Καθημερινή
31 Δεκεμβρίου 2010
Η δεκαετία που τέλειωσε ήταν για μένα η δεκαετία της απογοήτευσης. Της απογοήτευσης που μου προκάλεσε η αδυναμία μου να πείσω τον ελληνικό λαό και τις «ηγετικές» του τάξεις για την ανάγκη βαθιών τομών, ρήξεων και συγκρούσεων με τις δυνάμεις της στασιμότητας και της συντήρησης. Βιώνουμε σήμερα το αποτέλεσμα του στρουθοκαμηλισμού μας. Δεν θεωρώ ότι είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να εξηγήσω τι είναι εκείνο στην ελληνική κοινωνία που την εμποδίζει να δει την πραγματικότητα, ακόμη και να ακούσει όσους της την περιγράφουν. Είναι τυφλή και κουφή; Οχι! Αλλά τότε γιατί; Ελπίζω να βρεθεί κάποιος να εξηγήσει τη συμπεριφορά της κοινωνίας και κυρίως να προτείνει ένα πρόγραμμα για την αλλαγή της.
Θα περιοριστώ σε μερικές παρατηρήσεις για την τελευταία δεκαετία. Υιοθετήσαμε το ευρώ και εγκαταλείψαμε τη δραχμή. Νομίσαμε όμως ότι μπορούσαμε να πάρουμε από το ευρώ μόνον όσα μας βόλευαν (χαμηλά επιτόκια, συναλλαγματική ξεγνοιασιά) και να διατηρήσουμε όλες τις συνήθειες της δραχμής (πληθωριστικές αυξήσεις, ελλείμματα). Σήμερα αναγκαζόμαστε κάτω από την πίεση της χρεοκοπίας να ανατρέψουμε απότομα όλες τις κακές συνήθειες που επιπολαίως συντηρήσαμε. Θα τα καταφέρουμε; Ελπίζω ναι, μολονότι είναι δύσκολο να φανταστώ ότι θα επιτύχουν την αναστροφή των συνηθειών εκείνοι που κυρίως ευθύνονται για την καθιέρωσή τους.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment