Καθημερινή
3 Μαρτίου 2013
Τον τελευταίο μήνα παρακολουθήσαμε δύο διαλέξεις για το πολιτικό παρόν της χώρας μας από δύο γνώστες και φίλους της Ελλάδας. Τον ιστορικό του Πανεπιστημίου Columbia της Νέας Υόρκης, Mark Mazower, και τον ανθρωπολόγο του Πανεπιστημίου Harvard, Michael Herzfeld. Και οι δύο ομιλητές επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και σε ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει: τον σωβινισμό, την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία, την απομόνωση και τη βία. Ο Mazower ακολούθησε το παράδειγμα του Eric Hobsbawm, ο οποίος θεώρησε τη σύγκριση κομμουνισμού και ναζισμού ηθικό ατόπημα, αφού ο πρώτος αποσκοπεί στην απελευθέρωση των καταπιεσμένων, ενώ ο δεύτερος στις παράφορες και απάνθρωπες επιδιώξεις του. Βέβαια ο μαρξισμός είναι παιδί του Διαφωτισμού και του ρασιοναλισμού, ενώ ο φασισμός - ναζισμός, απότοκος του ρομαντισμού και του αντιδιαφωτισμού, ωστόσο και οι δύο έχουν μια από κοινού περιφρόνηση για τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Χωρίς τον έλεγχο που ασκεί το αντιπροσωπευτικό σύστημα και το κράτος δικαίου, οποιοδήποτε καθεστώς μπορεί να εκτραπεί σε πράξεις ολοκληρωτισμού και βαρβαρότητας, ανεξαρτήτως δηλωμένων προθέσεων. Οι μεν στα γκουλάγκ και οι δε στα στρατόπεδα του θανάτου.
Η Ελλάδα με την κατακερματισμένη κοινωνία της δεν υπήρξε ποτέ ευεπίφορη στις μαζικές ιδεολογίες. Τόσο ο κομμουνισμός όσο και ο ελάχιστος στην Ελλάδα φασισμός, ήταν προϊόντα των εκτάκτων συνθηκών που προκάλεσε η μικρασιατική καταστροφή. Το ΚΚΕ απέκτησε ερείσματα στα αστικά κέντρα που έγιναν καταφύγιο για τους ενδεείς πρόσφυγες, ενώ η φασίζουσα οργάνωση «Τρία Εψιλον» της Θεσσαλονίκης κατευθυνόταν από πρόσφυγες οι οποίοι ανταγωνίζονταν με τους άστεγους Εβραίους, τα θύματα της μεγάλης πυρκαγιάς του 1917, για τα ελάχιστα καταλύματα της πόλης.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment