Καθημερινή
25 Αυγούστου 2010
Οι σχεδιαζόμενες, για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, προσαρμογές στην αγορά εργασίας προκάλεσαν, όπως κατά κανόνα συμβαίνει, ουρανομήκεις κραυγές απόγνωσης. Κυρίως από ορισμένα ΜΜΕ, που απηχούν εσωτερικές διεργασίες και πολλαπλασιάζουν τις ανησυχίες όσων βλέπουν αρνητικά τις προσπάθειες αντιμετώπισης της παρούσας κρίσης. Γεγονός που εξηγείται με ευκολία αφού αυτό που η κρίση κατακρημνίζει είναι οι διάφορες δομές σοβιετικού τύπου, με τις οποίες έχει φορτωθεί από τη δικτατορία ώς και πριν από λίγα χρόνια η ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα με τις όχι και τόσο συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η δομή, ο τρόπος διαπραγμάτευσης και, κυρίως, η πολιτική πατρωνία που ασκούν τα κόμματα εξουσίας μέσω της συνδικαλιστικής ελίτ στην επιχειρηματική πρωτοβουλία στις συμβάσεις εργασίας είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα συστήματα πέδησης της οικονομίας. Αν και με κανέναν τρόπο η αλλαγή του πλαισίου διαπραγματεύσεων δεν αποτελεί μέρος της διάσωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση έχει δεχτεί να κάνει επιτέλους όσα επί πολλά έτη μας προτρέπουν οι οικονομικοί σύμμαχοί μας (από τις Βρυξέλλες και τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες) αλλά και όλοι οι έμπειροι διεθνείς οργανισμοί (ΕΚΤ, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ).
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment