Καθημερινή
28 Δεκεμβρίου 2010
Οταν ο σημερινός πρωθυπουργός είπε το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» ίσως να φανταζόταν δύο πράγματα. Οπως τον διαβεβαίωναν κομματικοί δίαυλοι, αλλά και κοινωνικές «φιλίες», τα κρατικά ταμεία ήταν πολιτικώς άδεια, γεμάτα όμως από εντολές είσπραξης οφειλών. Δεν είχε παρά να δώσει εντολή στους κρατικούς εισπράκτορες. Είναι αλήθεια ότι η άρνηση των εφοριών να εισπράξουν όσα κάποιοι, πάρα πολλοί, χρωστούν στο κράτος είχε λάβει «ύποπτες» διαστάσεις.
Ομως, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έλαβε υπόψη του ότι πάρα πολλοί συμπατριώτες του είχαν εδώ και καιρό πάψει να αναγνωρίζουν την εξουσία του κράτους. Ενας διοικητικός μηχανισμός τον οποίο μπορεί κανείς να εξαπατά τόσο εύκολα και συστηματικά προφανώς χάνει τον σεβασμό των οφειλετών «του». Στα μάτια των φορολογούμενων πολιτών, η αξία όσων προσφέρει το κράτος ευτελίζεται. Τελικά, όχι μόνον δεν πληρώνεις τις κρατικές υπηρεσίες, αλλά προτιμάς να «πληρώσεις» εκείνον που χειρίζεται το κομμάτι κρατικής περιουσίας που, προσωρινώς ή μονιμότερα, χρειάζεσαι.
Το δεύτερο ατόπημα του σημερινού πρωθυπουργού είναι ότι στηρίχθηκε σε ένα αμάλγαμα «κοινωνικής» παρατήρησης και «σοσιαλιστικών» προκαταλήψεων. Ο κ. Παπανδρέου είναι και αυτός, όπως πολλοί άλλοι της πολιτικής, μέλος κοινωνικών συναντήσεων, οι καθημερινές συζητήσεις των οποίων διαγιγνώσκουν και επιλύουν το «ελληνικό πρόβλημα». Παρόμοιες συζητήσεις συστηματικά κατακλύζονται από πληροφορίες και διηγήσεις, περί των ατελείωτων μπίζνες, της άσωτης διαβίωσης και των πολυτελών συνηθειών της πολυπληθούς τάξης των πολιτισμικά εκμαυλισμένων μεσοαστών. Εύκολα ένας αυθόρμητος σοσιαλιστής πρόεδρος θα μπορούσε να πάρει από τα πορτοφόλια των μεν για να γεμίσει τις τσέπες των δε. Δυστυχώς, ακόμη και στη διάτρητη από τις πασοκικές κακουχίες ελληνική πραγματικότητα, δεν διαφέρουμε τόσο πολύ από τα άλλα κράτη. Πλούσιο κράτος είναι εκείνο που διαθέτει δυναμική, ανταγωνιστική και ελεύθερη οικονομία.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment