Καθημερινή
26 Μαρτίου 2011
Ενας καλός κανόνας να ξεχωρίσεις έναν λαϊκιστή πολιτικό είναι όσα λέγει για τις τράπεζες. Συνήθως ζητεί να μοιράσουν πιστώσεις στην οικονομία. Δηλαδή, τι άλλο κάνουν οι τράπεζες; Από πού βγάζουν τα κέρδη τους; Ξεπερνά όμως τον λαϊκισμό όταν η «κριτική» γίνεται από υπουργούς. Παράδειγμα η κ. Διαμαντοπούλου, η οποία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ διαδόσεων του Υπουργικού Συμβουλίου ζήτησε «συμμετοχή στα assets των τραπεζών, όταν αυτά προκύπτουν, εφόσον αυτές απολαμβάνουν τόσο γενναιόδωρων κρατικών εγγυήσεων».
Με την επιφύλαξη ότι έχω κατανοήσει μια τόσο περίπλοκη... τοποθέτηση, είναι ανατριχιαστικό να διαπιστώνεις ότι Ελληνες και άλλοι Ευρωπαίοι, που πλήρωσαν από το 1999 ώς το 2004 τους μισθούς της επιτρόπου, δεν πέτυχαν να αποκτήσουν μια πολιτικό που έμαθε να ξεχωρίζει την ουσιαστική συζήτηση για τον ρόλο των τραπεζών, από τη λαϊκίστικη κόπια της.
Περισσότερα
No comments:
Post a Comment