Λίγκα της σούπερ παρακμής

του Νίκου Γ. Ξυδάκη


Καθημερινή
22 Φεβρουαρίου 2011

Οσα διαδραματίστηκαν το Σαββατοκύριακο στο γήπεδο Καραϊσκάκη, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, σε τηλεοπτικούς σταθμούς, γραφεία και σπίτια, με κροτίδες, φωτοβολίδες, καπνογόνα, γροθιές, κλωτσιές, προπηλακισμούς, η κατάλυση κάθε έννοιας έλλογου συλλογικού βίου, δεν αφορούν πλέον μόνο την ΠΑΕ Ολυμπιακός, την ΠΑΕ Παναθηναϊκός, τη Σούπερ Λίγκα, τους διαιτητές, τους παίκτες· δεν αφορούν καν το ποδόσφαιρο, σαν βιομηχανία. Οσα διαδραματίστηκαν στο ντέρμπι αφορούν την ελληνική κοινωνία, την ήδη σκληρά δοκιμαζόμενη: πώς αυτή η κοινωνία αντιλαμβάνεται τον εαυτό της, πώς αυτοπροσδιορίζεται. Είναι αγέλη αλληλοσπαρασσόμενων θηρίων; Είναι όχλος ανδρείκελων του Στοιχήματος; Είναι άβαταρ σε πίστα του Playstation; Είναι δούλοι φυλάρχων;

Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αντικρίσει κατάματα αυτές τις εικόνες και να απαντήσει. Τώρα, τη στιγμή της κρίσης, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Να αποτινάξει τη φενάκη απ’ τα βλέφαρά της, να πάψει να αποδέχεται σαν ρυθμιστές της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας στοιχεία με συμπεριφορά υποκόσμου ή και προσδεδεμένα με τον υπόκοσμο. Διότι η βιομηχανία του ποδοσφαίρου, όπως κάθε βιομηχανία, είναι στοιχείο του δημόσιου χώρου, επηρεάζει συνειδήσεις και προσπορίζεται πολιτικά οφέλη. Εκδίδει οπαδικές εφημερίδες, συντηρεί ηλεκτρονικά μέσα, αναδεικνύει φασίζοντες σαμάνους και νωδούς γελωτοποιούς. Πουλάει πρόγραμμα στα τηλεοπτικά δίκτυα. Τροφοδοτεί τη βιομηχανία του τζόγου. Το ποδόσφαιρο παραείναι μεγάλη βιομηχανία για να αφήνεται αρρύθμιστο, ατιμώρητο, ασύδοτο, να ξεπλένει χρήμα, να προσφέρει κοινωνικό status και πολιτική κάλυψη.

Περισσότερα