Ο Σεπτέμβριος της ανάπτυξης

του Γκίκα Α. Χαρδούβελη

Καθημερινή
1 Αυγούστου 2010

Με τα πρώτα ελπιδοφόρα βήματα οικονομικής πολιτικής, μπορούμε πια να το πούμε: η κρίση δεν είναι η αρχή του τέλους, όπως έσπευσαν ορισμένοι να προεξοφλήσουν, αλλά μια νέα αρχή για την οικονομία και την κοινωνία. Το νέο ξεκίνημα, όμως, απαιτεί συσπείρωση όλων, κατανόηση και κοινωνική συναίνεση. Προϋπόθεση της συναίνεσης είναι όλοι να αντιληφθούμε τη στενωπό που διανύουμε και την γκάμα των επιλογών μας. Ας θυμηθούμε, λοιπόν, ότι πριν από τέσσερις μήνες, τον Απρίλιο του 2010, φτάσαμε στο κατώτερο σημείο εθνικής αδυναμίας. Η Ευρωζώνη με το ΔΝΤ συμφωνήθηκε να μας χορηγήσουν ένα χωρίς προηγούμενο δάνειο 110 δισ. ευρώ ως ένα τελευταίο παράθυρο ευκαιρίας τριών ετών, ώστε να μπορέσουμε στο διάστημα αυτό να οργανώσουμε το κράτος και να επαναφέρουμε την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Στο Μνημόνιο συνεργασίας που υπογράψαμε, εξειδικεύσαμε τους στόχους ανά τρίμηνο, ώστε να μπορέσουμε μέσω συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων να καλύψουμε τα ελλείμματα πολιτικής δεκαετιών.

Η κυβέρνηση μέχρι σήμερα έχει εκπλήξει θετικά. Ενώ έως το πρώτο τρίμηνο του 2010 έτρεχε πίσω από τις εξελίξεις και τις αγορές, προσπαθώντας να κατανοήσει τη νέα πραγματικότητα, από τον Μάιο και την υπογραφή του Μνημονίου βρίσκεται συνεχώς ένα βήμα μπροστά, επισπεύδοντας τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις: νέα ανεξάρτητη στατιστική αρχή, φορολογικό, ασφαλιστικό, εργασιακό, «Καλλικράτης», δημοσιονομικό, και τώρα, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και η αναδιοργάνωση των νοσοκομείων, των ΔΕΚΟ και των ΟΤΑ. Καταλυτικό ρόλο στην επίσπευση έχει η αναγνώριση ότι άλλη διέξοδος δεν υπάρχει. Το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων ωχριά μπροστά στο κόστος της αποτυχίας και η πιθανότητα αποτυχίας μεγαλώνει όσο οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν. Η παρουσία της τρόικας είναι θετική στη σημερινή συγκυρία, καθώς ενεργοποιεί την αδρανή δημόσια γραφειοκρατία προς την επίσπευση των στόχων, μεταδίδει γνώση από την πείρα που διαθέτει και, σε ορισμένες περιπτώσεις, διορθώνει αποκλίσεις.

Περισσότερα