του Γιώργου Παγουλάτου
Καθημερινή
19 Αυγούστου 2012
«Εχουν παραφρονήσει;» αναρωτιόταν σοβαρός αναλυτής, για την ατέλειωτη λιτανεία δηλώσεων περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Δεν είναι μόνο οι αμέτρητοι πολιτικοί παράγοντες από τον ευρω-Βορρά. Είναι και οι αναπόφευκτοι οικονομολόγοι, που πιθανολογούν έξοδο μέσα στο 2013.
Πώς γίνεται να παραμένει ισχυρό ένα τόσο ολέθριο σενάριο, που καμιά πλευρά (Ευρωζώνη ή Ελλάδα) δεν θα είχε λόγους να επιθυμεί;
Για την Ελλάδα, η έξοδος θα ήταν προφανής καταστροφή. Αλλά και για την Ευρωζώνη, μια έξοδος της Ελλάδας θα σήμαινε κατακλυσμό. Θα την οδηγούσε σε αναγκαστική χρεοκοπία, επιβαρύνοντας τους Ευρωπαίους πολίτες. Θα προσλαμβανόταν ως αρχή διάλυσης του ευρώ. Θα σήμαινε χάος στην ευρωπαϊκή και διεθνή οικονομία. Θα προκαλούσε πανικό καταθετών στην περιφέρεια. Θα οδηγούσε σε ελέγχους στις κινήσεις κεφαλαίων, ανατρέποντας τη λειτουργία της ενιαίας αγοράς και τις ροές εμπορίου.
Θα ακολουθούσε ατέλειωτη σπέκουλα για το ποια χώρα θα είναι η επόμενη – και οι προβολείς θα έπεφταν στην Ιταλία. Τα αλλεπάλληλα στοιχήματα εξόδου θα λειτουργούσαν ως αυτεκπληρούμενη προφητεία. Σε κλίμα φόβου, οι επενδυτές θα εγκατέλειπαν όχι μόνο την περιφέρεια αλλά την ίδια την Ευρωζώνη, που θα βυθιζόταν στην ύφεση. Ορισμένοι κοστολογούν τις άμεσες οικονομικές επιπτώσεις πάνω από 1 τρισ. ευρώ.
Λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές επιπτώσεις, μια έξοδος/εξώθηση της Ελλάδας θα συνιστούσε πράγματι παραφροσύνη. Τότε γιατί θεωρείται τόσο πιθανή; Διότι, δυστυχώς, τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς εμφανίζονται πολύ ισχυρά. Η Ελλάδα εμφανίζεται ως η χώρα που αδυνατεί να ορθοποδήσει.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment