Καθημερινή
1 Αυγούστου 2010
Υπάρχει τον τελευταίο καιρό μια απόλυτη διχογνωμία στον Τύπο σχετικά με την κυβερνητική πολιτική έναντι της οικονομικής κρίσης. Είναι εκείνοι που αισιοδοξούν ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλεται το πιο ευάλωτο τμήμα των φορολογουμένων θα αρχίσουν να αποδίδουν καρπούς σε δύο χρόνια, και εκείνοι που θεωρούν ότι οι κυβερνητικοί χειρισμοί πάνε την οικονομία από το κακό στο χειρότερο. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει ο κ. Παπακωνσταντίνου και το περιβάλλον του, καθώς και οι επικεφαλής των Ευρωπαίων ελεγκτών, Σερβάς Ντερόουζ και Πόσιλ Τόμσεν, οι οποίοι πιστεύουν ότι από τα μέσα του 2011 θα αρχίσει η ανάκαμψη της οικονομίας ύστερα από περίοδο επιδείνωσης της ύφεσης και αύξησης του χρέους. Από την άλλη μεριά, υπάρχει μια καταστροφολογία από τον αριστερό και λαϊκιστικό Τύπο, αλλά και τις συντηρητικές εφημερίδες που παρακολουθούν την περίεργη αντιπολιτευτική στάση της Νέας Δημοκρατίας. Οι βουλευτές της που ψήφισαν εναντίον του Μνημονίου στη Βουλή θα πρέπει να λησμόνησαν τις προειδοποιήσεις του ηγέτη τους και πρωθυπουργού πριν από τις εκλογές του 2009, ο οποίος υποσχόταν αίμα και δάκρυα στους ψηφοφόρους. Και σωστά, αφού το κόμμα του συνέβαλε όσο και το ΠΑΣΟΚ στη μεγέθυνση των ελλειμμάτων πέραν κάθε προηγουμένου. Και το μεν σημερινό ΠΑΣΟΚ, ή τουλάχιστον η ηγεσία του, δίνει την εντύπωση ότι κατανοεί την ευθύνη της και προσπαθεί, έστω και αργοπορημένα, να νοικοκυρέψει το χάος, το δε άλλο κόμμα εξουσίας συμπεριφέρεται σαν να σταδιοδρομούσε τα τελευταία πέντε χρόνια στη Δανία ή τη Φινλανδία.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment