατιστικές κατηγορίες κι όχι άτομα.
Είναι αναγκαία τα μέτρα; Η εύκολη απάντηση είναι: προφανώς ναι, εφόσον επιβάλλονται από τους δανειστές μας, άλλη επιλογή δεν έχουμε για να καλύψουμε το θηριώδες δημοσιονομικό έλλειμμα, τέλος συζήτησης. Αυτή είναι μια επιφανειακή απάντηση. Το δυσκολότερο ερώτημα είναι: ας ξεχάσουμε την τρόικα. Συμβάλλουν τα μέτρα στην εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος, διαμορφώνουν μια καλύτερη, μακροπρόθεσμα βιώσιμη ισορροπία μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και κοινωνικής προστασίας;
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment