Πίσω από την πρόσοψη

της Ελίζας Παπαδάκη

Τα Νέα
9 Αυγούστου 2012

Την ώρα που εμείς χρειάζεται να παλέψουμε με νύχια και με δόντια για να κρατηθούμε στο ευρώ, μεγάλες προσπάθειες και πολιτικές πρωτοβουλίες απαιτούνται σε ολόκληρη την Ευρώπη ώστε να διασφαλιστεί ότι θα επιβιώσει το ενιαίο νόμισμα, ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση που ξεκίνησε πριν από εξήντα χρόνια δεν θα ακυρωθεί αλλά θα προχωρήσει. Η κρίση βαθαίνει όσο οι πολιτικές περιορίζονται σε μικρά, ατελή βήματα, υπογραμμίζουν διανοητές, πολιτικοί, επιχειρηματικοί και κοινωνικοί παράγοντες, προειδοποιώντας ότι απειλείται το τέλος του ευρώ. Με μυωπική ιδιοτέλεια κάποιοι άλλοι δεν κρύβουν ότι αυτό ακριβώς επιδιώκουν. Εκεί στοιχηματίζουν και πάλι κερδοσκοπικά κεφάλαια και τράπεζες από τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο, ή ψάχνουν να καλυφθούν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Αν για εμάς ο κίνδυνος είναι άμεσος - η τύχη μας παίζεται μέσα στο δίμηνο Αυγούστου - Σεπτεμβρίου -, τα χρονικά περιθώρια της ευρωζώνης φαίνονται οπωσδήποτε μεγαλύτερα. Αυτό που διακυβεύεται όμως πέρα από την Ελλάδα είναι πελώριο: μεγαλύτερη από κάθε προηγούμενη μεταπολεμική αναταραχή που θα φέρει σοβαρή οικονομική επιδείνωση σε παγκόσμια κλίμακα για χρόνια• για δεκαετίες, επιπλέον, διακυβεύονται η ευημερία, η προοπτική, οι κοινές αξίες, ακόμα και η ειρηνική συμβίωση πεντακοσίων εκατομμυρίων Ευρωπαίων. Τα μεγέθη δεν είναι συγκρίσιμα, οπότε ίσως να ακούγεται παράξενο. Διακρίνεται ωστόσο μια αναλογία ανάμεσα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στη χώρα μας και εκείνες που ακινητοποιούν την εκτεθειμένη στην κρίση Ευρώπη: τα πολιτικά συστήματα αδυνατούν να ορίσουν ένα ευρύτερο κοινό καλό πειστικά για τους πολίτες, να συνθέτουν συγκρουόμενα επιμέρους συμφέροντα σε κοινή προοπτική προς όφελος του συνόλου. Αυτό μοιάζει να είναι το κεντρικό πρόβλημα της δημοκρατίας στις μέρες μας, των οικονομικών ολοκληρώσεων και των παγκοσμιοποιημένων αγορών.

Περισσότερα