Γ. Στουρνάρας: Μη επαρκή για την ανόρθωση της χώρας τα μέτρα του μνημονίου

Ναυτεμπορική
28 Φεβρουαρίου 2011

«Xωρίς τη Συμφωνία και το δάνειο των 110 δισ. ευρώ η Ελλάδα θα είχε ήδη κηρύξει στάση πληρωμών, με καταστρεπτικές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνική της συνοχή και παρά τις πολιτικές αντιδράσεις που καταγράφονται εναντίον της Συμφωνίας με την τρόικα, εναλλακτική πρόταση αντιμετώπισης της κρίσης δεν έχει κατατεθεί».

Αυτό τόνισε ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γιάννης Στουρνάρας, μιλώντας σε εκδήλωση του ΙΣΤΑΜΕ.

Όπως ανέφερε, στο πλαίσιο αυτό, τα μέτρα της Συμφωνίας που ήδη εφαρμόζονται είναι απολύτως αναγκαία, όμως δεν μπορούν να θεωρηθούν επαρκή για την οικονομική ανόρθωση της χώρας διότι μεταξύ άλλων η Συμφωνία δεν καλύπτει μέτρα με σημαντικές δυνητικές ωφέλειες για την ανάπτυξη, είτε σε βραχυπρόθεσμο είτε σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, όπως, για παράδειγμα, η ανακατανομή των πόρων του Προγράμματος Δημόσιων Επενδύσεων, ενώ η αξιοποίηση της κρατικής ακίνητης περιουσίας προστέθηκε μόλις πρόσφατα στο διαθέσιμο σύνολο μέτρων, προκαλώντας ακατανόητες και παράλογες αντιδράσεις.

Περισσότερα

The Economic Adjustment Programme for Greece - Third Review

European Commission Directorate-General for Economic and Financial Affairs
European Economy. Occasional Papers #77
February 2011

A joint Commission/ECB/IMF mission met with the Greek authorities in Athens on 27 January – 11 February 2011. The mission assessed compliance by Greece with the terms and conditions of the second review under the economic adjustment programme and updated conditionality for the next reviews.

The document contains in annex the following updated programme documents:

* the Memorandum of Economic and Financial Policies (MEFP)
* the Memorandum of Understanding on Specific Economic Policy Conditionality (MoU);
* the Technical Memorandum of Understanding (TMU)

On 24 February the European Commission assessed measures taken by Greece to remedy the situation of excessive deficit. Subject to the approval of the Eurogroup, the overall assessment of compliance paves the way for the next tranche of loans provided by the euro-area Member States.

More

Read the Occasional Paper

Greece: slower, lower, weaker

Financial Times
February 27, 2011

It was never likely that Greece would turn itself into the new Germany in three years. So it is proving, as Athens implements the fiscal adjustment programme agreed with the European Union and the International Monetary Fund as part of its €110bn rescue package. Greece is making progress: public sector wages have been tamed and deficits are being reined in. The country’s paymasters say they are prepared to disburse a further €15bn next month, having already paid out €38bn.

But Greece’s adjustment looks like the labours of Sisyphus. The more the government cuts to meet its objectives, the more those objectives prove elusive. Gross domestic product shrank 4.5 per cent in 2010, broadly as anticipated. But domestic demand was moribund, business confidence is on the floor, exports are weak and tax evasion remains rampant.

More

5+2 τρόποι για τη διαιώνιση των προβλημάτων

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
27 Φεβρουαρίου 2011

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μην λύνεις ένα πρόβλημα. Ο ελληνικός τούς συμπεριλαμβάνει όλους. Κατ’ αρχήν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε για τη φύση του προβλήματος. Δεύτερον αδυνατούμε να το ορίσουμε επακριβώς. Αδυνατούμε, δηλαδή, να το περιγράψουμε και να το μετρήσουμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, είτε να το υποτιμούμε είτε να το μεγεθύνουμε. Υποτιμώντας το, το αφήνουμε να διογκώνεται μέχρι να γίνει εκρηκτικό και μεγεθύνοντάς το προχωράμε σε λύσεις πανικού που δεν είναι πάντα οι καλύτερες. Ακόμη και στις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν θα συμβούν όλα αυτά, αρχίζουν οι γενικεύσεις και οι άστοχες αναλογίες που μάς μπερδεύουν. Από αυτές περνάμε στις «εναλλακτικές» λύσεις που βρίσκονται στο πεδίο του φανταστικού για να καταλήξουμε στην μοιρολατρία του «σ’ αυτόν τον τόπο τίποτε δεν μπορεί να γίνει».

Η πρώτη πρακτική μη επίλυσης προβλημάτων είναι η διάχυσή τους σε άλλα υπαρκτά προβλήματα. Υπάρχει για παράδειγμα η ανακοίνωση του ΚΚΕ για το παράνομο παρκάρισμα στην Αθήνα. Επειδή, λέει, τα λαϊκά εισοδήματα πλήττονται από την κρίση η δημοτική αστυνομία πρέπει να αφήνει ατιμώρητους όλους εκείνους που παρκάρουν όπου θέλουν. Αυτή είναι η γελοία εκδοχή αυτής της πρακτικής. Η σοβαρή είναι η προτροπή για διάχυση της παρανομίας, στο όνομα των άλλων παρανομούντων. Ενα από τα επιχειρήματα των εξεγερμένων της Κερατέας είναι ότι «οι πολιτικοί έκλεψαν και κανείς δεν πήγε φυλακή». Ας υποθέσουμε το αναληθές ότι έκλεψαν όλοι οι πολιτικοί. Αυτό πώς απαντά στο πρόβλημα των σκουπιδιών της Αττικής; Και αν στο όνομα της καθολικής ευθύνης των πολιτικών δεν γίνει ο ΧΥΤΥ στην Κερατέα, τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα τα σκουπίδια;

Περισσότερα

Why speculators shun euro sovereign debt

by John Dizard

Financial Times
February 27, 2011

You might think that grubby bond dealers and treacherous Anglo-Saxon hedge fund short-sellers would be rooting around in the markets for “peripheral” European sovereign debt. With a summit of the euro area leaders called for March 11, surely there would be all sorts of opportunities for profitable speculation on the backs of, say, the Greeks or Portuguese?

Well, not really. I know a lot of those bond dealers and hedgies, and most of them are watching the European leaders and think-tankers on television screens with the sound off. Occasionally they grunt at some moves on the screen, then turn away, as if it was some not-very-compelling fixed wresting match, which is close to the truth. They are not betting much, if any, money on the outcome.

Among the pointless obsessions of the euro area political leadership is a conviction that speculators must not be allowed to profit from the euro sovereign debt crisis. The euro politicos don’t seem to be open to the possibility that speculators are largely absent, let alone masterminding some Bond-villain-grade scheme.

More

Οι λούμπεν ανυπάκουοι

του Στέφανου Mάνου

Καθημερινή
27 Φεβρουαρίου 2011

Νομίζω ότι δεν κάνω λάθος αν υποστηρίξω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να τηρούνται όλοι οι νόμοι, απ’ όλους και σε όλες τις περιπτώσεις· έστω και αν δεν διστάζουν να παραβούν τον νόμο όταν κρίνουν ότι η εφαρμογή του θίγει το ατομικό τους συμφέρον. Οπότε, η σωστή διατύπωση θα ήταν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να τηρούνται όλοι νόμοι, απ’ όλους τους άλλους, σε όλες τις περιπτώσεις.

Η δική μου άποψη είναι ότι πρέπει να τηρούνται οι νόμοι. Τελεία και παύλα. Ότι και εγώ πρέπει να τους τηρώ. Αυτό λέω και στα παιδιά μου.

Η δημοκρατία όπως εφαρμόζεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση στηρίζεται στην εφαρμογή των νόμων που είναι υποχρεωτικοί για όλους και έχουν θεσπιστεί από ελεύθερα εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. Σε καθεστώτα φασιστικά, κομμουνιστικά ή απολυταρχικά, επειδή δεν υπάρχουν ελεύθερα εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, οι νόμοι ανταποκρίνονται στα αποτελέσματα που επιδιώκουν τα αφεντικά. Διότι γι’ αυτά τα αφεντικά «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Το κράτος του νόμου στη δημοκρατία και το κράτος του αποτελέσματος στα αυταρχικά καθεστώτα.

Στο Σύνταγμά μας, η σχέση μας με τον νόμο ορίζεται στο άρθρο 120: «Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων». Αυτή τη διατύπωση επέλεξαν για λογαριασμό μας οι ελεύθερα εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας και αυτήν οφείλουμε να τηρούμε.

Περισσότερα

Τζαμπατζήδες ή μάγκες;

του Παντελή Καψή

Το Βήμα
27 Φεβρουαρίου 2011

Oργανωμένο ή όχι, το κίνημα της ανυπακοής βάζει ασφαλώς μπροστά σε δίλημμα τους πολίτες- κατ΄ εξοχήν εκείνους που θέλουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους ή και την οργή τους για την κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα. Ως πού μπορούν να φτάσουν; Και είναι θεμιτό να μην πληρώνουν διόδια ή εισιτήριο στα λεωφορεία;

Η επιχειρηματολογία που οι ίδιοι χρησιμοποιούν στηρίζεται στη λογική του κοινωνικού συμβολαίου: το κράτος έχει αθετήσει τις υποχρεώσεις του απέναντί μας, άρα και εμείς δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τηρήσουμε τις δικές μας. Πώς έγινε αυτό; Είτε από τους πολιτικούς- να πληρώσουν αυτοί που τα έφαγαν- είτε από τους εργολάβους - γιατί να πληρώσω για δρόμους που δεν έγιναν ή που έχω πληρώσει με τους φόρους μου;

Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για ένα κίνημα φτωχών που δεν αντέχουν να πληρώνουν- όπως ενδεχομένως ήταν η έκρηξη των κατοίκων της Στυλίδας που πλήρωναν για να πάνε στα χωράφια τους- αλλά για ένα κίνημα αντιρρησιών συνείδησης που φυσικά εκπροσωπείται από γιατρούς και δικηγόρους!

Δυστυχώς η λογική τους είναι βαθύτατα προβληματική.

Περισσοτερα

Το αδιέξοδο

του Αλέξη Παπαχελά

Καθημερινή
27 Φεβρουαρίου 2011

Είναι προφανές ότι σε λίγο θα φτάσουμε σε ένα αδιέξοδο. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας και το ΔΝΤ βλέπουν ότι το πρόγραμμα στο οποίο συμφωνήσαμε για να πάρουμε τα χρήματα με τα οποία πληρώνονται σήμερα μισθοί και συντάξεις από το Δημόσιο δεν προχωράει. Οι περισσότεροι είχαν ήδη αρχίσει να εκνευρίζονται με την Ελλάδα. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα γιατί πριν ακόμη κλείσει χρόνος από την εφαρμογή του Mνημονίου, άρχισαν οι πανηγυρικές δηλώσεις των πολιτικών μας οι οποίοι προέβλεπαν επιμήκυνση, μείωση επιτοκίου, επαναγορά του χρέους από την Ελλάδα κ. λπ. Εδραιώθηκε έτσι η αίσθηση πως «οι κουτοπόνηροι Ελληνες πάνε πάλι να μας την φέρουν, πριν κάνουν το 1/3 όσων συμφώνησαν θέλουν να βρουν τρόπο να τους χαρίσουμε κομμάτι του χρέους». Πάνω σε αυτό ήλθε και κάθησε ο «σάλος» από τα 50 δισ. της δημόσιας περιουσίας. Εκεί, πλέον, πίστεψαν ότι δεν είμαστε ιδιαιτέρως σοβαρή χώρα.

Ας προσπαθήσουμε να μπούμε στα παπούτσια των άλλων για μια στιγμή. Δεν είναι λίγα τα λεφτά που μας δάνεισαν ούτε και αμελητέα η αντίδραση των κοινωνιών των δανειστών μας στη διάσωση της Ελλάδος. Και τι βλέπουν; Εναν πρωθυπουργό που το πρωί μιλάει σαν αφοσιωμένος ιεραπόστολος που θέλει την εφαρμογή του Mνημονίου και των σχετικών μεταρρυθμίσεων, το μεσημέρι σαν ηγέτης της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που «θα ήθελε να διαδηλώνει μαζί με το πλήθος» και το βράδυ σαν άβουλο αφεντικό απέναντι στους υπουργούς, που είτε δεν κάνουν τη δουλειά τους είτε υπονομεύουν το δικό του πρόγραμμα. Βλέπουν μια αξιωματική αντιπολίτευση που, με λίγες εξαιρέσεις, λαϊκίζει και πιστεύει ότι το τσουνάμι της λαϊκής οργής θα την φέρει στην εξουσία. Πώς, με ποιον, με τι πρόγραμμα, συνιστούν αναπάντητα ερωτήματα. Οι ξένοι, όμως, υπενθυμίζουν, και δεν έχουν άδικο, πως η περίπτωση της Αργεντινής έδειξε ότι εύκολα έρχεται κάποιος στην ηγεσία της χώρας κατεβάζοντας τους νοικοκύρηδες στους δρόμους με κατσαρόλες, αλλά εξίσου εύκολα φεύγει με ελικόπτερο όταν αναγκάσει τον λαό να πιει το ίδιο φαρμάκι... Βλέπουν ακόμη μια Aριστερά και συνδικάτα που ζουν σε έναν άλλο κόσμο και Mέσα Eνημέρωσης που λαϊκίζουν πέραν κάθε λογικής. Λογικό, λοιπόν, δεν είναι να αρχίσουν να ανησυχούν για τα λεφτά τους;

Περισσότερα

Η χαμένη δεκαετία

του Ζώη Τσώλη

Το Βήμα
27 Φεβρουαρίου 2011

Οσοι αναρωτιούνται πότε θα βγει η οικονομία μας από την κρίση μπορούν να βρουν τη λύση μόνο αν απαντήσουν στο ερώτημα πώς και πότε θα απεγκλωβιστoύμε από τον απέραντο δημόσιο τομέα.

Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά το μνημόνιο και τους αριθμούς μπορεί να διακρίνει ότι το σχέδιο που εφαρμόζεται για να αποφύγει η χώρα μας τη στάση πληρωμών στηρίζεται σε δύο βασικές αρχές: στη μείωση του κράτους και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Και όσο νωρίτερα γίνει αυτό αντιληπτό από τις πολιτικές και τις κοινωνικές δυνάμεις του τόπου τόσο ταχύτερα θα βρούμε τη λύση.

Η αλήθεια είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας, με τις μειώσεις αποδοχών και την ευελιξία που έδειξαν οι εργαζόμενοι (όχι τα συνδικάτα) διευρύνοντας το ωράριο εργασίας τους, αυξάνοντας την παραγωγικότητά τους και πληρώνοντας το μεγάλο κόστος των 200.000 και πλέον απολύσεων, βαδίζει γοργά στην ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητας. Αλλωστε αυτό αποτυπώνεται στην αύξηση των εξαγωγών.

Περισσότερα

Τζαμπατζήδες και κιμπάρηδες: δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

του Στέφανου Κασιμάτη

Καθημερινή
27 Φεβρουαρίου 2011

Το κίνημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» έχει απασχολήσει αρκούντως τον τελευταίο καιρό τους παρατηρητές των εξελίξεων. Δικαίως επισημαίνεται ότι η επέκταση αυτής της συμπεριφοράς υπονομεύει τα συναλλακτικά ήθη και αποσυνθέτει τον κοινωνικό ιστό, ιδίως μάλιστα όταν υιοθετείται από ανεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, που καλλιεργούν σκοπίμως την κοινωνική ένταση και μετά βίας κρύβουν την επιδίωξή τους να δουν την Ελλάδα να καταρρέει. Δικαίως, επίσης, έχει επισημανθεί ότι για τη συμπεριφορά αυτή, σε ικανό βαθμό, ευθύνεται και η κυβέρνηση, όταν ασκεί φεουδαρχικού τύπου διοίκηση, όπως λ.χ. στην περίπτωση της τιμής των εισιτηρίων στις δημόσιες συγκοινωνίες, όπου ενέκρινε μεν την αύξηση κατά 40%, ενώ την ίδια στιγμή ουσιαστικά αδιαφορεί για την αντιμετώπιση της λαθρεπιβίβασης, που κινείται περίπου στο ίδιο ποσοστό. Ομως, στις αναλύσεις του φαινομένου που έχω διαβάσει δεν είδα να θίγεται καθόλου μία άλλη διάστασή του, η οποία νομίζω ότι αποτελεί και τη βαθύτερη αιτία του: ότι το κίνημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» δεν είναι παρά η λογική προέκταση του αξιώματος «δεν μετράω, δεν μετράω», επάνω στο οποίο χτίστηκε το κράτος της μεταπολίτευσης.

Η πραγματικότητα βρίθει σχετικών παραδειγμάτων. Ισως το χαρακτηριστικότερο όλων είναι ότι, ενώ ο δημόσιος τομέας είναι υπερδιογκωμένος με πάσης φύσεως οργανισμούς και υπηρεσίες, την ίδια στιγμή δεν διαθέτει μία αξιόπιστη υπηρεσία για να μελετά τη σχέση κόστους - οφέλους των αποφάσεών του, όπως συμβαίνει σε κάθε οργανωμένο κράτος της Δύσης. Εδώ, εμείς ελέγχουμε απλώς το σύννομο των αποφάσεων κι αυτό μας αρκεί – ίσως διότι το «κιμπαριλίκι» είναι βασικό στοιχείο στον πολιτισμό της Πλουτοκώσταινας. Ετσι, μέσα σε ένα ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον αφειδούς δανεισμού, διαμορφώθηκε ένα είδος πολιτικού του οποίου η διαχειριστική καπατσοσύνη εξηντλείτο στην ικανότητά του να αποσπά περισσότερα κονδύλια για το υπουργείο ή τον δήμο του και τις εξαρτώμενες από αυτούς συντεχνίες, χωρίς να τον απασχολεί από πού θα βρεθούν τα χρήματα. Με τον τρόπο αυτό, το αίτημα της καλύτερης ποιότητας υπηρεσιών του δημόσιου τομέα συνδέθηκε –και παραμένει ακόμη συνδεδεμένο– στη σκέψη πολιτών και πολιτικού κόσμου με ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις μισθών και ακόμη περισσότερες προσλήψεις. (Ο απερίγραπτος ΣΥΡΙΖΑ, λ.χ., δεν είναι εκείνος που περιλαμβάνει στο πρόγραμμά του την άμεση πρόσληψη 100.000 υπαλλήλων στην εκπαίδευση και την Yγεία;) Θυμίζω, εν παρόδω, και τη σκανδαλώδη περίπτωση των νοσοκομείων, όπου μέχρι πρότινος δεν είχε εφαρμοσθεί το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα – και, επειδή εδώ είναι Ελλάδα, ίσως να μην έχει εφαρμοσθεί ακόμη. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι προσφάτως μόλις, διά της απογραφής, το Δημόσιο κάθησε επιτέλους να μετρήσει τον αριθμό των υπαλλήλων του. Σε τελευταία ανάλυση, η ίδια η κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, το τεράστιο δημόσιο χρέος και το έλλειμμα είναι το αποτέλεσμα ενός κράτους που δεν καταδεχόταν να μετρήσει σχεδόν τίποτε.

Ομολογουμένως, ελάχιστους πολιτικούς θυμάμαι να προειδοποιούν για τους κινδύνους που ενέχει η πορεία ενός κράτους που δεν μετράει τίποτε ή, μάλλον, για να είμαι ακριβής, τον εξής ένα: τον Στέφανο Μάνο, που από το 1997 φωνάζει για το θέμα και το μόνο που κατόρθωσε είναι να χάσει τους ψηφοφόρους του. Ετσι, όμως, με το «κιμπαριλίκι» του κράτους, διαμορφώνεται η κουλτούρα της «τζαμπαρίας» και φθάσαμε σήμερα στο σημείο όπου βρισκόμαστε. Τζαμπατζήδες και κιμπάρηδες είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι και τις δύο αυτές τάσεις εκφράζει σήμερα άριστα ο ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του οποίου και την κρατική επιδότηση δέχονται ευχαρίστως (ενώ συγχρόνως δαιμονολογούν το Μνημόνιο που την εξασφαλίζει...) και την κάθε μορφής λαθρεπιβίβαση ενθαρρύνουν.

Περισσότερα

Βάσω Κιντή: "Δεν μπορούμε να απεργούμε για τα κουρέλια του κράτους"

Συνέντευξη στην Ελένη Βουλτσίδου

Το Βήμα
27 Φεβρουαρίου 2011

Την περασμένη Τετάρτη η πανεργατική απεργία και οι κινητοποιήσεις που έγιναν σε όλη την Ελλάδα ήταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, οι μεγαλύτερες της τελευταίας εικοσαετίας. Ο κόσμος δρα- και αντιδρά όταν «ο κόμπος φτάνει στο χτένι». Μια διαφορετική αντίδραση όμως ήρθε από τον χώρο του Πανεπιστημίου την Τρίτη, παραμονή της απεργίας. Είκοσι πανεπιστημιακοί υπέγραψαν και έδωσαν στη δημοσιότητα κείμενο στο οποίο εξηγούν γιατί δεν απεργούν. «Η απόφασή μας βασίζεται στην άποψή μας ότι την ώρα της κρίσης δεν μπορούμε να λέμε “η κρίση δεν αφορά εμένα, ας πληρώσουν οι άλλοι”, ούτε μπορούμε να κρατάμε όμηρο την κοινωνία απαιτώντας να πληρώσουν τον μισθό μας οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι» υποστηρίζουν. Οπως λένε, «από την κρίση θα βγούμε με περισσότερη και καλύτερη δουλειά». Η επίκουρη καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Βάσω Κιντή, η οποία συνυπογράφει το κείμενο, μας μιλάει για το πώς γεννήθηκε αυτή η πρωτοβουλία, λέει ότι όλα τα προβλήματα δεν λύνονται με απεργίες και καταλογίζει στην ΠΟΣΔΕΠ ότι επιλέγει στη συγκεκριμένη συγκυρία αδιέξοδες μορφές πάλης.

- Κυρία Κιντή, πώς προέκυψε η ανακοίνωση «Δεν απεργώ» των πανεπιστημιακών;

«Ηταν πρωτοβουλία ενός συναδέλφου από την Κρήτη, του Γιάννη Καρακάση, ο οποίος συνέταξε και το κείμενο. Διακινήθηκε για πολύ λίγο επειδή δεν υπήρχαν τα χρονικά περιθώρια. Γι΄ αυτό και υπήρχαν λίγες υπογραφές. Τώρα που την είδαν και άλλοι συνάδελφοί μας αρκετοί μάς έγραψαν ότι θα ήθελαν και αυτοί να την υπογράψουν».

- Εκτιμάτε ότι υπάρχει μια τάση διαφοροποίησης στην πανεπιστημιακή κοινότητα από αυτήν της επιλογής των απεργιών;

«Βλέπω ότι υπάρχει αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων και στα πανεπιστήμια που βλέπουν ότι μια συμπεριφορά όπως αυτή που μας έφερε στο χείλος της χρεοκοπίας δεν μπορεί να είναι η λύση στα σημερινά μας προβλήματα. Πολύς κόσμος έδειξε να συμμερίζεται, έστω και εκ των υστέρων, αυτόν τον συμβολικό τρόπο αντίδρασης».

- Δηλαδή, όσοι υπογράφετε το κείμενο πιστεύετε ότι οι απεργίες μπορεί να οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση την Ελλάδα;

«Οχι ακριβώς οι απεργίες. Γιατί προφανώς κανείς από εμάς δεν είναι εναντίον των απεργιών και όλοι μας έχουμε απεργήσει στη ζωή μας και θα απεργήσουμε ξανά. Αλλά μια λογική όπου ζητάς συνεχώς από το κράτος κυρίως προνόμια, και δεν αναφέρομαι στους πανεπιστημιακούς, οι οποίοι είναι πολύ χαμηλά αμειβόμενοι σε σχέση με άλλους, μια συνεχής διεκδίκηση αυτών των προνομίων τα οποία ικανοποιούνται μόνο με δανεικά μάς οδήγησε σε αυτή την κατάσταση. Σήμερα τα συγκεκριμένα προβλήματα που έχουμε δεν θα λυθούν με απεργίες».

Περισσότερα

Συνταγματική ρήτρα σωφροσύνης

του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Καθημερινή
27 Φεβρουαρίου 2011

Η καθιέρωση αυστηρών διαδικασιών ελέγχου, αποτροπής και καταστολής των δημοσιονομικών υπερβάσεων, πιθανόν και με σχετική ρήτρα στα Συντάγματα των χωρών, περιλαμβάνεται στη γαλλογερμανική πρόταση για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας.

Η ιδέα είναι χρήσιμη. Ο αυτόματος, λόγω συνταγματικού κωλύματος, περιορισμός κομμάτων και κρατικού μηχανισμού στη δημιουργία πρωτογενούς ελλείμματος θα είναι εθνικώς ωφέλιμος.

Η συζήτηση πρέπει να ξεκινήσει. Ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος (Σκάι Ραδιόφωνο, 2/2/2011) ήταν από τους πρώτους που υπογράμμισε ότι ένας συνταγματικός περιορισμός μπορεί να δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα στην ικανότητα μιας κυβέρνησης να διαχειριστεί τα δημόσια οικονομικά, γεγονός που αντιβαίνει με την αρχή της δημοκρατικής νομιμοποίησης. Η πρακτική «είναι μοναδική παγκοσμίως» και η γερμανική πειθαρχία προϋπήρχε. Εξάλλου «γνωρίζοντας την ελληνική νοοτροπία, πόσο εύκολα βάζουμε στο Σύνταγμα διατάξεις τις οποίες την επομένη προσπαθούμε να καταδολιεύσουμε, νομίζω ότι θα είναι μια τρύπα στο νερό».

Ενας άλλος καθηγητής, ο Γιώργος Παγουλάτος, υιοθέτησε (Κ 20/2/2011) μια διαφορετική γωνία προσέγγισης: «Η θέσπιση συνταγματικού “φρένου χρέους” δένει την περιφέρεια στενότερα με την Ευρωζώνη. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ίσως οικονομικό λάθος. Για μια χώρα δημοσιονομικά χαλαρή όπως η Ελλάδα παρέχει ένα χρήσιμο πλαίσιο μελλοντικής αυτοπειθαρχίας».

Η αλήθεια είναι ότι, υπό κανονικές συνθήκες, καμία νέα νομική υποχρέωση δεν θα έπρεπε να είναι απαραίτητη. Η δημιουργία και συντήρηση ελλείμματος στον τακτικό προϋπολογισμό αποτελεί αυτόματη μαρτυρία εσφαλμένης πολιτικής. Οταν μάλιστα, συστηματικά αποκρύπτεται το γεγονός αυτό, η πολιτική ευθύνη αποκτά ηθικές διαστάσεις και η καταδίκη της κοινωνίας θα έπρεπε να είναι οριστική. Η δημιουργία Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή, το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στην Εθνική Αντιπροσωπεία να παρακολουθεί συνεχώς την εξέλιξη των δημοσίων οικονομικών είναι επίσης απαραίτητη. Εξάλλου, οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες περιέχουν ήδη την υποχρέωση χρηστής διαχείρισης και ορίζουν τους δύο βασικούς δείκτες περιορισμού ελλείμματος και χρέους. Η καθήλωση του χρέους κάτω του 60% του ΑΕΠ και ο περιορισμός ώς το 3% του κατά Μάαστριχτ τρέχοντος ελλείμματος (που εξασφαλίζει την πρωτογενή ισορροπία), έπρεπε να είναι επαρκής.

Περισσότερα

Φράκο ή φουστανέλα;

του Θανου Bερέμη

Καθημερινή
27 Φεβρουαρίου 2011

Πρέπει να ομολογήσω ότι πολλά από τα σχόλια που γράφτηκαν από πολέμιους της τηλεοπτικής σειράς του «1821» με εντυπωσίασαν με την οξύτητά τους και ενίοτε με την παραποίηση του θεάματος. Ανάλογα με ξάφνιασαν οι διαστρεβλώσεις επιστολογράφων, όπως εκείνη που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία της περασμένης εβδομάδας, η οποία μου απέδωσε –μηδέποτε υπάρξασα– ομιλία σε πανεπιστήμιο της Κωνσταντινουπόλεως, όπου φέρομαι ειπών σε τουρκικό κοινό ότι οι Ελληνες διέπραξαν γενοκτονίες και όχι οι Τούρκοι. Το πάθος του συγγραφέα της επιστολής προφανώς ξεπέρασε τη στοιχειώδη ευθυκρισία. Ή ακόμα το παραλήρημα επιστολογράφου της Πελοποννήσου, ο οποίος διατρέχει αιώνες ιστορίας σαν να είναι ημέρες και καταλήγει στη γνωστή πλέον επωδό του ενόχου για όλες τις αμαρτίες, ΕΛΙΑΜΕΠ. Για τους μηδέποτε αναγνώσαντες οτιδήποτε κυκλοφόρησε από το Ιδρυμα αυτό και τα κατά καιρούς μέλη του Δ.Σ., το ΕΛΙΑΜΕΠ αποτελεί μόνιμο στόχο εκτόνωσης.

Η συζήτηση που ακολούθησε την προβολή του τέταρτου επεισοδίου της σειράς, στις 15 Φεβρουαρίου, υπήρξε για μένα αποκαλυπτική. Η άποψη του Στέλιου Ράμφου είναι ότι οι Νεοέλληνες αντιλαμβάνονται την ταυτότητά τους ως αποτέλεσμα αναφοράς στο συλλογικό τους παρελθόν και ότι αυτό καθιστά προβληματική τη σχέση τους με τον παρόντα χρόνο. Ας μου συγχωρήσει ο κ. Ράμφος τούτη την απόπειρα ερμηνείας της σκέψης του.

Η αντίληψη ενός επαναλαμβανόμενου, σαν τις εποχές, χρόνου εξομοιώνει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ο καθηλωμένος αυτός χρόνος στερεί τα άτομα από τη δυνατότητα διαχείρισης του παρόντος και τον σχεδιασμό του μέλλοντος. Ετσι επανέρχονται συνεχώς στην αρχική πράξη γέννησης της συλλογικής τους συνείδησης, η οποία συνιστά αμετακίνητη αλήθεια που ουδείς έχει δικαίωμα να αναθεωρήσει. Το ιστορικό παρελθόν, όπως τους δόθηκε από το σχολείο, έγινε πηγή ανατροφοδότησης που δεν επιδέχεται αλλαγές. Ο κ. Ράμφος τοποθέτησε μεγάλο μέρος του ελληνικού προβλήματος εκσυγχρονισμού στην αντίφαση ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τους οποίους υιοθετήσαμε στην Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου χάρη στους Φαναριώτες πολιτικούς, και στην έλλειψη της εσωτερικής διεργασίας, που θα επέτρεπε την αφομοίωση των επείσακτων ιδεών. Το νέο κράτος που εισάγεται στην Επίδαυρο σαν ένδυμα από τη Γαλλία, δεν καλύπτει απόλυτα την ντόπια φορεσιά μας από μέσα. Με άλλα λόγια, η ψυχή των περισσότερων δεν συγχρονίστηκε με τους ξένους θεσμούς που επικάθησαν στην κοινωνία. Ο Στέλιος Ράμφος αποδίδει την ασύμπτωτη σχέση με επιλογές του Βυζαντίου όταν προτιμήθηκε το «τουρκικό φακιόλι από την παπική τιάρα». Ο Σωτήρης Ριζάς επισήμανε ότι η επιλογή επιβλήθηκε μάλλον από τη στρατιωτική ισχύ του κατακτητή. Ωστόσο, η επιλογή εκείνη, αλλά και άλλες παλαιότερες, διαμορφώνουν μια αντίληψη ταυτότητας που βρίσκει στην αέναη συλλογική ζωή τα πρότυπα για τη διαμόρφωση της σημερινής μας αυτοσυνειδησίας. Ετσι η έννοια της ατομικότητας και της ατομικής ευθύνης που λανθάνει, διαχέεται στην αδιάκοπη ανακύκλωση της συλλογικότητας της οικογένειας, της φυλής και της ιστορίας. Οι προτεραιότητες αυτές άλλωστε υπονομεύουν την αξιοκρατία στις δημόσιες επιλογές και τη λειτουργία των νόμων γενικότερα. Η έννοια του απρόσωπου χειραφετημένου πολίτη δεν είναι δυνατό να αποκτήσει οντότητα στην κοινότητα αυτή.

Περισσότερα

Το δεύτερο έλλειμμα Παιδείας

του Πάσχου Μανδραβέλη

Καθημερινή
27 Φεβρουαρίου 2011

Κάποτε η Αριστερά ήταν ένα μεγάλο και συμπληρωματικό σχολειό. Δίπλα στη χρήσιμη από πολλές σκοπιές, αλλά και αποστεωμένη από τις περισσότερες, «αστική εκπαίδευση», η Αριστερά ήταν ένας γόνιμος χώρος ανταλλαγής ιδεών. Χωρίς να εξωραΐζουμε όσα συνέβαιναν στις κομματικές οργανώσεις (υπήρχαν, ίντριγκες, πισώπλατες μαχαιριές, δογματισμοί και κυριαρχούσε ο σταλινισμός) ο ευρύτερος χώρος ήταν ένα εργαστήρι της νεωτερικότητας που στην Ελλάδα ήρθε με καθυστέρηση. Πολλά από τα παιδιά της μεταπολίτευσης, για παράδειγμα, έμαθαν ότι υπάρχει ο Δαρβίνος και η Εξέλιξη, όχι στο σχολείο (όπως θα έπρεπε), αλλά στο φροντιστήριο της νεωτερικότητας που ήταν ο ευρύτερος αριστερός χώρος.

Βεβαίως, πάντα στις διδαχές υπήρχε το αίτημα της επανάστασης. Εξωραϊσμένο και εκλογικευμένο. Το «βία στη βία της εξουσίας» ήταν σύνθημα περιθωριακών ομάδων και όχι σύνθημα της Αριστεράς. Η αδιέξοδη βία, ήταν χειρότερη από αυτό που σήμερα ονομάζεται «καναπές». Εθεωρείτο επικίνδυνη για τις δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού.

Με τα χρόνια δεν καταστράφηκε μόνο η αστική παιδεία, αλλά και η αριστερή. Οι ιδεολογικές επεξεργασίες χάθηκαν και το μόνο που απέμεινε ήταν ο Τσε Γκεβάρα στα μπλουζάκια και ο ανεπεξέργαστος θαυμασμός για την επανάσταση. Από την άλλη πλάκωσε αφενός ο γαλλικός μεταμοντερνισμός που σχετικοποίησε τα πάντα (π.χ. η επανάσταση έχει ανομία, άρα η ανομία είναι επανάσταση, όπως ο αστυνομικός είναι όργανο και συνεπώς μπουζούκι) και αφετέρου προστέθηκε η φυσιολογική κλιμακτήριος, διάφορων γεροντοπαλίκαρων του Πολυτεχνείου. Ετσι, η χώρα μετατράπηκε ένα απέραντο εργαστήρι ιδεολογικής ασυναρτησίας.

Περισσότερα

Όχι και τόσο φιλική...

του Τάσου Τέλλογλου

Protagon.gr
26 Φεβρουαρίου 2011

Τη δεκαετία του 80 η Alpha ήταν η μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα και ασφαλώς η πιο αξιόπιστη και η πιο ιστορική. Την δεκαετία του ‘90 η Alpha απορρόφησε μια κρατική τράπεζα χωρίς να την ενοχλήσει ο χαρακτήρας της. Πριν από δύο μέρες στο εβδομαδιαίο οικονομικό της δελτίο ανακάλυψε ότι η συγχώνευσή της με την Εθνική θα οδηγούσε σε «μία οιονεί κρατικοποίηση μιας από τις πιο ισχυρές τράπεζες του ιδιωτικού τομέα». Ο συντάκτης του σημειώματος αναφέρει ότι μια συγχώνευση δεν θα μπορούσε να υποκαταστήσει τη δουλειά της εξυγίανσης που θα πρέπει να γίνει σε μία τράπεζα του κρατικού τομέα. Η διατύπωση αυτή συσκοτίζει παρά φωτίζει το σύνολο του προβλήματος. Δάνεια που δεν πληρώνονται επί ένα τρίμηνο και παρά όλα αυτά μοιάζουν ενημερωμένα υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές τράπεζες και στην Alpha. Τα ρίσκα μιας τράπεζας δεν είναι μόνο τα ομόλογα του δημοσίου που έχει στα χέρια της - η Alpha έχει τα λιγότερα.

Στην μητρόπολη του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ , πίσω στο 2007, ο τότε υπουργός Οικονομικών και Ρεπουμπλικάνος Χάνκ Τόμσον έβαζε τον δημοκρατικό διοικητή της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης και μετέπειτα διάδοχό του Τίμοθυ Γκάιτνερ να τηλεφωνεί στις τράπεζες την ώρα των διαπραγματεύσεων και να τις απειλεί ότι αν δεν συμφωνήσουν το κράτος θα απέσυρε τις κρατικές εγγυήσεις, με αποτέλεσμα την πρώτη εργάσιμη των χρηματιστηρίων να κινδυνεύουν να χάσουν 40% της αξίας τους. Όταν οι Τράπεζες παίρνουν κρατική ενίσχυση δεν μπορούν να επαίρονται για τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα. Και οι πολιτικοί θα πρέπει να εκμεταλλεύονται τα χρήματα των φορολογουμένων που τους δίνουν τη δυνατότητα μιας συγχώνευσης να μην είναι όσο φιλική φαίνεται.

Περισσότερα

From Wisconsin to Athens II

Nate Beeler (Feb. 23, 2011)

Gary Varvel (Feb. 23, 2011)

Eric Allie (March 3, 2011)

The Gravity-Defying Euro

by Katie Martin

Wall Street Journal
February 24, 2011

Have euro traders lost their minds? What on earth is the common currency doing up at $1.38 against the dollar? It is close to its strongest level since November.

This is weird, and it has market insiders scratching their heads, because periods of geopolitical stress normally lead to euro weakness against the greenback. Fear up, dollar up, euro down. Simple.

So what’s going on now? The market appears to have decided that the Middle East crisis and the potential oil crisis are bad for the dollar. But it’s hard to see it as good news for the euro. And the long-running sovereign debt crisis has not gone away.

It’s mostly down to central bank policies. The market is convinced, with good reason, that the ECB will raise interest rates well before the Fed, which supports the 17-country currency in any case, but particularly since we could all be heading for an inflation-boosting oil price rise. The ECB, in other words, is seen as better placed to deal with an oil shock. Hence the oil-shock-bad-for-dollar trade.

More

A comprehensive approach to euro-area crisis: Background calculations

by Zsolt Darvas, Christope Gouardo, Jean Pisani-Ferry and André Sapir

Bruegel
February 24, 2011

This background paper describes in detail the assumptions and calculations behind the results presented in Zsolt Darvas, Jean Pisani-Ferry and André Sapir "A comprehensive approach to the euro-area debt crisis", Bruegel Policy Brief No 2011/02, February 2011. An assessment of the results and policy conclusions can be found in the Policy Brief.

More

See also

Greek PM Rules Out Selling Islands to Cut Debt

Reuters/New York Times
February 24, 2011

Greece will not sell any of its Mediterranean islands to reduce its debts because they are part of the nation's cultural heritage and important for tourism, Greek Prime Minister George Papandreou said on Thursday. Responding to a lengthy campaign by the popular German tabloid newspaper Bild for Athens to consider selling some of its many islands, Papandreou told the paper in an interview that the Greek islands were not for sale.

"Anything like that is ruled out," Papandreou told Bild, when asked about selling islands. "You've simply got to understand how important these islands are for Greece and Greek history. We've spent enormous sums in defence budgets to secure the islands near the Turkish coast."

Bild, Germany's best-selling paper, has been campaigning for almost a year for Greece to consider selling islands as a way to reduce its debt mountain. Opinion polls show Germans overwhelmingly oppose taxpayers bailing out Greece and other euro zone countries with huge debts.

"The islands are our cultural heritage, and they're also cherished by German tourists. If we were to sell our islands to a few super-rich people, they'd be closed off for everyone after that," Papandreou said.

More

Alpha closes the door on NBG merger offer

Financial Times
February 24, 2011

Alpha Bank has closed the door on a merger offer by larger rival National Bank of Greece, saying it would amount to the “quasi-nationalisation” of a private lender.

Michael Masourakis, Alpha’s chief economist, pointed out on Thursday that NBG’s senior management, including the chief executive, was replaced after every election by the incoming government.

While the state owns less than 5 per cent of NBG’s shares directly, the government in effect exercises control through a 12 per cent stake held by state pension funds.

The merger of Alpha Bank with a bank such as NBG “would mean its quasi-nationalisation and the loss of a competitive advantage, namely the stability of its management”, Mr Masourakis wrote in Alpha’s weekly review of the Greek economy.

More

Κώστας Μητρόπουλος

Τα Νέα
25 Φεβρουαρίου 2011

Papandreou's Leadership in Greece Under the Riots' Pressure

by Thanos Dimadis

Huffington Post
February 24, 2011

Yesterday's massive strike in Greece and the thousands of people who demonstrated in the center of Athens and many other Greek cities proved once again that Greece is under an unprecedented "social war" that no one knows when it will end. Greek society is dominated by anger against the unfair and tough austerity measures implemented by the government, which seems to have lost its credibility and support by the people.

Although the Prime Minister George Papandreou expressed his sympathy to the demonstrators, it is likely that he is not aware of what the potential risk for his personal leadership is. The phenomenon of these extreme social reactions can be interpreted by people's usual resistance to any kind of change which puts in danger and curtails their collective and personal interests. And that is what is now happening in Greece.

The public rage seen yesterday in one of the biggest protests that has occurred over the last years was not random and, certainly , not the last one. In one of his lectures in the Harvard Kennedy School of Government, my Professor Mr. Marty Linsky highlighted to me the fact that people are mostly unprepared for the world in which they now live. Thus, the role, of a real leader is not to be focused on what we call technical problems but on adaptive challenges. Greek people will become more and more furious unless the government and, particularly, the leader of that country, Mr. Papandreou, decides to face these difficult adaptive challenges for which Greek society is unprepared.

More

Ποιο μνημόνιο, όταν διορίζουν από το «παράθυρο»

του Ζώη Τσώλη

Το Βήμα
24 Φεβρουαρίου 2011

Οσοι αναρωτιούνται γιατί δεν μπορεί να ορθοποδήσει η οικονομία ενώ βρισκόμαστε στο δεύτερο χρόνο της πιό σκληρής λιτότητας που έχει εφαρμοστεί στον τόπο από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, δεν έχουν παρά να ανατρέξουν στα τελευταία στοιχεία της έρευνας εργατικού δυναμικού.

Η έρευνα της ανεξάρτητης πλέον Στατιστικής αρχής αποκαλύπτει ότι το 2010 ο αριθμός των εργαζομένων στη δημόσια διοίκηση, δηλαδή των δημοσίων υπαλλήλων, των εργαζομένων στους ΟΤΑ και των ένστολων (στρατιωτικών, αστυνομικών, πυροσβεστών, λιμενικών) μειώθηκε μόλις κατά 0,9%!.

Σε απόλυτους αριθμούς το "σώμα" των δημοσίων υπαλλήλων κι όσων αμείβονται από το δημόσιο που αριθμεί 768.000 άτομα περιορίστηκε μόνο κατά 7000 άτομα. Δηλαδή το δημόσιο εξακολουθεί να απασχολεί 761.000 ανθρώπους.

Κι αυτό παρά το κύμα συνταξιοδοτήσεων 40.000 υπαλλήλων, της απόλυσης ορισμένων κατηγοριών συμβασιούχων και της περιβόητης κατάργησης φορέων και οργανισμών του δημοσίου που δεν έχουν αντικείμενο.

Περισσότερα

Violence Flares Amid Greek Strike

Wall Street Journal
February 23, 2011

Greece was paralyzed Wednesday by a nationwide general strike as hundreds of thousands of workers, shopkeepers and civil servants walked off the job in a 24-hour protest over the Socialist government's austerity program.

In the center of Athens, a protest by leftists and civil servants outside parliament in Syntagma Square turned violent as several hundred youths hurled projectiles, firecrackers and Molotov cocktails at police, who responded with volleys of tear gas and stun grenades.

Police estimated the total number of protesters in the capital at about 30,000, and said the violence wasn't widespread. Turnout was moderate compared with previous 24-hour strikes.

In the city center, police and protesters clashed in the streets near the University of Athens campus and in the central business district. Protesters also set up roadblocks, attacked shops and set small fires in garbage bins.

"We have made one arrest of a man who had in his possession an archer's bow and arrows, as well as an ax. We hadn't seen anything like that before," police spokesman Panagiotis Papapetropoulos said.

More

Greek police clash with anti-austerity protesters

Financial Times
February 23, 2011

Greek riot police fired teargas at protesters who threw stones and petrol bombs as a demonstration against austerity measures by ­striking workers erupted in violence.

Police took action as thousands of demonstrators taking part in a 24-hour general strike were leaving Athens’ Syntagma Square, opposite the parliament building. Five protesters were arrested, said police.

The street violence, the first since last December, highlighted fears of renewed social unrest if Greece fails to win better terms for repayment of debt at next month’s European Union summits.

“This is the start of a new round of protests . . . We oppose policies that are driving families and pensioners into poverty, increasing unemployment and delaying a return to growth,” said an official at Adedy, the civil service union.

Trade unions staged 10 one-day general strikes last year as the socialist government adopted austerity measures aimed at averting a sovereign default. All were disrupted by violent incidents, including an arson attack on a bank branch in which three employees died.

More

Greek Protest of Austerity Drive Erupts in Violence

New York Times
February 23, 2011

Violent clashes between protesters and the police broke out here in the capital on Wednesday, as the two main labor unions staged the first general strike of the year against the government’s austerity drive, paralyzing public services and disrupting transportation.

A demonstrator kicked a tear gas canister during clashes with police in Athens.

Demonstrators estimated that 20,000 to 30,000 protesters turned out at two rallies that converged outside Parliament in the early afternoon. The numbers were not particularly large by Greek standards, but the mostly peaceful gathering was shaken when groups of youths broke off from the main body and fought with the police outside Parliament and Athens University. Dozens of youths threw stones and firebombs at the police, who responded with tear gas.

More

Greek Police, Protesters Clash As Workers Strike

Associated Press
February 23, 2011

Protesters were clashing with riot police in the Greek capital Wednesday after rallies and a general strike by workers angry about the government austerity measures. One policeman burned when he was caught by a firebomb.

See also a BBC video

EU Official Blasts Crisis Response

Wall Street Journal
February 23, 2011

The European Commission's response to the economic crisis has focused too much on pushing government deficit cuts and not enough on policies to promote job creation and economic growth, a European commissioner said Wednesday.

In a rare public show of internal dissent over the commission's economic policies, Maria Damanaki, the commissioner for maritime affairs and fisheries, also said the European Union should consider restructuring the debt of the euro zone's weakest governments in exchange for accepting the drastic budget cuts and far-reaching economic reforms that Germany and France have sought as part of an overhaul of the bloc's economic policies.

That is potentially at odds with the commission's official position on restructuring: that any debt issued by euro-zone governments before 2013 will be repaid in full.

Ms. Damanaki, a Greek Socialist, isn't directly responsible for macroeconomic policy, but all 27 EU commissioners participate in debates over major policy decisions.

More

Edito 335

του Φώτη Γεωργελέ

Athens Voice
23 Φεβρουαρίου 2011

Μια φορά πριν από χρόνια, για να µην πάω έτσι να χτυπήσω την πόρτα, είχα ζητήσει από ένα φίλο να µε στείλει σε µια τράπεζα, κρατική ήταν τότε. Στο γραφείο του υπεύθυνου δανείων αυτός µου εξηγούσε τα πρακτικά, εγώ ρωτούσα ποιο είναι το επιτόκιο. Με αγνοούσε, συνέχιζε να εξηγεί, ξανά εγώ επανέφερα τη συζήτηση στο επιτόκιο που µ’ έκαιγε. Τίποτα, καµία σηµασία, άρχισα ν’ ανησυχώ. Την τρίτη φορά που ρώτησα, γυρνάει δυσανασχετώντας και µου απαντάει: Καλά, αυτό τι σας απασχολεί, εκδοτικό δεν είναι το δάνειο; Μόνο τότε κατάλαβα πως ο άνθρωπος, υπολογίζοντας το γραφείο απ’ όπου είχα φτάσει συστηµένος, ήταν σίγουρος πως έχει να κάνει µε ένα ακόµα απ’ αυτά τα «εξυπηρετικά» δάνεια προς το «ιερό λειτούργηµα της ενηµέρωσης». Κατέβαινα τα µαρµάρινα σκαλοπάτια προς την είσοδο και µε είχε πιάσει νευρικό γέλιο. Σκεφτόµουν συνεχώς το παλιό ανέκδοτο µε την πουτάνα, που αυτοκτόνησε όταν έµαθε ότι οι άλλες πληρώνονται.

Η κατάσταση στο χώρο των µέσων ενηµέρωσης γίνεται όλο και χειρότερη. Τους τελευταίους µήνες έχουν κλείσει περισσότερα έντυπα απ’ όσα τα τελευταία χρόνια. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα Μέσα διατηρούνται στη ζωή µε δυσκολία και κάποια µε τεχνική υποστήριξη. Τι κάνουν οι δηµοσιογράφοι µπροστά σ’ αυτή την κατάσταση; Αγώνες. Έχουν κρεµάσει ένα πανό που λέει «∆ιεκδικούµε - ∆εν Παραχωρούµε» και κάνουν απεργίες. Εναντίον ποιου δεν είναι καθαρό. ∆εν θέλουµε να κλείνουν τα µέσα ενηµέρωσης, δεν θέλουµε απολύσεις, δεν θέλουµε µειώσεις µισθών, δεν θέλουµε αλλαγές στις συνθήκες εργασίας. Αγωνιστικά είµαστε «ενάντια» σε όλα. Έχουµε, όµως, ένα µικρό πρόβληµα. Εµείς είµαστε ενάντια, αλλά αυτά τα έρηµα συνεχίζουν να ψοφάνε. Και οι άνθρωποι µένουν άνεργοι. Το µικρό πρόβληµα που έχουµε, που δεν κολλάει µε την αγωνιστική µας θεωρία, είναι ότι τα ΜΜΕ είναι πράγµατι παθητικά. Έχουν ζηµιές, πάνε για φούντο.

Οι δηµοσιογράφοι θα µπορούσαν να κάνουν άλλα πράγµατα αντί να λένε µόνο αγωνιστικά «ενάντια». Θα µπορούσαν να διαπραγµατευτούν, να προτείνουν άλλες λύσεις διάσωσης, να ανταλλάξουν χρήµα µε χρόνο, να κάνουν συµβιβαστικές συµφωνίες που διασφαλίζουν θέσεις εργασίας. Θα µπορούσαν ακόµα, αν ήταν σίγουροι για το περιεχόµενο της δουλειάς τους, να αναλάβουν οι ίδιοι τα Μέσα που κλείνουν και να τα εκδίδουν οι εργαζόµενοι. Για να αποδείξουν στην πράξη ότι έχουν δίκιο. Αλλά δεν το κάνουν.

Περισσότερα

Pricing Terms in Sovereign Debt Contracts: A Greek Case Study with Implications for the European Crisis Resolution Mechanism

by Stephen J. Choi (New York University School of Law), G. Mitu Gulati (Duke University School of Law) and Eric A. Posner (University of Chicago Law School)

University of Chicago Law & Economics
Olin Working Paper No. 541
November 21, 2010

Conventional wisdom holds that boilerplate contract terms are ignored by parties, and thus are not priced into contracts. We test this view by comparing Greek sovereign bonds that have Greek choice-of-law terms and Greek sovereign bonds that have English choice-of-law terms. Because Greece can change the terms of Greek-law bonds unilaterally by changing Greek Law, and cannot change the terms of English-law bonds, Greek-law bonds should be riskier, with higher yields and lower prices. The spread between the two types of bonds should increase when the probability of Greek default increases. Recent events allow us to test this hypothesis, and the data are consistent with it. We suggest that sovereigns, like private entities, minimize their cost of credit by offering investors with different risk preferences bonds with different levels of risk, which is reflected in their terms, including choice-of-law clauses. The market understands this practice. This finding has implications for the design of the European Crisis Resolution Mechanism (ECRM), which is currently being debated. To the extent the goal of the new restructuring mechanism is to force private investors to take better precautions, ex ante, the restructuring authorities would be well advised to abandon the past practice of largely ignoring variations in the boilerplate of sovereign debt contracts and giving equal treatment to different types of debt.

Read the Paper

From Wisconsin to Athens

Henry Payne (Feb. 22, 2011)

Lisa Benson (Feb. 23, 2011)

Χρέη και σκουπίδια

του Νίκου Δήμου

LIFO
23 Φεβρουαρίου 2011

• Νομίζω πως ήρθε ο καιρός να αποσυρθώ. Να βγω στη σύνταξη (που ποτέ δεν θα πάρω). Αδυνατώ πια να καταλάβω αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Μάλλον γέρασα. Ή, όπως λέει και ο ποιητής: «Η πείρα μου ξέμαθε τον κόσμο».

• Αφού την αγαπάμε τόσο πολύ αυτήν τη χώρα, τόσο που δεν θέλουμε να πουλήσουμε ούτε μισή βραχονησίδα (θα το απαγορεύσουμε και διά νόμου), γιατί την έχουμε μεταβάλλει σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο; Χίλιες διακόσιες παράνομες χωματερές έχει ο τόπος μας. Ήδη πληρώνουμε πρόστιμα που σε λίγο θα φτάσουν σε μυθικά ποσά. Έχουμε εκατομμύρια ευρώ για πέταμα;

• Όλη η Ελλάδα βρομάει και ζέχνει. Τόσοι λαοί το κατάφεραν, εμείς αδυνατούμε να διαχειριστούμε τα απορρίμματά μας. Ψηφίζονται και αγνοούνται νόμοι, αποφάσεις ανώτατων δικαστηρίων θάβονται, γνωμοδοτήσεις ειδικών συγκρούονται, ξεκινάει αντάρτικο, κλείνουν δρόμοι...

• Έτσι, ένα ωραίο και πλούσιο νησί όπως η Άνδρος έχει καταστρέψει τις ακτές του, επειδή δεν μπορούσαν οι κάτοικοι να συμφωνήσουν πού θα βάζουν τα σκουπίδια τους. (Ο καθένας τα έσπρωχνε στην αυλή του διπλανού.)

• Όμως οι Έλληνες, εθνικά υπερήφανοι, δεν πουλάνε ούτε στρέμμα από τον σκουπιδότοπό τους. Παρόλο που η μόνη ελπίδα για μία περιοχή να ξεφύγει από το σκουπίδι είναι να πουληθεί σε τίποτα ανιαρούς αλλά καθαρούς και οργανωμένους Κουτόφραγκους.

Περισσότερα

'Ελληνες στα σύννεφα

του Σταύρου Θεοδωράκη

Protagon.gr
23 Φεβρουαρίου 2011

Το ξέρω είναι ιεροσυλία αλλά θέλω να σας θυμίσω τι έλεγε ο Ανδρέας για τον Καντάφι. Ήταν το 1977 όταν ο Παπανδρέου επισκέφθηκε την Λιβύη. «Δεν είναι στρατιωτική δικτατορία, το αντίθετο μάλιστα… Πρόκειται για μια διακυβέρνηση στα πρότυπα του δήμου των αρχαίων Αθηναίων». Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Ανδρέας, όποτε του δινόταν η ευκαιρία, ανέφερε τον Μουαμάρ ως «μαχητή της ελευθερίας» και «μεγάλο ηγέτη και ελευθερωτή». Την ίδια άποψη επαναλάμβαναν τότε και όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Από τον Τζουμάκα και τον Άκη μέχρι τον Μένιο και τον Γεννηματά. Στις «Γιορτές νεολαίας» του ΠΑΣΟΚ μάλιστα, «η Λιβυκή επανάσταση» ή αλλιώς η «Μεγάλη Αραβική Λιβυκή Σοσιαλιστική Λαϊκή Τζαμαχιρίγια», είχε τα δικά της κιόσκια όπου πουλούσαν σημαίες, αφίσες του Μουαμάρ μαζί με το «πράσινο βιβλιαράκι» του (κάτι σαν το «κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο» αλλά προς το πιο γελοίο). Άλλωστε αυτό το κακοτυπωμένο και κακομεταφρασμένο «πράσινο βιβλιαράκι» ήταν από το 1977 μέρος της επίσημης πασοκικής διδακτέας ύλης και το έβρισκες υποχρεωτικά σε όλες τις Τοπικές και Κλαδικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ (ναι αυτό το «πράσινο βιβλιαράκι» που τώρα καίνε στην Τρίπολη αλλά και στην Αθήνα οι επαναστατημένοι Λίβυοι).

Τα θυμάμαι και θλίβομαι αλλά έτσι ακριβώς είχε συμβεί. Η χώρα και κυρίως η «προοδευτική παράταξη» (από το «κέντρο» και το ΠΑΣΟΚ μέχρι την «άκρα» αριστερά) θεωρούσε τον Καντάφι ως σύμμαχο και κυρίως ως φίλο και σύντροφο (την συμμαχία μπορείς αν είσαι και λίγο κυνικός να την δικαιολογήσεις, την φιλία με ένα δικτάτορα όμως πώς να την χωνέψεις;). Ποιος πραγματικά είναι (ή μήπως ήταν;) ο Καντάφι το μαθαίνουμε αυτές τις μέρες έστω και από σπόντα. Τελευταίο του επίτευγμα ο βομβαρδισμός των εξεγερμένων πολιτών του! Αυτό που μένει να μάθουμε είναι ποιοι είμαστε εμείς. Πόσα ψέματα έχουμε πει στους εαυτούς μας; Πόσους παραλογισμούς έχουμε υπερασπιστεί; Πόσους λαϊκισμούς έχουμε εκθρέψει; Και σήμερα που είναι μέρα γενικής απεργίας και είμαστε απαλλαγμένοι από τις ταπεινές σκέψεις της καθημερινότητας ας χαραμίσουμε λίγη από την επαναστατικότητα μας για να σκεφθούμε μήπως συνεχίζουμε να ζούμε μέσα στα ψέματα. Γιατί πολύ φοβάμαι ότι αν συνεχίσουμε έτσι σε 20-30 χρόνια ένας άλλος δημοσιογράφος θα γράφει για τις αυταπάτες των Ελλήνων του 2011. Και το κείμενο του μπορεί να μην βγάζει γέλιο αλλά κλάμα.

Περισσότερα

Στο 20% του ΑΕΠ ανέρχεται η αδήλωτη εργασία στην Ελλάδα

Καθημερινή
23 Φεβρουαρίου 2011

Η αδήλωτη εργασία στην Ελλάδα αντιστοιχεί στο 20% του ΑΕΠ μας, σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, γεγονός που κατατάσσει τη χώρα μας δεύτερη μεταξύ των Ε.Ε.-27. Σύμφωνα με άλλη έρευνα, μεταξύ 21 κρατών-μελών του ΟΟΣΑ, η χώρα μας είναι «πρωταθλήτρια» στη μαύρη αγορά, με το 25% της παραγωγής να διακινείται χωρίς παραστατικά και το κράτος να χάνει ετησίως 85 εκατ. ευρώ.

Το σοβαρό πρόβλημα της εμπορίας ανθρώπων και της εργασιακής εκμετάλλευσης αναλύθηκε χθες σε συνάντηση ειδικών από Ελλάδα και Κύπρο, που διοργάνωσε το Κέντρο Συμπαράστασης Παλιννοστούντων Μεταναστών. Μιλώντας για την ελληνική εμπειρία, ο ειδικός γραμματέας του ΣΕΠΕ κ. Μ. Χάλαρης σημείωσε ότι από τους ελέγχους που έκαναν μεικτά κλιμάκια ΣΕΠΕ - ΕΥΠΕΑ (Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας - Ειδική Υπηρεσία Ελέγχου Ασφάλισης του ΙΚΑ) το 2010, διαπιστώθηκε ότι το 31,54% των αλλοδαπών εργαζομένων με άδεια παραμονής και το 22,58% των ημεδαπών εργαζομένων ήταν ανασφάλιστοι. Οι δύο υπηρεσίες έλεγξαν 27.538 επιχειρήσεις που αντιστοιχούν στο 3% των συνόλου των επιχειρήσεων. Ελέγχθηκαν 77.666 εργαζόμενοι, και ανασφάλιστοι βρέθηκαν 19.435 εργαζόμενοι (6.687 αλλοδαποί και 12.748 ημεδαποί).

Περισσότερα

Δες επίσης σχετικό άρθρο στο Βήμα

ECB Ready to ‘Act as Appropriate’ on Inflation

Wall Street Journal
February 22, 2011

European Central Bank Governing Council member Athanasios Orphanides said in an interview that further rises in food and energy prices could keep inflation above 2% for longer than expected and that the ECB will “act as appropriate” to maintain price stability in the 17 countries that use the euro.

Speaking with Dow Jones Newswires, Mr. Orphanides also discussed the euro zone and said Portugal could run into even deeper fiscal trouble, with negative implications for other nations in the currency bloc, if euro-zone leaders don’t accelerate steps to improve how the currency bloc is managed.

More

Γερµανική συνταγή

του Γιάννη Πρετεντέρη

Τα Νέα
23 Φεβρουαρίου 2011

Δεν ξέρω πόσοι έχουν αντιληφθεί ότι αυτές τις μέρες παίζεται ένα τεράστιο ευρωπαϊκό παιχνίδι: το πέρασµα σε μια μορφή κοινής οικονοµικής διακυβέρνησης. Ενα παιχνίδι σηµαντικό για την Ευρώπη αλλά, κυρίως, απολύτως ζωτικό για την Ελλάδα.

Για να το πω χοντρά: αν η διαπραγµάτευση δεν προχωρήσει και δεν ευοδωθεί, κλείσαµε!

Από εκεί και πέρα υπάρχουν καλά και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι ο Πρωθυπουργός έχει κάνει μια κατ' αρχήν ορθή επιλογή: να συνταχθεί απολύτως σε αυτήν τη διαπραγµάτευση με τον γαλλογερµανικό άξονα.

Και είναι ορθή για δύο λόγους. Αφενός επειδή αυτός ο άξονας παραµένει η καρδιά της Ευρώπης και χωρίς τους Γερµανούς και τους Γάλλους δεν προχωράει τίποτα. Οταν, λοιπόν, αποφασίσουν αυτοί να προχωρήσουν, καλύτερα να είσαι μαζί τους παρά απέναντι.

Περισσότερα

Δημήτρης Χαντζόπουλος

Τα Νέα
23 Φεβρουαρίου 2011

Merkel considers extending Greek bail-out

Financial Times
February 22, 2011

Angela Merkel held out the prospect on Tuesday of extending the term of the European Union’s bail-out of the Greek economy as part of a comprehensive package of measures to deal with the eurozone crisis, amid warnings that the country could not avoid a sovereign default.

In meetings with the German chancellor in Berlin, George Papandreou, Greece’s prime minister, appealed for an extension of the bail-out programme for Athens agreed last May and also a reduction of interest rates, as his government struggles to cope with a huge debt burden while implementing drastic budget cuts.

Berlin is the largest individual backer of the Greek bail-out, and also the sternest supporter of tough conditions on the deal.

On Tuesday night, Ms Merkel noted that the support measures for Greece had a limited term of three years, while the bail-out for Ireland was over a seven-year period.

But she insisted that any changes to the Greek programme must be made as part of the package of measures to deal with the eurozone debt crisis due to be decided next month.

“We are now thinking about this. Whether the Greek package is prolonged can only be decided in connection with all the other measures,” she said.

More

European Banks Are Giving Up Any Hope Of Greek Solvency

by Gus Lubin

Business Insider
February 22, 2011

As the dust settles in Europe, European banks are realizing that there's no way Greece can stay solvent, according to Der Spiegel.

The EBRD's Thomas Mirow tells Süddeutsche Zeitung: "It is doubtful that Greece will be able to bear a debt ratio of more than 150 percent over the long term. The markets have been pricing in a debt restructuring for some time. The ratio should be lowered to 100 percent so that the country can overcome its problems."

Meanwhile a group of leading economists just came to the same conclusion in a new report. The EEAG report says a default or bailout will be necessary in June 2013:

The question is: What will happen if, as we expect, Greece’s problems will not be resolved by 2013, in particular if the huge current account deficit is still unsustainable? Apart from a debt moratorium, which we discuss below, there are in principle only three options.

Περισσότερα

Μία ακόμη προβληματική γενική απεργία

του Διονύση Γουσέτη

Καθημερινή
23 Φεβρουαρίου 2011

Ζούμε σήμερα τη δέκατη γενική απεργία σ’ ένα χρόνο. Ούτε τις μισές δεν έφτασαν οι γενικές απεργίες σε όσες χώρες της Ε. Ε. πήραν, όχι λιγότερο αυστηρά, μέτρα λιτότητας. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν κάνει τις γενικές απεργίες ψωμοτύρι. Οι συνδικαλιστές των συντεχνιών και οι επαγγελματίες ταραξίες κάνουν πολλές, αλλά ατελέσφορες, προσπάθειες να μαζικοποιήσουν αυτές τις απεργίες. Το παράδοξο είναι ότι η κυβέρνηση τους βοηθάει με την τακτική της, αφού δίνει την εντύπωση ότι όποιος φωνάζει κάτι παίρνει στο τέλος. «Αφού πήραν πίσω τα μέτρα για τους δικηγόρους, μπορούν να τα πάρουν πίσω και για μας», κραυγάζουν οι συνδικαλιστές των λεωφορείων. Και ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται σαν ανερμάτιστο μειράκιο. Πριν από λίγους μήνες, μας εξηγούσε ότι χάσαμε ένα τμήμα της εθνικής κυριαρχίας μας, αλλά τώρα μας λέει το αντίθετο: ότι δέχεται εντολές μόνο από τον ελληνικό λαό. Ταύτισε έτσι την κυβέρνησή του με τον περιρρέοντα παροξυσμό εναντίον των εκπροσώπων εκείνων των διεθνών οργανισμών, στους οποίους οφείλουμε την καταβολή των μισθών και συντάξεών μας και όχι μόνον.

Για την ερμηνεία αυτού του παροξυσμού δεν αρκεί η έννοια του λαϊκισμού. Ο λαϊκισμός είναι μια ευρεία πρακτική που εφαρμόζεται συχνά, σχεδόν παντού και έχει πολλές αφετηρίες. Κάποιοι έδωσαν την ερμηνεία ότι είναι θέμα ψυχολογικό: δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι είμαστε μια φτωχή χώρα που έζησε, δανειζόμενη, πέραν των δυνατοτήτων της και που τώρα πρέπει να προσγειωθεί σ’ αυτές. Δεν έχουν άδικο, αλλά εγώ νομίζω ότι το πρόβλημα είναι παλαιότερο και κυρίως πολιτιστικό. Το αναδεικνύουν οι εκπομπές του ΣKAΪ για το 1821 και την κατακερματισμένη κοινωνία των επαναστατών, που συγκρούονταν με τους Οθωμανούς και συγχρόνως συγκρούονταν μεταξύ τους για την εξουσία. Ο κατακερματισμός κυριαρχεί μέχρι σήμερα. Μετωπικές συγκρούσεις έζησε η χώρα σε όλη τη διάρκεια των 190 χρόνων ζωής της και φοβάμαι ότι το τέλος της μεταπολίτευσης εγκαινιάζει μία ακόμη.

Περισσότερα

Lake Koroneia in northern Greece is dying

Guardian
February 22, 2011

Fence posts mark what was once the edge of Lake Koroneia, now several metres from the shore. Greece's fourth-largest lake, near Thessaloniki, used to extend over 45 sq km. In 30 years it has lost a third of its surface area, its depth has shrunk from five metres to only one, sometimes less. In summer 2009 you could walk across. In the heart of Europe a lake is dying.

There is a tip beside one of the fence posts, with an old television, broken furniture and bin liners. Yet this place belongs to the Natura 2000 scheme, a European network of natural heritage sites. It also benefits from the protection of the Ramsar convention on wetlands. "We organise regular drives to clean up the area, but there is always more rubbish," says Marios Asteriou, from the organisation responsible for this lake and another nearby.

The European commission finally lost its patience on 27 January and lodged a complaint against Greece for its failure to protect the lake. Brussels also claims that the government has failed to comply with European directives on birds and the natural habitat, and on the treatment of waste water.

More

ECB: EU Should Surrender Budget Powers

Wall Street Journal
February 22, 2011

The European Central Bank on Tuesday threw down the gauntlet to euro-zone governments, challenging them to surrender their powers to stop or slow down the European Union's disciplinary processes against countries with excessive deficits.

In a document that represents its official contribution to the wide-ranging political debate on reform of the euro zone's governance, the ECB reaffirmed its long-standing view that governments need to accept a legal framework of sanctions intended to prevent them from destabilizing the euro zone by running big fiscal deficits.

Heads of government hope to reach a reform deal at their meeting in March, but their finance ministers have made little headway in bridging divisions between them.

The bank argued that the European Council, which is made up of representatives of governments, "should have less room for halting or suspending procedures against the member states." The ECB said the Council should declare in advance that it will not challenge or stop the European Commission as it applies penalties under its excessive deficit procedure.

More

Το Σύνταγμα και τα... θερινά ανάκτορα

του Σήφη Πολυμίλη

Το Βήμα
22 Φεβρουαρίου 2011

Είναι απολύτως θεμιτό να διαφωνεί κάποιος ριζικά με την κυβερνητική πολιτική, είναι απόλυτο δικαίωμα του να ασκεί την πιο σκληρή κριτική, και φυσικά να προσπαθεί μέσα από τις νόμιμες δημοκρατικές διαδικασίες να οδηγήσει στην αποδοκιμασία της κυβέρνησης από το εκλογικό σώμα. Αυτό που είναι παράλογο και εξωφρενικό, είναι να βγαίνει ένας πολιτικός, με μακρά θητεία στην πολιτική, που έχει υπάρξει μάλιστα και αρχηγός κομματος και να ταυτίζει την ελληνική κυβέρνηση - αλλα και τις άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις - με καθεστώτα τύπου Μουμπάρακ ή Καντάφι...

Ο κ. Αλαβάνος, στην απέλπιδα προσπάθεια του να βρει και πάλι ένα ρόλο στο πολιτικό σκηνικό καταφεύγει σε όλο και μεγαλύτερες ακρότητες θεωρώντας προφανώς ότι έτσι θ' αποκτήσει και πάλι ακροατήριο... Παρά την παταγώδη αποτυχία του στις τελευταίες νομαρχιακές εκλογές επιμένει στην ίδια ακραία και αγοραία ρητορική προσπαθώντας να επενδύσει στην οργή και την αγωνία ενός κομματιού της κοινωνίας που πλήττεται περισσότερο από την κρίση. Ετσι και χθες, σε μια ακόμα επίδειξη επαναστατικής και εξεγερσιακής λογικής, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την έκρηξη του λαού σε μια σειρά αντιδραστικά και αντιδημοκρατικά αραβικά καθεστώτα και να την μεταφέρει στα καθ' ημάς καλώντας τους διαδηλωτές να μετατρέψουν την πλατεία Συντάγματος σε πλατεία Ταχρίρ, προκειμένουν να φύγει εδώ και τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου...

Περισσότερα

The Big Fat Greek Bank Wedding That Hasn’t Happened, Yet

by Nick Skrekas

Wall Street Journal
February 22, 2011

Alpha Bank, Greece’s third largest lender, jilted National Bank of Greece at the altar, forcing a temporary cancellation of a fat €2.9 billion marriage offer. The coquettish bride argued the interest was unsolicited and disadvantageous.

This is the fourth time the “on-again, off-again” relationship has failed. But it is not an unhealthy obsession without sense. The fallout from the rift has troubled the shareholding parents-in-law who want the banks to go forth and multiply profits.

And the two preachers, the local Finance Ministry and the National Bank of Greece, look silly having rushed to bless the union. Because state preference shares worth €1 billion were given to Alpha to improve its attractiveness, they could coax the match. But that would be interfering.

Meanwhile, investors still hope Alpha and National will “do the right thing”, which has sent Alpha stock surging. But the stalemate will likely mean a share price correction.

More