Γιατί αποτυγχάνουν οι ελληνικές μεταρρυθμίσεις;

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
18 Σεπτεμβρίου 2011

Το ερώτημα «Γιατί αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις;» τέθηκε από τον κ. Νίκο Μουζέλη τον Ιούνιο του 2003. Το άρθρο γράφτηκε σε μια περίεργη συγκυρία. Κατ’ αρχήν οι μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης δεκαετίας απέδιδαν καρπούς: η χώρα με την κολοβή, έστω, απελευθέρωση της οικονομίας αναπτυσσόταν με 4%, είχε κατορθώσει εθνικούς στόχους πρώτης γραμμής (ΟΝΕ, ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.), ετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς και ξερίζωνε τα αγκάθια που είχαν φυτρώσει στον κήπο της μεταπολίτευσης (εξάρθρωση τρομοκρατικών ομάδων). Παρ’ όλα αυτά, η εκσυγχρονιστική δυναμική της προηγούμενης δεκαετίας είχε ξεθυμάνει. Μετά το στραπάτσο του ασφαλιστικού, άρχισαν να κυκλοφορούν θεωρίες περί «κόπωσης του λαού» από την υπερπροσπάθεια για ένταξη στην ΟΝΕ. Αρχισε να φαίνεται στους εθνικούς λογαριασμούς, όταν το 2003 επανεμφανίζεται πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού. Τότε ξεκινά ο κατήφορος της ελληνικής οικονομίας που επιταχύνεται την, κατά Γιάννη Βούλγαρη, «μοιραία πενταετία» της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, μέχρι που φτάσαμε στη χρεοκοπία.

Στο ερώτημα «Γιατί αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις;», που έθεσε με το άρθρο του, ο κ. Μουζέλης απάντησε ότι φταίνε τα κόμματα, οι μηχανισμοί και η λογική τους: «Η κομματική λογική θυσιάζει το καθολικό στο επιμεριστικό/συντεχνιακό. Κάθε μεταρρύθμιση, αν όχι στα χαρτιά σίγουρα στην πράξη, μπορεί να προχωρήσει μόνο στον βαθμό που δεν θίγει τα κομματικά κεκτημένα. Οι μεταρρυθμιστικοί στόχοι από καθολικά προσδιοριζόμενους σκοπούς (προώθηση του γενικού συμφέροντος) μετατρέπονται σε μέσα προώθησης των κομματικών συμφερόντων. Εχουμε δηλαδή μια τυπική αντιστροφή: οι σκοποί γίνονται μέσα και τα μέσα σκοποί». (Βήμα, 29.6.2003)

Περισσότερα

Διαβάστε το άρθρο του Ν. Μουζέλη