Το Βήμα
30 Μαρτίου 2011
Ενας παλαιός αστικός μύθος, καλλιεργημένος στα μεταπολεμικά χρόνια, θέλει την Ελλάδα να ορίζεται από ένα ''σύστημα'' πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, που ενεργεί βάσει συγκεκριμένων σκοπών και ιεραρχήσεων και κατά καιρούς θέτει στόχους και υποτίθεται ότι διαθέτει την ισχύ και τη δυνατότητα να επιβάλει κάθε φορά τη θέλησή του.
Ο ίδιος αστικός μύθος θέλει τις πολιτικές δυνάμεις και τα κόμματα να ποδηγεντούνται, κατά ένα μυστήριο τρόπο, απ' αυτό το άφθαρτο και αόρατο ''σύστημα'', που δήθεν έχει άκρες παντού, από την πρεσβεία ως τα μίντια και από τις Τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις ως τα πανεπιστήμια και τα ανώτατα δικαστήρια.
Κάπως έτσι το υποτιθέμενο ''σύστημα'', που συχνά επικαλούνται οι πολλοί συνωμοσιολογούντες τούτης της χώρας, διατηρεί τον έλεγχο, ελέγχει το χρήμα και ''φτιάχνει'' το ελληνικό μέλλον.
Λογικώς, λοιπόν αν υπήρχε και δρούσε το ''σύστημα'', αν τα πρόσωπα που το απαρτίζουν και οι δυνάμεις που το στηρίζουν στα μίντια, στις Τράπεζες στα πανεπιστήμια κι αλλού διέθεταν, όπως ο αστικός μύθος θέλει, ''συστημική συνείδηση'', τώρα θα βρισκόταν σε διέγερση, θα είχε φάει τα λύσακά του, προκειμένου να διασώσει τις κυρίαρχες εκφράσεις του, την οικονομία και τη χώρα.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment