Καθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Χωρίς να πω ότι ξαφνιάστηκα, κάποια πρόσφατα περιστατικά έστρεψαν και πάλι την προσοχή μου στα τεκταινόμενα στον δικηγορικό κόσμο. Ενα από αυτά είναι η συμμετοχή του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών στην 24ωρη «απεργία» της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ της 15.12.2010. Κάποια άλλα αναφέρονται στην εμμονή του ΔΣΑ να διεκδικεί τη σημαία της «αντιμνημονιακής» σταυροφορίας και να μπαίνει «μπροστάρης» σε πλήθος σχετικών εκδηλώσεων «διαμαρτυρομένων» φορέων συνδικαλιστικο-συντεχνιακού χαρακτήρα.
Βέβαια, οι πρόσφατες αυτές εκδηλώσεις αποτελούν αναμενόμενη συνέχεια μιας στερρώς εγκατεστημένης αντίληψης, που έχει και στο πρόσφατο παρελθόν εκφραστεί έχοντας μάλιστα φθάσει σε εμφανή παρόξυνση κατά τις πολυήμερες «αποχές» των δικηγόρων των αρχών του καλοκαιριού. Ωστόσο, προβληματίστηκα και πάλι πώς είναι δυνατόν, ένας Δικηγορικός Σύλλογος, νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, στον οποίον ο νόμος έχει αποδώσει τον ρόλο του «εκπροσώπου» κάποιων χιλιάδων υποχρεωτικώς σ' αυτόν εγγεγραμμένων μελών, να λειτουργεί ως «πολιτικο-συνδικαλιστικός» φορέας, επιμένοντας να «συναπεργεί» με συνδικαλιστικές οργανώσεις μισθωτών και δημοσίων υπαλλήλων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) και να αρχηγεύει, κατά τη γνώμη μας, σε εκδηλώσεις καθαρά πολιτικής στόχευσης.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment