Τελευταία ευκαιρία εξυγίανσης του Δημοσίου

της Μιράντας Ξαφά

Καθημερινή
26 Αυγούστου 2012

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο δεν έχει ακόμα συναντηθεί ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς με την κ. Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, είναι όμως προφανές ότι τίποτε δεν πρόκειται να συμφωνηθεί πριν η κυβέρνηση ξαναφέρει το πρόγραμμα σταθεροποίησης σε τροχιά και εξασφαλίσει τη θετική αξιολόγηση της τρόικας. Είναι επομένως αποκαρδιωτικό ότι έξι μήνες μετά την υπογραφή του δεύτερου Μνημονίου, οι ίδιοι που το υπέγραψαν αναζητούν ακόμη τα 11,6 δισ. ευρώ σε περικοπές δαπανών που συμφώνησαν. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το ΔΝΤ δεν πρόκειται να διαπραγματευτούν αλλαγή των όρων της συμφωνίας με την Ελλάδα αν δεν έχουν πειστεί ότι το έλλειμμα θα γίνει σχετικά σύντομα πλεόνασμα ώστε να μη χρειαστεί και τρίτη διάσωση μετά από λίγα χρόνια.

Το Μνημόνιο μας προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να προχωρήσουμε στην αναδόμηση της οικονομίας και του κράτους με την οικονομική και τεχνική υποστήριξη των εταίρων μας και του ΔΝΤ. Πρέπει επί τέλους η δημόσια διοίκηση να μπει στην υπηρεσία των πολιτών και όχι των συντεχνιών και συνδικαλιστών που μάχονται για καθαρά ιδιοτελείς λόγους στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος. Πρέπει οι αγορές να απελευθερωθούν και η γραφειοκρατία να απαλειφθεί για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Μέτρα άμεσης απόδοσης για την επιδιωκόμενη ανάκαμψη της οικονομίας είναι η απεμπλοκή επενδυτικών σχεδίων σε ενέργεια, ΑΠΕ, ανακύκλωση, τουρισμό κ.λπ. από τα γρανάζια της γραφειοκρατίας, όπως προσπαθεί να κάνει ο κ. Χατζηδάκης. Συγχρόνως, χρειάζεται επανεξέταση των διαδικασιών από μηδενική βάση και θεσμοθέτηση απλών, κατανοητών και λίγων κανόνων. Από τη στιγμή που εγκρίνεται μια επένδυση, κανείς δεν πρέπει να έχει το δικαίωμα να τη σταματήσει.

Το πρόσφατο ηλεκτρονικό βιβλίο του κ. Πάγκαλου Τα φάγαμε όλοι μαζί μας φέρνει αντιμέτωπους με τις πρακτικές και νοοτροπίες που κατέστησαν δυνατή τη χρεοκοπία - την ηθική κατάπτωση, την απαξίωση των θεσμών, την έλλειψη λογοδοσίας και υπεύθυνης ηγεσίας. Αλόγιστες παροχές που δόθηκαν κάτω από την πίεση των συνδικάτων, σπατάλη και διαφθορά που έμειναν ατιμώρητες, διαρκείς απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις για τη διατήρηση των κεκτημένων, συνθέτουν την εικόνα της Ελλάδας της μεταπολίτευσης. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας προτίμησε να κλείνει τα μάτια σε απαράδεκτες πρακτικές για να αποφύγει τις σκληρές επιλογές που οι συνθήκες επέβαλλαν (π.χ. Καραμανλής, 2004: «Δεν θα ανοίξω το ασφαλιστικό την πρώτη τετραετία»). Το βιβλίο δείχνει με γλαφυρό τρόπο πόσο λανθασμένη είναι η άποψη ότι η σημερινή κρίση μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς τη ριζική αναθεώρηση των αξιών και συμπεριφορών που μας έφεραν εδώ.

Περισσότερα

Θεόδωρου Γ. Πάγκαλου, Τα Φάγαμε Όλοι Μαζί