Πέρα από την τρόικα

της Ελίζας Παπαδάκη

Τα Νέα
14 Μαρτίου 2013

Μονότονα παρακολουθούσαμε τις τελευταίες ημέρες να επαναλαμβάνεται ένα πολύ οικείο σενάριο στις συζητήσεις ανάμεσα στην τρόικα και στους κυβερνητικούς υπευθύνους για την πορεία υλοποίησης του ελληνικού προγράμματος: oι εντεταλμένοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ να εμμένουν άτεγκτα στην εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων για την αύξηση των δημοσίων εσόδων και τον περιορισμό των δαπανών, δυσπιστώντας σε εναλλακτικές προτάσεις που δεν είναι ακόμα μετρήσιμες ως προς τα προσδοκώμενα αποτελέσματά τους, όπως η αντικατάσταση του τέλους που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ (το καλούμενο «χαράτσι») με ένα νέο φόρο για τα ακίνητα∙ στην ίδια λογική να αρνούνται μεγάλο αριθμό δόσεων για την εξόφληση οφειλών προς εφορίες και ασφαλιστικά ταμεία, να βλέπουν με μεγάλη επιφυλακτικότητα τα σχέδια για τη μείωση του προσωπικού στο Δημόσιο κ.λπ. Και οι αρμόδιοι υπουργοί να αντιτείνουν ότι η υστέρηση στα έσοδα συνδέεται με την παρατεινόμενη βαθιά ύφεση της οικονομίας, ότι πολλοί φορολογούμενοι πράγματι δεν έχουν να πληρώσουν, ότι πρέπει να μειωθεί ο αυξημένος ΦΠΑ στην εστίαση εφόσον δεν απέδωσε, ότι η μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση απαιτεί περισσότερο χρόνο για να φέρει ορατά αποτελέσματα.

Οπότε μονότονα μπορεί να ξαναδιατυπωθεί εδώ το σχόλιο: η διαπραγματευτική αδυναμία της ελληνικής πλευράς απέναντι στους ξένους δανειστές, αλλά και το ίδιο το γεγονός ότι υποστήκαμε χειρότερες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες από όσο επέβαλλαν το 2010 οι αντικειμενικές συνθήκες, σχετίζονται με μια καθοριστική εσωτερική μας αδυναμία. Εξαρχής επικράτησαν αντιστάσεις ισχυρών ομάδων, όπου καθεμία αγωνιζόταν να διαφυλάξει τα δικά της συμφέροντα, συχνά με οξύτατες μορφές, από κοντά και πάρα πολλών σε ατομικό επίπεδο. Στάθηκε αδύνατη η πολιτική και κοινωνική συνεννόηση μέσα στη χώρα ώστε το αναπότρεπτο κόστος της προσαρμογής να κατανεμηθεί με τρόπο που να διασφαλίζει την προστασία των πραγματικά ασθενέστερων και βασικά δημόσια αγαθά, ταυτόχρονα να στηρίζει και να διευρύνει την εγχώρια παραγωγή. Ενα πλατιά αποδεκτό εθνικό σχέδιο σε τέτοια κατεύθυνση παραμένει ζητούμενο.

Περισσότερα